Alle inzendingen van herman

't Is alles wenen, de storm, het huis, de grijze hemel om alles henen - voor me een vrouw, hoor hoor gesuis - ademen stil door al dat wenen. O mijn hart klopt zo verschrikkelijk. O mijn hart klopt zo verschrikkelijk - zacht is haar huid, adem als bloemen zacht, het lichte haar - verlangende ogenklacht.…

De aarde ligt in de armen van de zon in stilte en weeld'. Het is gelijk dat uur, waarin twee minnenden zich aan het duur werk der liefde herinn'ren en de bron van 't leven. Elk of hij niet anders kon, staart naar de ander met een zacht getuur. Zo ligt de aarde stil in het azuur, en 't gouden bed waarin de zon haar won. Zacht speelt de…

Hare buik is zo welvende en zacht Als van de wijde zee een ronde golf, Die een oneindige lichtglans bedolf Binnen zijn tedere en donzen vacht. Van uit die tedere en donkre nacht, Waarmee zij haar schatkamer overscholf, Zal stijgen, die zich zelf uit haar opdolf, Tot vrijheid ene lichte gouden vracht. Een lichte schone schaar van bloeiende…

Alles blijft rustig staan zoals het stond. Het speelgoed slingert voorbeeldig rond. Er is geen vaat, geen strijk, nergens een natte dweil. Geen kruimels, geen beschimmeld brood onderaan in de doos. En ook de suppoost ademt voorzichtig door z'n neus. ----------------------------- uit: 'Landlopen', 1995.…

De stille weg de maannachtlichte weg - de bomen de zo stil oudgeworden bomen - het water het zachtbespannen tevreeë water. En daar achter in 't ver de neergezonken hemel met 't sterrengefemel.…

DE zon. De wereld is goud en geel en alle zonnestralen komen heel de stille lucht door als engelen. Haar voetjes hangen te bengelen, meisjesmondjes blazen gouden fluitjes, gelipte mondjes lachen goudgeluidjes, lachmuntjes kletterend op dit marmer, ik zit en warm m' er. Kijk ze nu lopen wendend om me heen, 't lijkt wel een herfst…

Flamingo's op poten zo dun als de ff's van mejuffer, of als twee sigarette- pijpjes waaraan ze zuinig de rook van zichzelf opzuigen: met dit soort raffinementjes zetten ze zichzelf voortdurend voorzichtig op stelten. En hoe ze op één been staan, het andere in hun veren opgeplooid als een handtas onder de arm, deftige dames, wachtend op de…

God speelt drieband. Hij houdt van het droge tikken van de ballen in de lege gelagzaal. Hij gebruikt mij om jou te treffen. Ik bots tegen de rand en door die ander te kussen bereik ik jouw kant. Wij naderen elkaar volgens een wetmatig verband. God glundert als ik bij jou stilval grijpt naar het krijt ondertussen. ---------------------…

Mei Een nieuwe lente en een nieuw geluid: Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit, Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht, In een oud stadje, langs de watergracht -- In huis was 't donker, maar de stille straat Vergaarde schemer, aan de lucht blonk laat Nog licht, er viel een gouden blanke schijn Over de gevels van mijn raamkozijn. Dan…

Ik heb nog nooit op ski's gestaan, ik heb nog nooit tien mille bezeten, ik heb nog nooit konijn gegeten ik heb nog nooit mahjong gedaan. Ik heb geen theekist-bas bespeeld, ik heb nog nimmer Vlaams gesproken, ik heb geen rijstwijn ooit geroken, ik heb geen kropje sla geteeld. Als ik die dingen zo eens tel, heb ik meer niet gedaan dan wel…

De bomen waren stil, de lucht was grijs, de heuvelen zonder wil lagen op vreemde wijs. De mannen werkten wat rondom in de aard, als groeven ze een schat, maar kalm en bedaard. Over de aarde was waarschijnlijk alles zo, de wereld, en 't mensgewas ze leven nauw. Ik liep het aan te zien bang en tevreden, mijn voeten als goede liên…

wolken drijven doeken voor het bloeden van de zon zegt mijn naamgenoot, de dichter onverschillig onder herinneringen valt sneeuw uit de vogels fluit bos je ruikt alleen kleur er balkt een ezel hij weet het niet ze hangt haar was te drogen over een rol prikkeldraad -------------------------------------- uit: Sommige gedichten…

De gonsregen, regen - het òpbewegen van bladen als water valt, de regen valt valt valt. Zo in me zelf gedoken te zitten in 't glanzige niet meer witte licht - en nooit te beginnen beweging en niet te bezinnen. De regen maakt grauwe strepen in de gladgrauw geslepen lucht - de gordijnen hangen…

Er was toen veel licht, de kamer was een bloem die dicht in eens open uit gaat schijnen, het licht vloog rond in lijnen. Ik was heel stil en ik dacht niet veel, ge hebt gekeken en heel mijn hoofd is wijd opengewaaid, zoals 's zomers opengelaaid boven op een wijd, wijd land, in een wijd werelds open land - zo was ik eens in die kamer…

We zien een postkoets door een Noord-Amerikaans landschap denderen. Achtervolgd door een dozijn cowboys die op hun beurt achterna gezeten worden door 25 brullende geverfde roodhuiden. In hun slipstream een cameraman op een witte schimmel. Naast een parallel galopperende mustang waarop een geluidsman met een microhengel. Daarachter zien wij…

Het gras heeft de nacht al begonnen, de tuin is stil bezonnen. De hemel is onbezonnen, licht nog zo ongeschonden. Bomen wit als boekweit hangen neer stil in schoonheid, maar de losse kastanjebladen zijn schichtig en overladen van wind.…

Ik kom om 't groene hout. Daar is de vrede voor me, in malingen de bochtpenseelde lucht en de zon de hoge ongesteelde bloem en der hoogste bladen lucht'ge schreden. Het liggend blauwe met zijn vrouwenzeden strekt zich en lacht met de uitdove weelde verflauwend tot het niet veel meer verscheelde van warmte en wolken die het maken heden.…

De zon is op en 't is hier stil. Alles is fijn als een schil van iets. -…

Ik lag te slapen op mijn bed leliebebloemd en met mijn witte vingeren dood doodstil. Het was daar stil stil stil - Ruisen van waskaarsen, 't knappen van vlamamandelen, de lucht gouden as — schaarse leli'n lagen op mijn sprei te wandelen. Ik ben geboren als een bloem brekende in de bleke lucht als 't guldene lente is in de lucht…

Zij droeg een jurk, lang uit de mode, en was zo mager als een lat, een rare stokvis, maar ze had zo'n zeldzaam mooie lesmethode, voor die tijd eigenlijk verboden: het scheen, ze praatte zomaar wat, alsof je in haar kamer zat te kletsen om de tijd te doden. Het leek gezellig en verkeerd, maar was, dat blijkt, geraffineerd: ik ben…

De dag gaat open als een gouden roos; ik sta aan 't raam en zend mijn adem uit, het veld is stil, en nauwlijks één geluid breekt naar het koepelblauw bij tussenpoos. En in mijn kamer, als een donkre doos, waarvoor de parels hangen aan de ruit, ga 'k heen en weer, tot waar mijn wandling stuit, en ik bij donkre wand diep peinzend poos. Ik…

Ik kom om 't groene hout. Daar is de vrede voor me, in malingen de bochtpenseelde lucht en de zon de hoge ongesteelde bloem en der hoogste bladen lucht'ge schreden. Het liggend blauwe met zijn vrouwenzeden strekt zich en lacht met de uitdove weelde verflauwend tot het niet veel meer verscheelde van warmte en wolken die het maken heden.…

1] Blauw vlamt de lucht, groen bloeit veld en boom, zonder verlangen's zucht spiegelt het, diepe stroom. 2] Blauw vlamt de lucht, groen bloeit veld en boom, diep van verlangen zucht spiegelend wit de stroom. --------------------------- uit: Verzen (1928)…

IK zat toen heel stil te werken, de boeken waren als zerken voor me, ik wist wel wat elk graf in zich had. Mijn lijf zat daar in een kamer, boomtakken voor het raam er heenkropen en weer, vervelend, met groene bladen al geelend. Mijn oogen zagen verwonderd naar 't buitenlicht, maar zonder 't zelf te weten wat of hun licht oppervlak…

De vaas bleef bewaard sierlijk en versierd, honderden jaren, niet voor de bloemen of het water. De kast niet voor het hout noch voor de inhoud. De schaal niet voor het fruit en het kasteel niet om in te wonen. Evenmin als er van jou iets overblijft in deze woorden. ---------------------------- uit: 'Speelgoed', 2000.…

Hij zet zich met z'n gore praat te kakken Als een van die verknipte doedelzakken Hij wil als Vieze Man alleen maar vozen En oefent om z'n semina te lozen Op uit de gracht geviste fietsenwrakken 't Wordt tijd dat wij hem in de pan gaan hakken... ...Wacht u voor de smeerpraatolie van de ouwe vieze man Hij denkt dat hij op netgedichten…

IK wilde ik kon u iets geven tot troost diep in uw leven, maar ik heb woorden alleen, namen, en dingen geen. Maar o alzegenend licht, witheerlijk, witgespreid licht, daal op haar en laat haar nooit zijn zonder uw zalige schijn. Zij is zo stil en zo zacht als gij en niet onverwacht zijt ge voor haar -- zó is het water voor een…

In 't land der dromen in het dromenland, het is als kindren badend in de zee, met het gekniel van lichtvrouw in gebee, de lichte armen hoog op de zee, want er is gezweef van bove', en van de kant ruist donkere muziek in om de vree der wereld, der zonneberuiste stee, en maakt het een verward doorzocht droomland. Zachte dromen maken een…

Zwoegend zoek ik naar wat woorden Ben vandaag niet goedgebekt Zinnen die finaal ontspoorden Of waarvan de clou was uitgelekt Ik stootte maar wat ijle kreten Taal valt toch altijd op zijn plaats Maar het is kwaad kersen eten Met een dichter, achttienkaraats…

LEVEN, zoele omsomberde even inschitterde, in de luchten, de regene, de zachtstrijkgevederde, o leven het gevende altijddoor stillende, o leven dat toch schijnt het altijddoor willende, het inzwevend kameren, het volop verlichtende de wegen, waarlangs gaat het eenzaam uitzwichtende, klaar, nimmer dromende ogenbewegen, armstrekkend leven…