949 resultaten.
Vergankelijkheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 362 Wit op aarde van boven onttrokken
gekoelde witte vlokken
dwarrelend in spagaat
van morgens vroeg tot avonds laat
Een dek gespreid in vele dagen
geluidloos in vele lagen
dan treedt er in de dood
de dooi geeft zich bloot
Transformatie als melder
het wordt glashelder
het aardse wordt weer zichtbaar
wit verschijnsel is verdwenen
water neemt…
Begin en einde
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 916 Eenmaal geplaatst
op de rotonde van het leven
bepalen wij de snelheid
en of wij voorrang geven.
Op deze rotonde van het leven
draaien wij voortdurend rond
tot het moment dat wij deze verlaten,
alsof ze nooit bestond.…
Even dimmen
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 809 De ontluchting van je lichaam zit in je verstand,
weet je die niet te gebruiken,
dan blijkt het een onblusbare brand.
Als druk een vat, dat vrijkomt na het openen van het ventiel,
Dan vrijkomt het onderste van je ziel.
Spanning en druk van de levensloop,
lijkend op een niet te ontrafelen knoop.
Voel de totale spanning na het loslaten van een…
hartkamer
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 2.352 Jij woont in mijn hartkamer,
en hebt het helemaal ingericht.
Daar regel je de bloedsomloop,
op liefde gericht.
Zo bedien je ook iedere hartklep,
met je gevoel.
Het maakt mij rustig,
en strijdlustig voor ieder doel.
Jij brengt ruimte in mijn hart,
zodat ik open sta voor andere dingen.
Jij leert mij liefde geven,
ik zou wel eeuwig kunnen…
Geboorte
hartenkreet
2.0 met 16 stemmen 5.884 Vibraties van het leven,
het vindt geen rust.
lijkende een aardbeven,
't doorgaan is een must.
Koesterend de rustige momenten,
als stilte voor de storm.
Als het begin van de lente,
met inspanningen zo enorm.
Momenten van doodse stilte,
bevingen van onmetelijke kracht.
Het voelen van de kilte,
met gevoelens van onmacht.
Natrillingen…
Bij het gammele landhek
gedicht
3.0 met 26 stemmen 10.818 Bij het gammele landhek,
groen uitgeslagen, vermolmd.
Altijd wel een, namens de weide,
die je begroet.
Tweeponder tong
die je hand likt.
Een walm uit de bek
recht uit de lebmaag.
Strontvliegen en dazen
met geen staart weg te slaan.
Wel erg ver van de oeros geraakte
lobbes van een lady,
nog een eeuw fokken en krachtvoer
en je…
de horizonner
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 488 zijn zilte geheugen
geblakerd in de luwte
ploetert zich voort
door duizenden
mulle indrukken
die gewatergolfd wegspoelen
naar de vergetelheid
van ongeschreven regels
de vloedlijnen achterlaten
aan de moede voeten
van de horizonner
die in het ondergaande
bloedrood zijn geboorte
tracht te herbeleven
ziet hij het tij
genadeloos keren
en…
Toen en nu
gedicht
3.0 met 65 stemmen 34.586 vroeger vond ik de herfst
een droevig seizoen
en liep ik vaak moe
en eenzaam door regen of nevel te druilen.
En soms was ik weemoedig
om ik weet niet wat.
maar nu - toch zoveel ouder -
midden in een grijze stad
geniet ik van het najaar
daar - dank zij oliestook -
mijn vrouw vaak in bikini
door het huis heen deint
waar het binnen zomer…
decimeesters
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.344 fluisterend tegen hun
schaduwen in de nacht
wiegen zij het
zilveren doodskleed
over de knekelgaarden
van hun zijn
en ploegen de
thuisloze fundamenten
van hun geweten onder
de secretieën
die ze uitscheiden
wanneer ze de verzwakten
door hun ziekten decimeren
die ongelovig starend
de wegmolmende waarden
aanschouwen op de altaren
der…
Tyfonen met mooie namen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 922 Een tyfoon wordt geboren
zal zij vroeg sterven
of zullen wij haar horen
Wat krijgen wij te duchten
kunnen we blijven
hoevelen moeten er vluchten
Het oog komt nader
de wind steekt op
men bidt het onzevader
Eenmaal boven land
putten de krachten uit
van wie is die hand
Tyfonen met mooie namen
van meisjes of jongens…
ogenblik
hartenkreet
2.0 met 12 stemmen 342 ik zag het eerst
je bruine ogen
in het bos
waarin ik liep
het was zeer vroeg
in de ochtend
dus ik denk
dat ik nog sliep
opeens stonden we
te kijken
heel stil
naar elkaar
ik dacht
dat ik je kende
lange benen
kort bruin haar
daarom vroeg ik
loop je mee
maar jij
sprong soepeltjes
het bos in
want je was
tenslot een ree.…
terreurnis
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 329 over de terreur
van anderen
weet men altijd
wel te spreken
maar men zwijgt
als het graf
over de eigen
vuile streken
die spelers
van het kwaad
blijven altijd
wel buitenschot
maar diegenen
die ertussen staan
treft steeds
het wrede lot…
IJZIG
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 555 jouw kilte laat zich
soms zo voelen
als een bevroren sloot
waarin een reiger
vastgevroren
roerloos wachtend
op zijn dood
onder het ijs
zijn prooi bespiedt
maar weet
volgende lente
ben ik er niet.…
(In het klaarlicht)
gedicht
3.0 met 35 stemmen 15.313 Als dan het zand verstuift, de duinpan rond om
te ontvangen, dan, in andermans droom, duik ik
weer op. En kom om mij te omringen, mooier dan
ooit, met jou uit de schemer van het sparrenbos,
het omtrekloze, te herkennen aan het zwenken van het
duister, hangend aan de takken, zwaaiend steeds,
ik beneden, omsloten door de golven - zwem jou…
noodkreet
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 462 in dit poldermodel
worden bejaarden
langzaam aan
drooggemalen.…
koldermolens
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 413 Ze malen tranen
uit mijn ogen
als ik het
vlakke land bekijk
worden wolken
luchten bedorven
als ik wandel
op de dijk
honderden witte
zenuwlijders
wieken door
mijn vergezicht
ook met zonneschijn
en regen
in het donker
en het licht
nergens heeft
een oog nog rust
straks ook niet
meer op de duinen
en aan hollands
smalle kust.…
Nieuw begin
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.164 Een parel
wat dof in haar schelp
Al jaren dobberend op de levensgolven
spoelde bij mij aan
Haar warme gloed
deed bij mij een vonkje ontstaan
die oversprong
en ze begon te stralen
Ze is zeldzaam
èèn met karakter en een naam
Zo is er bij twee
weer nieuw leven ontstaan
Een parel vinden op je pad
een ongeloofelijke schat…
her -denken ausweis naar auschwitz
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 300 tweeëntwintig naamgenoten werden vermoord
met hun vrouwen en de kinderen
met hulp van neerlands bestuur
had men het kunnen verminderen
misschien proberen toch?althans
ze waren ook landgenoten
maar ze kregen weinig kans
werden gepakt en uitgestoten
van ambtenaren wisten zij
wie ze waren ,waar ze woonden
het stond duidelijk in hun pas
die…
Tsunami in Azië
hartenkreet
3.0 met 66 stemmen 2.590 Aardschollen schuiven
mens en dier huiveren
Een zeegolf steekt op
alles is opeens een notedop
Verwoestend is de kracht, weg is onze pracht
hier geven wij toe, de onmacht
Veel leven is vergaan
Tsunami is de naam
Wij zullen rouwen, bouwen
en weer van alles gaan houden
Nieuw leven op het zilt
dat is, wat een ieder weer…
waarheid
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.564 waar is de waarheid
nog wel sneller
dan de leugen
als dronkenen
en kinderen
hem ook niet
meer spreken
en daar het oog
van de naald
verstopt in
de hooiberg
de weg niet
meer ziet
zoek ik vruchteloos
in het doolhof
naar de vuren
die de rook veroorzaken
en stel ik
me tevreden
met een half ei
terwijl ik
in troebel water
naar de nagels…
meisie
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.052 ik was
de vlinder
jij de bloem
waarvan ik
de nectar proefde
en besefte
toen meteen
dat ik
uitgevlinderd was
en niet
verder hoefde…
winterland
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 629 onbewogen staan
de bomen
als skeletten
hun takken
een smeken
hemelhoog gericht
zonder schaduw
werpend op
in het naakte
verstilde land
waar de lucht
van dode wintersloten
ons beroert
als wij
de grijsheid
weerspiegeld zien
in een zwarte
omlijsting van
vergangkelijkheid.…
teratogeen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 932 is de lof
der zotheid losgebroken
in ons vette nederland
en men naakt
doch met een hoedje
paradeert als
malle loetje
om goedkeuring
van de keizer
en het volk
nog niet wijzer
de democratie verteert
hoor ik reeds
het zacht gespin
als de kat
zijn nagels scherpt
aan het behang
van het fatsoen
en het kwaad
zijn schaduw werpt
in kristalheldere…
Ouder worden
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 826 Een zachte wind waait over de beek.
Ik buig voorover
en kijk in het water.
De golfjes vervormen mijn gezicht.
Ik zie
dat de rimpels boven mijn ogen
worden meegenomen
in het water
tot over de horizon.
Ze worden gedragen
in deze glimlach van God.…
Op zee
gedicht
4.0 met 18 stemmen 8.949 Voor H.C. ten Berge
Dat de veerboot langs de kustlijn kruipt,
tussen zeeen door wij het einde van de dag
betreuren. Zwak gestommel, middernacht
reeds lang voorbij, ruw het oppervlak -
en niemand het merkt. We zijn al weg,
denken ons een haven in. Het past zo nauw:
de auto in het ruim. Valleien van water, oneindig
glijdend, en wij daarboven…
Je drie namen
gedicht
3.0 met 28 stemmen 10.058 vannacht droomde ik
je rug
het bewegen
van je armen
voor de Steinbach
je drie namen
moeder, mevrouw, Rebecca
riep ik
waarom niet eenmaal
je omgedraaid
------------------------------------
Uit: 'Het Albanese wonderkind', 1991.…
Brachystonicum
gedicht
3.0 met 14 stemmen 7.921 Zwarte gemalen malen het zwaarste graan
Sterren verdwijnen in negatief licht
Fantomen van duisternis krijgen ruim baan
En de korenbloemen gaan eraan de
Zachte blauwe bloemen gaan eraan
Zwetend wacht hij op een uitweg
Als op de krampen die in de morgen komen
Zwanger marmer aan zijn marmelade voeten
Baart een schelp die hem voor eeuwig omsluit…
brief aan Anne
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 719 als een ieder
weer naar huis was
na een dag
vol met bezoek
en ik eindelijk
alleen was
ging ik vaak
naar jou op zoek
op jouw zolder
heb ik stil gezeten
keek naar
het vuile spinnerag
of daar misschien
een heel klein stukje
van je droom
gevangen lag
ook ik keek uit
over de daken
en zag de meeuwen
in hun vlucht
heb jij toen…
voor mijn kinderen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.480 oh mengelmoes van duizend volkeren
als ik jullie daar zie staan
ben ik blij dat ik kan zeggen
het is toch wel goed gegaan
met jullie regenbogen ogen
geven jullie deze wereld kleur
door jullie onbevangen denken
opent zich zo menig deur
vervagen zoveel enge grenzen
zijn jullie mens onder de mensen.…
aan jou
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.203 tweehonderd onschuldigen vermoord
gesmoord in bloed hun kreten
door hen zonder geweten
gestoord laten zij weten
dat hun gebeden zijn verhoord.…