Netgedichten

netgedicht (nr. 20.984):

Luchtbed

Op het luchtbed van mijn dromen
rust een ingeslapen ziel
die om tien uur was vertrokken
na het lichten van zijn hiel
en ten prooi aan wat moest komen
en de lamme luchten viel

Want de lucht hing vol met gieren
als aan draadgesponnen lust
waar zij klapten met hun veren
voor de allerlaatste rust
om het onheil te gaan vieren
toen hij wegdreef van de kust

Van de kust zocht ik toen golven
en de wind zij golfde mee
door ze huizenhoog te rijzen
en ik smeet ze over zee
waar in diepe slaap bedolven
jij ontwaakte tien voor twee