Alle inzendingen van gerda

wat voel ik mij mooi als ik denk aan jou waarom kleurt de lucht dan toch grijs en grouw al is het voorbij ik hou nog van jou denk elke seconde nog aan jou ik kom maar niet los niet los van jou ik leef bij de dag zo goed ik kan maar daar wordt mijn hart niet wijzer van doe zo mijn best hou van het leven het lijkt een test maar ik weet…

mijn lieve spruit wat ben je mooi en enorm lief jij bent een ware hartedief jij straalt iets uit wat mij doet glimmen lachen en stralen maakt me warm van binnen jij geeft me kracht dank zij jouw liefde kan ik veel overwinnen. kus mamsje…

donker en triest zonder vooruitzicht zo zijn jouw dagen zonder enig licht wat doet dit pijn voor jou en je gezin maar ook voor mij als je me zegt wat ik kan doen als je me zegt wat je voelt als je me zegt wat er zo`n pijn doet als je maar ìets tegen mij zegt mijn lieve kind ik wil je helpen er voor jou zijn jouw verdriet en zorgen…

de winter lijkt lang te duren soms lijken minuten uren alles grijs en grauw het gevoel dat er niemand denkt aan jou maakt zo de winter wel erg lang positief denken is dan wel een pre daar vang je meer zonnestraaltjes mee is er over 7 weken lente dat is een mooi iets in spè…

een aardige knik een vriendelijke blik een klein gebaar naar elkaar een glimlach naar voorbijganger we hebben het allen wel eens nodig soms maakt het iemands dag weer goed geeft even zin of zelfs weer moed om door te gaan in het leven of de dag wat glans te geven wat vaak al kan met een lieve groet.…

jij bent mijn wereld mijn dag en nacht jij bent mijn adem wie had dat gedacht nooit zag ik jou staan nu geef jij mij kracht zoals de bomen reiken naar de lucht zo reiken mijn armen nu naar jou is jou gevoel niet zo naar mij dan gaat er een mooie liefde aan ons voorbij.…

soms glijden mijn gedachten ver terug in de tijd.. dan kan ik bijna weer voelen hoe ik was als kleine meid vogels vlinders bloemen gras maakten mij blij was in mijn sas bergen speelgoed waren overbodig dat had ik echt niet nodig dat ene vlindertje was er voor mij dartelentd aan mijn zij zo gelukkig als ik toen was weet ik nu nog steeds…

drìe leuke mooie lieve kleinen mannen in spè zijn mijn kleinzoons daar heb ik wat mee niet te verwoorden het is er gewoon ieder zo uniek het is wonderschoon geven mij kracht putten mij uit zijn stuk voor stuk een lieve schavuit halen heerlijk kattekwaad uit zo eerlijk en stout met een hartje van goud wil ik dit nooit missen niet voor…

zo enorm veel te geven in dit o zo snelle leven liefde schiet er vaak bij in tegen beter weten in daar schuilt nu juist het punt niemand die iemand nog wat gunt zo lijkt het bijna wel ieder is gehaast en snel denkend aan een eigen sores maar een straat verder krijgt iemand van mores alles gaat aan ons voorbij niets lijkt nog op een beetje…

vrolijk.. sterk krachtig.. zeker evenwichtig en stabiel is wat men wil in dit leven zei het niet dat schijn bedriegt is het nu toch steeds vaker triest..zwak heel onzeker uit balans en soms labiel in een tijdperk dat haast vliegt grote druk veel gestres sprong men vroeger nog in de bres om een mede mens te helpen laat men die…

als kind geplaatst van tehuis naar tehuis rusteloos en nergens thuis geen eigen kamer maar een plek slapen in een groote zaal was voor mij heel normaal lopen naar school ging in een rij zo ook weer terug dus nooit even vrij weer naar ,te,huis naar jouw groep nooit spelen voor de deur op de stoep geen eigen plekje om even te huilen…

zo lief en heel byzonder zijn mijn drie kleizoons wel haast een wonder elf drie en èèn ze geven mij kracht houden mij op de been geven liefde zo heel echt eerlijk en oprecht zo puur en zuiver zo waardevol van deze drie mannetjes gaat mijn hartje op hol.…

liefde..is voor mij alleen nog maar een mooi woord wat mij nu niet meer bekoord in al zijn aanwezigheid waar is dat gebleven al was het maar voor even terug bij mij in mijn leven en geen verledentijd het is bijna bizar zonder te leven wetend hoeveel ik heb te geven komt dit ooit nog op mijn pad vraag ik mij af telkens weer dat warme…

met zo veel moeite zeg ik dag het voelt of het zo niet mag mijn hart is nog steeds niet vrij altijd nog voelt het als jij ik wij is dit werkelijk wel voorbij mijn hoofd zegt o wee wil daar maar niet in mee dat weet ik maar al te goed want alleen ik weet wat mij zo huilen doet…

lieve angela moeilijk waren onze tijden, ruzie konden wij mijden toch hadden wij soms woorden wat heel normaal is maar niet wilden horen zo enorm goed vang jij mij op dat geeft mij hoop en dat voelt top steeds weer krijg jij mij op de been en geeft mij het gevoel ,,ik ben niet alleen,,. warme kus mams…

weg is mijn leven weg mijn gevoel weg mijn liefde weg mijn doel zoveel tranen zoveel pijn zoveel weg wat mooi kon zijn duurde maar even waren het wel zes jaar van mijn leven denk ik nu wat ging het snel het is de ware liefde voor mij daarom vloog het ook voorbij des te harder is de pijn te beseffen niet samen te kunnen zijn…

Er woont een minnaar in mijn tuin, een kompel met fluwelen handen. Hij klopt, betast en streelt de rulle wanden, breekt met zachte vingers de vochtige aarde aan. Zij laat begaan. Zoals hij stijgt en daalt, hardnekkig al haar gangen gaat, lichtvoetig kruipdier van genot dat in haar bekken sluipt, kleine doodgraver van verlangen, blindganger…

Het is een warboel in m'n kop, gedachten vloeien samen. Het lijkt een wereld, niet van mij ik kan niet mijn bestaan beamen. Misschien getracht te zoeken naar iets wat niet bestond; misten uitgegooide ankers steeds de vaste grond. Drijfzand en verharde wegen doorkruisen het bestaan. Probeer m'n hart te volgen om de juiste weg te gaan…

De wind heeft haar naar de tuin verwezen, de tijd in haar handen te slapen gelegd. Zij spreekt over stukgewaaide ramen, een dak dat eeuwig lekt, de schoorsteen die niet trekken wil, over hem en haar, en hoe het uur haar slaap niet raakt. en hoe de nacht versteend tot liggend naakt dat zij onwennig tracht te strelen. Achter zich weet…

Soms zijn er van die dagen, zo donker en zo zwart, die stemmen je zo somber, zo weerloos maar ook hard Soms zijn er van die dagen...je durft niet op te staan, ja die bekende dagen...waar komen ze vandaan! Soms zijn er van die dagen, zo zonnig en zo blij die stemmen je zo vrolijk, zo sterk en zo vrij Soms zijn er van die dagen, je wilt niet slapen…

Een bootje in de storm op zee, stuurloos,...zonder kapitein. Soms kan ook ons leven als dat ene bootje zijn. Geen koers te bepalen, even de richting kwijt. De dingen in het leven, soms met onzekerheid. Verdriet, pijn of verwerking, geen haven in het zicht. Denk dan aan één ding: straks wordt het weer licht. Dan zal ook jouw anker…

Waarom moest dit nu gebeuren, alles is opeens zo zwart. De beelden die we zien zijn afschuwelijk hard. De straat bedekt met mensen, vluchten kon niet meer. Hartverscheurende taferelen steeeds opnieuw, telkens weer. Het is niet te bevatten, wat daar is gebeurd. Deze grote ramp heeft menig hart verscheurd. Mensen dood onder het puin;…

Vertrokken naar een land om daar een droom te halen. Wat over is, is een knuffelbeest boven op het puin... Een droom voorbij!…

Een zee zal altijd stromen, met wisselend getij een vuur zal altijd branden, de wind maakt het zo vrij! Maar winden kunnen keren, en vuur geblust door water. en daarom blijf ik hopen, voor nu en ook voor later. dat het zal overwinnen, respect weer hoogtij viert wanneer de mens een mens, met naastenliefde siert!…

twijfel heb ik keer op keer soms doet dat nog wel zeer is alles nu goed of toch niet een fase nu van twijfel met verdriet waar ik al zo lang mee worstel hopende immer dat niemand `t ziet leef ik gestadig wel voort bijna zoals `t hoort zonder dat ik echt geniet zoals iemand die alles omzich heen voelt en ziet voel ik mij tòch nog gevangen…

In het licht van de maan glinsterend als zuivere kristallen. Met duizenden vlokken tegelijk kwam het uit de hemel vallen. Maagdelijk wit bedekt het de aarde, zo schoon, sereen en puur. Ik aanschouw met warmte dit wonder der natuur!…

Kerken vol met gezang het "Ere zij God" zal weer klinken. Is men in gedachten al bezig met het vele eten en drinken? Geen denken aan de éénzamen zovelen zitten alleen. Nee, alleen denkend aan zichzelf familie en vrienden om zich heen. Nu even niet denken aan ellende een land verder valt een bom. Kerst, vrede, harmonie, het is toch allemaal…

Als de avond is gevallen en de duisternis ontwaakt, de gordijnen zijn gesloten en de arbeid is gestaakt, maaltijd weer is afgelopen, koffie binnen handbereik, denk je dan niet diep van binnen 'God, wat ben ik eig'lijk rijk'. Ik kan me zo tevreden voelen met de dingen van een dag en ben dankbaar voor datgene wat ik steeds ontvangen…

Geen kracht meer om te dragen, teveel verdriet en pijn. Jij wilde zonder vragen mijn ondersteuning zijn. Mijn zon in donk're dagen, mijn droogte na de regen, dankzij jouw zorg en liefde kon ik er weer tegen. Je vroeg nooit naar een reden, maar luisterde gewoon, daarom ben jij voor mij een heel speciaal persoon!…

Tijd is zo'n kostbaar gegeven, die moeten we intens beleven. Geen enkele tijd komt ooit weer terug, Tijd gaat altijd veel te vlug. Als je terugkijkt op je leven Kan je tijd wel terug beleven. Genieten of een traantje laten, die tijd van toen heeft ons verlaten. Hoeveel tijd er voor ons ligt, daarop heeft de mens geen zicht. Een dag…