uitgepraat
Uitgepraat.
Maar ik draag nog een bijbel vol barstende bladzijden,
heilige teksten die niemand ooit gelezen heeft.
Een universum gilt achter mijn ribbenkast,
maar ik sidder al bij het loskomen van de zwaartekracht.
De zeebodem — een mond zonder stem — blijft zwart.
Ik graaf met handen van rook,
maak een graf terwijl ik droom van vertrek.
Alsof ik een huis ben
dat langzaam scheurt bij de fundering.
En toch…
weet ik niet eens wat het probleem is.
31 mei 2025
Geplaatst in de categorie: actualiteit
uitgepraat 2.0 met 2 stemmen 
131
131
Geef je reactie op deze inzending:
een Oud Gelrese disruptieve perspectievenknoop
waarbij niet alleen de lezer (wederom excuses bij deze)
maar ook ene schrijver (of twee) even de hoop verloor
en inderdaad als uitingsvorm zijn oor van zich af wilde bijten
soms begint hij nou eenmaal te blaten als dat zwarte schaap
dat door de wolven niet wegkomt bij de mekkerende geiten
Liefde is idd de oplossing
dan aan bestaande Noordse
en Zuideuropese mythen
uit de wereldliteratuur...
maar we moeten onze lezers wel serieus blijven nemen, Rens, vindege ook niet?
Schitteren in hun drievoud
Gebouwd
Op de fundering van soft power-fouten
Vandaag ga ik de hoogte in
Onder de rook van het Sacrum
Waar ik
Het vuur van de nacht weer vinden zal
De woorden uit de bek van Aperta sla
Om de gebroken vingers der schoonheid bind
En verblind door zwakte
Doorzak