Alle inzendingen van hans

Ik en de ander in mij en buiten mij doe ik een appél op mijzelf of op de ander je weet van je zelf wat je uitstraalt zou de echo nu een dimensie extra geven je bent maar een stip op de horizon ga op zoektocht naar de eenheid in het AL hoor ik er wel bij, ben ik een beter mens geworden ik voel het samensmelten met de weg naar het LICHT zelden…

Ik blies op mijn jachthoorn een welkom ter ere van de herfst het hert is erg geschrokken zelfs een herfstblad zou dat kunnen en naar beneden dwarrelen op het pad de kleuren boeien mij ieder jaar weer heeft het iets met mijn eigen herfst te maken het lijkt of ik steeds beter kijk alles ontluikt om mij heen, fascinerend de paddenstoelen…

Koop nooit een auto in Apeldoorn was het eerste wat ze me zeiden toen ik hier kwam wonen, zeker niet als van een oud dametje geweest, altijd binnen gestaan, cash aftikken Een echte auto koop je niet, die verwerf je om voor één dag koning te zijn, door de stad te zweven Dat is waarom deze stad van zeven dorpen een koninkrijk in het klein…

Een strijklicht dat zijn schaduwen uitstrekt naar onbereikbaar geworden, al verwilderde plekken om wat zich er ooit voltrokken heeft en misschien nog steeds niet is gewist – met de wolken wegdrijvende, weer te binnen geschoten, willekeurige momenten, maar er is zoveel horizon waarachter ze vervolgens moeten verdwijnen, terwijl een afgelegen…

Luisteren is voor mij niet moeilijk een en al oor zijn voor jou we gaan het bos in om samen te zijn je klemt je teveel vast aan het leven luister niet meer naar die boze trom je komt steeds dichter bij de waarheid hoe meer je er over praat en nadenkt je bent echt wie je denkt dat je bent ik zie al weer die vertrouwde glans in jouw ogen…

Los het op met LIEFDE Waarom niet met VERTROUWEN Gewoon doorgaan met ZEKERHEID Je komt AANRAKING tekort Praten goed, ZWIJGEN soms beter Denk eens aan je MEDEMENS Verleden, heden, TOEKOMST Gedachten, dromen, REALITEIT Roepen, gillen, LUISTEREN Kijken, zien, DOORGRONDEN Jij, ik, wij allen SAMEN De wereld, ons land, het HEELAL Mijn…

Bepaalde woorden laten mij gevoelens opnieuw beleven het is als een aanraking mijn huid registreert mijn ogen staren in de ruimte zien de schoonheid van het ochtendgloren mijn adem gaat sneller het zijn momenten in dit leven die vastliggen als foto's op reis jij bent er bij betrokken mijn reisleidster op mijn levenspad geef…

Bakker Coeck bakt grote taarten, groter nog dan bakker Schmull. Maar Schmull zijn taarten smaken beter dus die Coeck is toch een prul. Toegift: Bakker Coeck bakt zoete broodjes, zoeter nog dan bakker Hack. Maar Hack zijn broodjes smaken beter dus die Coeck die blijft een zak. ----------------------------------- Uit: 'Lees maar lang en…

Zo simpel is het. Jij bent de waarheid waar ik ben de tijd staat stil de klok verstrijkt en wij zijn altijd samen. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 2003.…

Ho, ho ik ben bezig Vertel toch maar je verhaal schat wat heb je? wat waren zijn laatste woorden dan ik ben zo blij voor jou blijf op je hoede voor de charme van mooie volzinnen dankbaarheid is nu op zijn plaats dus toch een doorbraak in je leven dus altijd weer pieken en dalen vertel verder, waar was je gebleven wees trots op je leven…

Voor A. Morriën het is verdomd al weer haast herfst en mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent lichaam zwak boven mate en gespleten het is een oud huis als in Greenwich Village de bomen staan haastig in te pakken hun bladeren gaan in de koffers van de grond de wind is een gezwinde sleutel en over het deksel legt zij een kleed…

Laat de hemel door je lichaam tollen ik ben echt jouw ridder knuffel me nu zonder jouw liefde ben ik nergens haast je maar niet als het hier niet lukt boven zijn we ook weer samen ik ben trots op jouw leven toen ik vanmorgen opstond ging ik op zoek naar een wens ik ga me nu totaal leegmaken in adoratie voor jouw charme het is een…

In gedachten zie ik een gebogen figuur die zich tussen een menigte joelende mensen voortsleept Op weg naar de heuvel van waaraf hij nog één keer de mens zal zien Niemand doet iets Zelfs zijn vrienden niet Een mysterie voltrekt zich…

Wie tikt er op mijn schouder? kom eens naast mij zitten vertel het me maar treur nou niet om het treuren er is altijd een vangnet is jammeren afgeleid van jammer jij leeft in een donker dal en wil het in mijn schoenen schuiven achter iedere uitgesproken zin schuilt een onuitgesproken gedachte zo komen we er niet uit ik deed het volgens…

Dat zei ik, toe ik klein was nu ben ik volwassen maar het gevoel is gebleven ons leven trok snel aan ons voorbij in mijn hoofd loopt alles door elkaar je liet zien wie je was jij legde de lat hoog wat vaderliefde betreft daarom geef ik je het DIPLOMA LIEFDE je bent met vlag en wimpel geslaagd gelukkig ben ik nog net op tijd ik verdrink…

Vannacht ben ik op jouw eiland gestrand te laat en na veel slapeloze nachten moet ik me overgeven of overgéven wat waren het moeilijke jaren het ach en wee was niet van de lucht soms dacht ik, ik sta er alleen voor maar jij liet een wonder gebeuren door de glans van jouw lieve ogen werd ik die bijzondere postzegel, die jij aan jouw…

Ineens een engel naast mijn bed ik zie het leven nu als een spons door jouw liefde bracht je mij de hemel dat geloof ik echt en dat is nu mijn echte thuis jij gaf mij handen en voeten het ontbreekt mij aan niets het gaat niet om jouw handelen maar om hetgeen je in werkelijkheid doet uit dankbaarheid opent mijn hart zich jij volmaakte…

Geeft mijn nadenken mij achterdocht ben ik nu weer opgestaan met dat nare idee waarom staar je mij zo aan? de wervelwind van het bestaan trok aan mij voorbij uit liefde ben ik heengegaan het leven duwde mij teveel voort ik ben dus echt wie ik denk dat ik ben zelden ben ik dichter bij de waarheid geweest wij hebben samen bomen geplant…

Hij weet zich niet te weren zijn omgeving zal het hem niet leren zijn kwelgeesten worden geesten in de nacht heel vaak heeft hij ze dood gedacht de wanhoop en de smart, ook de angst ze kleefden aan hem en bleven het langst normaal zal hij niet meer worden een opgewonden treurnis met een leeg hart alles wat overbleef was alleen maar smart…

Opgesmukte wijsheid klinkt uit zijn woorden nu weet ik waarom ze altijd stoorden "eigen"wijsheid ten top dus een plank voor zijn kop en wat het ergste is, je kan hem niet bereiken zie hoe verwaand hij kan kijken en altijd over pietluttigheden zitten zeiken ja, ik zeg het uiterst grof, geen empathie, geen adoratie, geen lof voor…

Iemand vroeg mij het leven te beschrijven opdracht: moest wel dicht bij de mensen blijven wat kan het leven je allemaal geven om je eigen leven te doorleven ergens is een leven in jouw leven lukt het niet wendt dan de steven is het accoord, dan zeg je een woord daarna: het samenleven gaat voort een situatie van nemen en geven veel geluk…

De oude dame is zenuwachtig Stel haar op haar gemak een korte vraag omschrijf uw leven in een woord VERTROUWEN, klinkt het resoluut altijd heb ik vertrouwen gehad eigenlijk is dat nooit beschaamd door liefde te schenken werd ik vertrouwd het vreemde was, dat ik liefde terugkreeg van andere mensen dan ik verwachtte zelfs uit onverwachte…

Doe dat nu niet waar ben je mee bezig? Wat doet het er toe geef gewoon toestemming onthoud je van commentaar deel geluk met die ander hij geeft je de waarden en normen die je tot een fantastische vrouw vormen…

Waar ben je heen op weg? naar een zonnige toekomst? maar volgens mij staat er een muur in de weg deze tegenstand ga je zeker overwinnen je zindert van diepe emotie nu ineens drijf je op ontroering een vogel klapwiekt naar de horizon zo ken ik je weer, zo ben je jij bent echt smart, wel en wee steeds balancerend op de liefde…

De sluiproute van de olie door misdaad overwoekerd macht is eigenlijk honger zuchten en kermen worden niet gehoord de woestijnwind blaast maakt vlinders van steen hoe komen wij hier weg hoeveel hoofden tel ik zijn dit echt de werkers zij hebben wel houwelen maar kunnen er niet mee richten bind nu alles samen dan is die beklemming…

De duisternis - en wij, een heimelijk paar, twee gasten van de nacht, blind, zwijmeldronken, en stad en land al haast in slaap verzonken, en ginds, boven ons zwartverwaaide haar, jagende wolken in hun stormig jaar. Je tred was luchtig toen de maan niet scheen, je sloeg je arm zo innig om mij heen, het maakte blij. Maar telkens was ook daar…

Mijn zintuigen gaan op avontuur zwervend door mijn contacten nu tilt iets mij boven mijn kunnen zelfverzekerd kijk ik achterom wil van geen wijken meer weten de wervelwind van het bestaan trekt aan mij voorbij en fluistert mijzelf leren kennen in al mijn vezels mijn nadenken geeft mij achterdocht het leven duwt mij nog steeds voort…

De speelplaats van het verzet de verlenging van de levensduur het stoppen van de stroom in de vallei zonder erbarmen grijp mij, bekoor mij en tel de dagen het is een feest zonder einde zijn er nog accenten in de sleur van de waanzin…

Langgerekte schaduwen en de mensenschuwe straat verdwijnt voorbij de duinenrij, het naaldbos ginds maar keert via slinkse omwegen toch weer midden tussen de huizen terug in een verzonnen of net even te hardop gedroomde werkelijkheid valt een wonderlijke gloed over alles, de tijd moet de tegengestelde richting zijn ingeslagen om op deze vroegere…

Windkracht drie beweegt de was en twee manshoge zonnebloemen. Zij maait het gras en zweet een beetje. Een lekke voetbal tegen het muurtje van de schuur. Twee glazen limonade op een uitklaptafeltje. Alles is heel gewoon. Windkracht drie beweegt het riet en twee huishoge populieren. Zij eet een broodje kaas, en morst een beetje. Een dood…