Alle inzendingen van hilde

Leven nog moeilijker dan sterven sommige dagen geen greep krijgen op het bestaan willen negeren wat je ziel poogt te duiden verleden en heden lijken onbestaand als je het NU vat en opvult kan je de tijd weglieven, weet je nog? komt me telkens tegen op het kruispunt van twijfel en verlangde zekerheid en kan me altijd vinden in gedeeld zinnenspel…

Wie doet er mee? De woelige zee en vieze lucht maken ons ziek. Chemie met vliegtuigen uitgestuurd als gif tegen elk leven. Mijn lijf reeds ziek, maar ik nog niet. Daarom die roep tot creëren; verbeeldt en het wordt je deel. Gedachten verzetten piramiden. Al gehoord van het Noro-virus? Weg ermee. Toveren is de boodschap. Een nieuwe aarde…

Ik wist het niet, je hebt me weer verrast. Dat jij zo helemaal jezelf kan vinden, in wat de tijd verzegelt als gegroeide tederheid. Je bent een eeuwigheid. Ik vat je in mijn pocket, langdurig blijf je daar. En ik kijk ernaar.…

Een oneindige leegte om me heen en van binnen een enorm meer aan tranen, zoveel verdriet dat me overweldigt ik kan van dit verdriet, deze leegte, nooit winnen deze pijn treft mijn hart bliksemschicht na bliksemschicht Je bent de eerste in mijn leven waar ik intens veel en met heel mijn hart van heb gehouden waar ik heel mijn ziel aan wou geven…

In deze ene nacht dromen de vrouwen van verraad, geven zich over aan de daad die langgeleden verten openlaat en sluit. Ze spinnen de dunne draad die dichters en ontrouwe minnaars horen in hun slaap, een ijl gefluit dat door de bomen gaat. De vrouwen staan tastend in het donker op, struikelen over sokken, stinkende asbakken en hurken…

Vanuit mijn lome zondagochtend zie ik hoe een merel hardnekkig trekt tot de worm zich verorberd geeft. Honderden keren moet de merel voorbij mijn vaders ogen zijn gehipt als hij zijn spade in de grond stak, zijn schouders gebogen, zijn monkelmond smaller dan de voorbije jaren. Nu ik hem ken, een oudste dochter ben, zwijgt…

Zoals het blanke appelvlees nog niet tevoorschijn gebeten, zoals de grand cru in de fles nog vol met gloed geweten, zoals het eerste goede vers nog enkel in het hoofd geschreven, zoals jouw geschiedenis nog niet met die van mij verweven, zo is mij je oksel en je mond: een geur, een onbetreden grond. --------------------------…

L'amour est un oiseau rebelle Het kleeft aan ons: we laten de gordel los terwijl we op de snelweg de linkerrijstrook kiezen. Wat we dreigen te verliezen is verschrompeld tot verwaarloosbare vlagen van verbijstering om de rouwrandjes aan onze vingernagels. Er hoeft maar een hagedis op de deken in het bos te kruipen en onze voeten schrikken…

Je giet iets in me waarvan ik niet eens weet hoe het heet, alleen dat het de kop heft, de oren spitst en rondkijkt met een argwaan die verlangt. Je raakt iets aan dat siddert, op hoge poten vaste grond zoekt, zonnedauw onder de hoeven voelt en geen plek vindt om te baren. Je legt je valerianen vingers op het trillen van mijn wimpers. De…

Een vlot traag dobberend op de rivier Reikende handen helpend om de overkant te bereiken Grijpen angst, niet kunnen, halverwege loslaten Verder dobberend alleen niet vooruit niet achteruit gaan Dobberend een druppel water extra een traan.…

Er bestaat niets mooiers in het leven dan je eigen kinderen! Mijn kinderen zijn mijn trots, mijn pracht, mijn leven! Mijn hart loopt over, kwellingen verminderen; Alles, alles, alles zou ik ze willen geven! Wat een gemis zonder het inzicht dat wonderen werkelijk bestaan wat zonde, ik had me zo lang gericht op altijd maar weggaan Nu, met…

Hij staat omdat het moet in zijn altijd open deur, geeft ieder uit verweer een trage, droge hand. Hoe gaat het, goed met mij, volleerd souffleur, en maakt zich telkens weer volmaakt van kant. Iets heb ik nu ontmoet in zijn verwarde boze geur. - En met u, mijnheer? Zijn ogen zijn verwant. ------------------------ uit: 'Deuren',…

je ogen spreken woorden in de stilte van ons samenzijn helder en mooi lees ik de woorden uit jouw hart je ogen spreken woorden die me raken en die maken dat de stilte verdwijnt…

Memolijstje met opzet kwijtgeraakt, bed met lavendelgeur al opgemaakt, de bloes met kleine knoopjes klaargelegd, afspraken voor twee dagen afgezegd. De wekkerstem: weer wijs en veertig jaar. Aan Rwanda gedacht, de blinde bedelaar, de vrouw van wie een borst werd afgezet, de bloes verkreukeld in de kast gelegd. ---------------------------…

Hoe gaat het met je? Is de vraag zonder inhoud Er schuilt geen warmte In het zogenaamde sociale onderhoud Het moet een gemakkelijk antwoord zijn Niet per se zijn wie je bent Anders stoor je misschien het refrein Dat men zo goed uit het hoofd kent En zelfs als men kan inproviseren Mag je niet omschrijven Waar men zich niet mee kan identificeren…

Twinkeling van hoop Verworven door een fragment De herinnering tot waar ik loop Een droom die men mij zend Voorgevoel tot reden en perfectie Wacht ik ongeduldig op kalme hartstocht Een gevoel van de volmaakte erectie Als metafoor voor het leven dat ik altijd zocht Een paarse sfeer om in te leven Het constante gevoel van euforie…

Jarenlang vertrouw je erop Je ziet bescherming, liefde en vertrouwen Maar dan kijk je iets verderop En je ziet dat je er niet op kan bouwen Achterbakse leugens en voortrekkerij Maar ook waarlijke trotsheid Maar niet bij mij, niet bij mij Ik blijf achter in eenzaamheid Ik ben te complex voor begrip Een daarom het buitenbeentje Het stemt…

Je lacht je een weg Je rug draait naar morgen Waar hij met zijn zorgen De grondslag weer legt Je grijpt je aan zinnen Vertelt ze met woorden Wat ze nooit zullen horen Want ze beminnen Het leven Maar jij bent al verder De toekomst staat vast Het loopt af Vanaf nu Daarom kun jij zingen Want de zorgen voor morgen Zijn jou al gezegd…

Tijd, streelt van ver De hoop die schuilt Opzoek naar de ster Een jij die niet huilt Kracht, vecht voor erkenning Een masker af te zetten Uit de cirkel van gewenning Om altijd maar op jezelf te letten Wil, om bestemming te halen De ster in de spiegel te herkennen Niet langer in vervreemding te dwalen De weg van waarde te verkennen…

Lila tranen Mysterieus onbekend Die zich een weg langs de wangen banen En snel van de ziel wegrent Zilveren ogen Onthullen de geest Geheime wensen niet vervlogen Maar ook nog niet geweest Aura, wit glanzend Toont de herwonnen hoop Door nieuwe energie dansend Een nieuw begin op zijn loop Een gouden wil als zegen Alom zichtbaar geworden…

twinkeling van hoop verworven door een fragment de herinnering tot waar ik loop een droom die men mij zendt voorgevoel tot reden en perfectie wacht ik ongeduldig op kalme hartstocht een gevoel van de volmaakte erectie uitgedrukt op de manier die ik altijd zocht een paarse sfeer om in te leven het constante gevoel van euforie loochenen…

Trillingen van binnen Warmte stromend door aderen Niemand kan verliezen, noch winnen Zolang men door gedachten kan bladeren Denken is niet iets wat je kunt Maar wat je leren kan Het is hoeveel rust je jezelf gunt En hoe kritisch je het bekijken kan Maar als je jezelf leert kennen Bewust kan relativeren op je gedachten Is negativiteit is…

Liefste, als ik in jouw ogen kijk, zie ik een hemel vol met sterren, een bos vol met bomen, een weide vol met bloemen en een hart dat nooit bezwijkt. Liefste, als ik in jouw ogen kijk, Dan zweef ik even weg, zie ik liefde en begrip, en dan lijkt alles zo onwerkelijk, te mooi om waar te zijn. Liefste, als ik in jouw ogen kijk, Ben ik zo…

Elke keer, wat doffere ogen, Elke keer, een wat vermoeiderde blik Elke keer, iets duidelijker dat gevoel, ik weet, het afscheid is nabij Elke keer, dat ik haar zie, is er wat wanhoop bij gekomen Ik wil haar niet los laten, Ik wil haar niet kwijt Maar elke keer voel ik dat ze wegglijdt, tussen mijn vingers door Ik kan haar niet bij me houden…

Tussen verdraaide handen het licht der schoonheid omgeven door wanden van geborgen blijheid Wijsheid in stilte behouden door je eigen van angst bezeten kilte dat je doet zwijgen Maar de emotie van hart uitgesproken liefde in een zucht wat in eerste instantie verwart zal vrij zijn door diezelfde lucht…

Schitterend staan de sterren elke nacht weer starend richting aarde keer op keer Met schittering in de ogen staren wij verheerlijkt terug naar de pracht der onbegrip in de geschiedenis terug…

Zilver vleugelend gevlieg zwerft door de graven van de levenden gewaarborgd door schaduw van zenuwslopend gesloop van de gedachtebeelden kronkelend kruipend door donkere hoeken en natte wanden van hersenwormsels die werelden vervormen tot illusie van geflipten…

Zoete druppels van levenstranen gevallen voor de doden die sterven mochten om de levenden te laten leven Zoete druppels van levenstranen gevallen voor de kinderen die leven mogen om de doden te laten leven…

Ik zag je voor het eerst Ik wist niet wat ik zag Het was liefde op het eerste gezicht Maar nu ruzie's Die mij pijn doen, Waar ik niet tegen kan Mijn gevoel slaat over naar verdriet, bang zijn om je te verliezen wat ik niet wil…

woest en onbesuisd trots en zelfvoldaan kolkend en spuwend kollesaal en indrukwekkend Het stijgt en daalt het komt en gaat het spoelt herrinneringen weg en onthult de toekomst…