Alle inzendingen van jan haak

Boven op de Dom van Keulen stonden wij ontdaan te kijken naar die klokken die mij zo konden bekoren Er stond een apparaat bij waar ik geld in heb gedaan want je zei me -als je dat doet speelt voor jou de klokkentoren- En ik heb daar -goedgelovig als ik was heel lang gestaan met handen in mijn zij en twee omhooggespitste oren Maar hoe…

Nu zelfs blijkt dat Andries Knevel ook zichzelf kan bekeren en als evolutionist weer verder door het leven gaat heb ik als heiden - om het even voor het eerst in heel mijn leven toch een kaarsje opgestoken in de hoop dat Hij bestaat Toe Heer vergeef hier al mijn zonden hopelijk ben ik niet te laat…

opgejaagd door herfstplagen valt de stortbui in het nat schuurt de wind zijn gure vlagen tegen ramen die beslagen trillen van de donderslagen en zo de regen tikt een gat in openstaande mantelkragen uitgeraasde autowegen vervuld van vallend blad schuilt de man zich pruilend tegen uitgestorte najaarsregen die plengend en zeer ongelegen neerstort…

je zoekt zo diep naar zin en leven zo wijs en schaars zo onverwacht zou het zijn de wereldvrede de dag, de nacht de kus, de rede of zou het zijn voor jou misschien je glimlach in de spiegel zien…

langzaam snijdt zich zerend los de voering van vermaning en dwaalt plotsklaps verrukte lust getergd door het bos waar eens het mos de kaalslag hoedde het lelijk naakt verhuld in woede zich schreeuwend met de angstdroom voedde en paarde met een os hoe krom de weg is heen gegaan en voorttrekt in verdwazing waar gekke bekken…

Kijk af en toe nog even om naar het kind dat in de verte staart boven in die appelboom temidden van de appelgaard Kijk af en toe nog even om naar die blije kinderhand waarin een appel is gaan glimmen als een grote diamant Kijk af en toe nog even om naar het kind dat vrolijk fluit in zijn handje zeven appels dans hij blij de weg vooruit…

Een hoefslag dempt zich langs de poorten langs fabrieken in de goot een bode van de groene zone demonstreert het broertje dood De dood maskeert de duizend gruwels keert zich in het giftig vel onmachtig popt het broertje vlinders die zich rijgen, wonderwel Wonderwel, een put van ziekte roert zich groen een zucht van griep het broertje…

Op een landweg uit de wind waar men zelden vlinders vindt stond een stroman die verblind door zon en gruis en stuivend grind verhaalde van zijn bloemenkind Verloren en nooit opgespoord daar zijn voeten vastgeboord verstilden in het zwarte boord terwijl zijn schaduw zonder woord zich voorttrok langs zijn stoffen koord Stijf gestokt in diepe…

Kon je maar ín stilte begrijpen hoe gekwetst, gepijnigd en gestenigd ik zou zijn als een druppel in jouw waterval klamp ik mij aan jou vast en stort ik naar beneden…

Beladen met koffers vol jeugdsentiment een kind tussen treinen het hoofd afgewend Voeten staan stijf in het ruige cement kind zonder vangnet zonder een cent Niemand die aarzelt kennen zij geen...? zij zijn met zovelen zij staan niet alleen Niemand zal vragen waar ga jij heen ? Kind tussen treinen wacht op spoor 1…

Over de groene velden van een lang vergeten land dolen duizend zielen langs lege sporen karrenwielen dolen de dwaze helden met uitgestrekte hand Over de groene velden staart de dood mij aan alsof de duizend zielen mij dwingen te doen knielen alsof de duizend helden mij weerhouden weg te gaan Over de groene velden galmt de stilte voort…

Er woont een elfje in mijn klokje dat al jaren stil verliefd uitkijkt naar haar prinsgemaal maar de tijd heeft haar gediefd Er woont een elfje in mijn klokje en ze voelt zich vaak alleen want hoe zij het ook steeds probeert ze komt niet bij de een…

Groot was het vuur dat de aarde verschroeide de zwartvette klauwen deden alles vergrauwen de wind uit het oosten verslond wat er groeide Krakende kruinen jammerden in hun val en met hen nieuwe veren toen de wind begon te keren op zwartgeteerde varens zij krompen overal Groot was het vuur dat de hei sloeg tot gruis de zwammen verzwolgen…

Zachtjes en voldaan slaapt een ruige wereld buiten de barakken ligt een vijg van kots makke dwaze broeders slapen achter heuvels hun moeders zwerven in geduld en beven in hun trots De sterfelijkheid van liefde graaft zich in duel een ademtocht breekt vuige loeders de sabels hun gezel Een stoffig zadel verrotte akkers mirakels schermen…

Boven op een berg zat hij statig op een rots hij vertelde daar verhalen over de koning en zijn trots Prachtige verhalen over een koninklijke val van een koning die zijn volk met hoogmoedigheid bestal Hij vertelde daar moralen over het knechten van de ziel en hoe door list, bedrog en afgunst toch- het koninkrijk toen viel Hij vertelde…

Wit damast met vouwen vast je lijn ontvouwd op kreupelhout Voor wie je morst met dorst of zout kauwt de korst van kippenbout Zuren kringen jaren oud wringen zich in stof benauwd Totdat sonoor gebleekt ivoor zijn nukken lalt in stukken valt Wit damast men scheurt je vast tot repen bloed en luiergoed…

Elegant glijden vingers langs lippen van satijn een zoete kus van zondaars ontvalt een blik mijn lief te zijn En langzaam smelten wij ineen een rode roos gewild -ik blijf een hartendief besteelt mijn hartstocht vreemde schokken in mijn lijf Al ik geef is nog te min voel ik meer nog vaar ik klem zweet ik rollend in mijn…

In de glijbaan van de tijd verlies je soms seconden waardoor je voor een klein moment weer staat in hartje Londen Waarna je vrolijk met een zwaai de slinger weer een zetje geeft en je vol vuur en zwaar verliefd de stad Parijs opnieuw beleefd En bij 't proeven van die ene kus heb ik toen in mijn broek gepist want ik zag dus op het allerlaatst…

In het land van Babbelaar waar hoogste woorden voeren delen zwetsers achterklap dijenkletsers ginnegap en staan de lamme leuteraars verveeld bij ouwe hoeren In het land van Babbelaar waar kletsnekken flaneren worden bomen opgezet door kommaneukers opgelet en staat een boze Babbelaar loslippig te oreren In het land van Babbelaar waar…

Over de dwaze dagen van hartenkreten die navrant verstilden over glooiend land en in de storm van een hand zich stoeiden met de som van vragen En zo de dagen zijn vergeten en een glimlach zich verbrandt aan dat wat rauw versleten door de zeug werd doodgebeten en in weemoed, schooierij door honden werd bestand Over de dwaze dagen van…

Met mijn knalrode lantaarn trok ik stoer door het moeras op zoek naar rappaparen diep verscholen in het gras De maan stond bleek en afgerond toen het hard begon te waaien mijn lantaarn viel -in een keer stond het moeras in lichterlaaie Rappaparen, rappaparen zoek ze niet in het moeras en zeker niet met een lantaarn want rappaparen zijn…

Daar waar wolven weer gaan huilen over het nachtelijke veld van drie verloren zuchten en een hand vol wisselgeld smeekt een priester in het maanlicht als zijn knopen zijn geteld de volle maan genade voor wat nooit werd doorverteld Achter nachtelijke zuilen wordt er aarde afgepeld voor een dodelijke zonde en een doodgezwegen held door een…

Hier sprongen zij naar beneden als lemmingen in de val opgejaagde vogelvrijen opgesteld in twintig rijen rakelings langs koude keien duizend in het getal Gekwelde zielen dreven zo de stroom af naar een grot alwaar de laatste sterveling nog een keer aan het leven hing alwaar de laatste enkeling zich schikte in zijn lot In de grot van…

Er is geen tijd voor de verweesde die zijn voorland heeft geerfd maar gebogen door de regen gaat een arm om zichzelf slaat en tussen de gevreesden als een stenen boom versterft Er is geen ruimte voor de loze die zijn luiken heeft verstaald gebukt zoekt naar de sporen die anderen toebehoren en tenslotte als een broze in niemandsland verdwaalt…

Aan de zee nog wil ik vragen wat zij die nacht heeft gezien toen het jammerlijke klagen de zee niet meer kon dragen en de zwartgesponnen kragen zich vergrepen bij kracht tien Waar de vogels zijn gaan zingen in het allereerste uur toen het licht zich liet verdringen door afzichtelijke kringen die de zon deden omringen met het allerzeerste…

Langs de uitgeholde wegen vol van varens en van mos kwam ik wilde bloemen tegen en een sluwe witte vos die mij meenam in de regen naar een driesprong in het bos Waar ik stond met al mijn vragen en een vos die mij verliet voor een nacht die was gaan dagen en een veldmuis in het riet die zijn leven zag vervagen want de sprong verkoos hij…

Ik vertelde de schelp die ik vond op het strand mijn woorden van liefde voor jou Ik legde haar terug in de zee met mijn hand en zag hoe zij dreef in het blauw Ik vertelde mijn hart met de lach van een kind en de wind nam haar mee met een zucht Ze ademde liefde en ik zag hoe de wind mijn woorden verdreef in de lucht Ik vertelde de…

Op het luchtbed van mijn dromen rust een ingeslapen ziel die om tien uur was vertrokken na het lichten van zijn hiel en ten prooi aan wat moest komen en de lamme luchten viel Want de lucht hing vol met gieren als aan draadgesponnen lust waar zij klapten met hun veren voor de allerlaatste rust om het onheil te gaan vieren toen hij wegdreef…

Het was nog geen maand geleden dat wij -nuchter als wij zijn- overwinningen bestreden want ons ego was te klein Maar nu weten we het zeker er valt niets meer aan te doen morgen winnen wij de beker morgen zijn wij kampioen !…

Ik droomde letters in het zand die ik daar had geschreven voor mijn lief de overkant waar heen jij was gedreven Ik droomde dat de zee ze nam tot waar zij moesten wezen en dan rolden op jouw land waar jij ze dan zou lezen Ik droomde zoete letters zand de zoetste van mijn leven en adem ze nog heel lang want jij bent voorgoed gebleven…