Uitgepraat.
Maar ik draag nog een bijbel vol barstende bladzijden,
heilige teksten die niemand ooit gelezen heeft.
Een universum gilt achter mijn ribbenkast,
maar ik sidder al bij het loskomen van de zwaartekracht.
De zeebodem — een mond zonder stem — blijft zwart.
Ik graaf met handen van rook,
maak een graf terwijl ik droom van vertrek.…
gevallen in de duisternis van het leven.
geen bodem, geen einde, alleen vallen.
de stilte kneep mijn longen dicht,
de schaduw hield mijn hand vast.
opgestaan in een hemel die niet de mijne was.
een plek van licht waar ik niet hoorde.
ik was ontsnapt,
maar met de geur van as in mijn vleugels.
mijn zwarte vleugels — half geplukt, half verbrand…
Tussen Liefde en Kanker
Zes letters.
Zes letters.
Zes dodelijke letters.
Letters die je leven binnenvallen,
zonder aankondiging, zonder genade.
Letters die je wakker maken
uit de droom die je leven heet.
Zes letters.
Niet zomaar klanken.
Maar kogels.
Onzichtbare kogels,
gericht op je lichaam,
op je hoop,
op je toekomst.
Zes letters…
Schaduw van een Denker
Je zegt:
"Jij denkt te veel."
Alsof dat een zonde is.
Alsof mijn hoofd
een kamer is
waar het licht nooit aankomt.
Ik ben een denker.
Dat is geen keuze,
dat is een val.
Niets gaat achteloos.
Alles wat ik doe
is geplukt uit nachten
waar ik wakker lag,
nadenkend
over het nut
van nadenken.
Elke fout
is…
Sta je daar.
Stil.
Met gespreide vleugels,
alsof je elk moment zou kunnen opstijgen.
Alsof het licht zich herinnert
waar je vandaan komt.
Kom.
Kom dichterbij.
Die vleugels...
Je hebt ze niet gekregen,
je hebt ze gemaakt.
Met geduld,
met elke draad van jezelf,
met liefde,
en een zacht soort trots
die je nooit durfde uit te spreken.…
Ik was licht.
Ik was vleugels.
Ik was belofte.
Ze noemden me puur,
een wachter,
een fluistering tussen hemel en hartslag.
Tot ik vragen begon te stellen.
Tot ik mijn eigen vuur
niet langer onderdrukte.
Tot ik zag
dat gehoorzaamheid ook een kooi kan zijn.
En ik viel.
Niet zacht,
niet sierlijk,
maar als steen door glas.
Met elke…
227
Bezig met laden