Alle inzendingen van j

typisch vogelpest- weer geen kip te zien buiten kraait er geen haan naar…

Natuurlijk ging ik wandelen in de lentezon... liep tegen mijn docente op met wie ik iets begon van haar - die ik bij naam hier noem - heb ik een hoop geleerd vol overgave mij bekeerd bij hoofddocente Bloem zij gaf me in haar eigen tijd zelf les in niet-verbleken zij sprak na elke hemelbreuk het hart te laten spreken…

Toekomstbeeld Ik kan niet in de toekomst kijken Ik leef vandaag, dat is genoeg Ik leef ook niet in t verleden Ik denk nog niet aan morgen Dat vind ik nog te vroeg…

Als je het leven mag vergelijken met een kaars Dan was mijn oma een Goudakaars Het was een mooie, grote,rechte zulke kaarsen zijn wel schaars maar dat zijn wel de echte De minder goede branden ook en hebben eenzelfde vlam maar die gaan heel snel op in rook terwijl de Goudakaars nog recht staat als een stam De mindere is dan al uitgedoofd…

Ik moet naar school, ik vind het niet eerlijk Ik moet maar leren, iedere dag Ik zie de zin niet van mijn studie 't Lijkt net of je niets anders mag Gebogen zit ik over boeken De stof is voor mij soms te zwaar Maar ik moet in volgorde gaan denken Eens ben ik met studeren klaar Mijn boekentas is niet te tillen Geschiedenis, Economie Ja,…

Soms wilde ik dat ik eens kon vliegen Hoog, langs de hemel, één keer vrij Vrij zijn als een mooie vogel Vliegend vrolijk zijn en blij Geen gevangene van de wereld Vliegen als een mooie duif Koekeloerend naar beneden Of als vogel met een mooie kuif Soms zou ik uit mijn lichaam willen kruipen Als een vlinder uit zijn cocon Ik moet er uit…

Als ik me soms heel eenzaam voel en me afvraag: "waar leef ik voor?" Wat is het doel van mijn bestaan? Als ik buiten naar de lucht dan staar en ik zie de sterrenhemel probeer ik de sterren te tellen. één voor één Dan weet ik het zeker ik ben niet alleen Ik maak deel uit van een geheel ik ben hier niet voor niets ik ben werkelijk iets..…

natuurlijk spreekt zij beknopt maar bloemrijk de zin die het hart opent…

schizofreen als geen één schommel je gestaag tussen talloze humeuren: dicht en dicht de kleuren die je ontsloot vandaag doch één karakter domineert dat kriebelt en begeert, is in het charmeren rijk getalenteerd het pronkt en lonkt en weet vanouds hóe te zegevieren:…

eenmaal ontkiemd in het hart doet levenslang beminnen de wortels van haar start zijn niet meer te ontginnen…

door weer en wind geen zondagskind vier weken in de schaduw tussen maretak en bladerdak, geen droomhuis voor de zwaluw maar noch door zwart of groen of grijs laat jij je camoufleren, fier tussen ijs en ereprijs staan je klokjes te flaneren…

sst, het klokje tikt aan de rand van de zaden die op springen staan…

Ik heb nu toch een goed recept Zo eentje waar je wat aan hebt Ingredienten? Overbodig! Want kokkerellen is niet nodig Een telefoon, en bellen maar De auto in, want het is gaar Ja, klaar is Kees Bij de afhaalchinees Variatip voor morgen: Shoarma, en laat 't bezorgen…

De kroeg in, zoveel mogelijk zuipen, imponeren bij de vrouwen, die dubbel worden gezien. Zo is het leven, als student of gewoon maar een jongere niet weten dat je er langzaam aan kapot gaat, of er onderdoor verdwijnt. De drank is niet meer te missen, de vrouwen blijf je missen. Minder drank, wat meer vrouwen, ach, het maakt geen donder…

'Ach mug niet meer zo vlug? In geen enkel hóuvast nog fiducie? Kom dan maar gauw ik stroop mijn mouw en geef je wel een bloedtransfusie. Tja mug het gaat wat stug. Maar zometeen ben jij weer maëstro. Dus doe je best en 'be my guest' het geeft je fut, tot aan Tokio. Kijk mug je buik komt terug. Het wordt alweer een aardig bultje…

je aanbidt sneeuwwit en flintert het, waar de vorst het kroont koningwintert het, je bouwt lucht voor zijn kastelen, draagt bomen als juwelen en grift ze zonder penselen…

je hebt je vruchten weer geschonken ik heb ze voor je opgeraapt op een sierlijk schaaltje laten lonken wel zó dat ze niet zijn weggekaapt je hebt je bladeren laten zweven fors heeft de kou roofbouw gepleegd en ik heb stilletjes weggegeven jouw blad - tranend bijeengeveegd en daar sta jij, o trotse boom de winter kleurt je kaalheid maar…

wind huilt als de boom aan weerszij wuift en aanhang lang is uitgezwaaid…

Vaak kom ik je tegen, altijd onverwacht Stop toch even, dan zie ik al je pracht Kijk in mijn ogen, zie wat ik bedoel Als dat toch zou mogen, schenk mij dat gevoel Dan geef ik mijn lippen en wordt bevrijd Een kortstondig verbond, zonder enige spijt…

Liefde maakt blind het verleden leeft in je dromen, Als je kwetsbaar bemint, zal die ander vanzelf wel komen…

Ik noem je Lola Femme fatale als mens Mijn handen klam Jouw blik intens Je houding in rust Starend naar de wijn Hij die je kust Maar achter laat met pijn Je blik beslaat Op jouw droevig gelaat Als ijs dat verdampt En handen verkrampt Begrip borrelt omhoog Als ik je behoedzaam bestudeer Voel ik dat hij tegen je loog Als een herinnering…

Dichten is zo makkelijk Dichten is zo fijn Woorden zijn belachelijk Niet zo als ze zijn Mijn hoofd spreekt boekdelen Deze pen doet me niets Met mij zo velen Starend in het niets…

Golven van lente door de lucht Verlichten mijn geest en hart Een vlaag als een lange zucht Een oude gestalte deelt mijn smart Ik lees de woorden van een Spanjaard Schakel over naar de Italiaan Van liefde in de boomgaard Naar woorden die reeds era’s bestaan Vluchtig zijn de woorden Vergankelijk is de trouw Eeuwig is de ziel Die barst daar…

Waarom moet ik mij gedragen Ik heb honger, ik lust geen etiquette Waarom zou ik U behagen Deel worden van uw maquette Ik neem plaats aan de voederbak, Honger als een paard Om mij heen zit de kouwe kak En de gastheer die mij aanstaart Mijn rug is recht, kleding gepast En in mijn geheugen gekrast Schijnt het zo te horen Dat ik niet in…

Liefde is wat ik voor jou voel Je raakt mijn hart op de juiste plek Diep van binnen, dat is wat ik bedoel Jouw lach maakt mij helemaal gek Het is heerlijk om met jou samen te zijn Dan voel ik een warme hartstocht Je maakt mij blij en ik voel mij fijn Jij bent de ware waar ik naar zocht Je weet dat ik heel veel van je hou De liefde voor…

En daar zit zij, ze is, ze staart. Ik laat haar, ga niet weg. Ik hoop en wacht, op liefde en hoe het is met haar. We zien elkaar, zij mij, ik haar, graag, heel graag. En daar zit zij, ze is, ze lacht en staart, ze wacht. Zo mooi.…

Daglicht troebelt tussen het mistpoeder en woekert weg niemandsland in gelijk de plek waar klanken verdampen voorbij het laatste bereik het ochtendlicht snijdt langs gordijnen onweerbaar de kamer binnen het trekt mijn ogen in zuigt mij de slaap uit een wederkeer in dag en lichaam mijn naam mijn oog mijn zinnen ze waren er vannacht…