Alle inzendingen van jan

Ach - U kent het denk ik wel dat lieve kerkje in de stad waar de Amsterdamse mensen dicht bijeen waren gekropen Om te zingen van de Heer die daar zijn Huis genomen had op een zolder waar de duivel nog niet binnen was geslopen En zo zochten zij elkaar die jaren daar - terwijl men bad dat de tijden zouden keren en de hemel brak weer open…

Zondagmorgen het is half negen, ik kijk naar buiten de lucht is grauw, en nergens een puntje blauw, het wordt weer een dag met regen. De vogels laten zich niet zien, alleen een Roodborstje die schuilt in een conifeer, voor dit mistroostig herfstweer, ik neem een kop koffie het is een uur of tien. Lees een boek en kijk af en toe naar buiten…

De man voor mij in de file bleef steeds hangen in zijn spoor en liet zelfs de brandweerauto achter hem niet even voor Razend zwaaide ik mijn handen maar mijn rust ging snel teloor toen ik hangend in de bocht mezelf en mijn stuur verloor Twee agenten kwamen langs en zeiden mij na lang verhoor dat ik veel te veel gedronken had ik moest…

Je weelderige haren ruiken schuimend naar jasmijn en je glimlach smaakt naar meer als ik de smaak proef van vanille Je rêve comme la nuit maar deze nacht zal anders zijn als ik voor het ochtendlicht mijn vlag hoog hijs op jouw Bastille…

'k Heb nooit gespaard, weinig vergaard, het was mijn streven, om prettig te leven. Ook nooit begrepen waarom met verve, mensen hun hele leven spaarden, steeds meer geld vergaarden, om aan het einde rijk te sterven. Nu blijft mij een crisis bespaard, niets om bang voor te wezen. veel mensen vertrouwen de banken niet meer…

Nimmer werd hij echt een dichter want hij hing zijn schrijverij na twee versjes aan de wilgen en zichzelf er nog bij…

Twee schollen - ach twee schollen hoe ze vielen op het pad van de viskar van de bode die Vrouw Holle had ontboden alleen was het wel wat snode dat de Genius vergat dat vrouw Holle zoals altijd wel weer iets te hollen had Vrouw Holle - ach vrouw Holle viel gestuiterd met haar gat in de hemel van de Goden waar ze rondjes rent voor doden…

De allerlaatste koeien liggen dromend op het land te malen van een zomer die geloomd niet wilde komen Ze rollebollen samen blote buiken op hun kant en wachten tot de wolkenvlokjes vallen op de bomen Dan staan ze nog eens op in natte zon die plots ontbrandt en voelen langs hun flanken hoe de witte nevels stromen Oktober is gevallen…

In Thailand is een paar, dat houdt niet meer van elkaar, ze scheiden maar ook hun houten huis, en hij ging heen en nam zijn deel. Zo hadden ze veel bespaard aan ruzie en advocaat. Dus koop een houten huis om in te wonen, hier kun je veel ellende mee voorkomen. Gaat het huwelijk je vervelen, dan kan je je huis eerlijk delen met een zaag…

Toen zijn pijnen niet meer werden bedwongen, heeft hij de dood vertrouwd, en naar zijn gunst gedongen, en in zijn laatste dagen, als op een vriend gebouwd.…

Het afscheid doet pijn wetende dat jij nooit de mijne zal zijn Ik heb dromen gedroomd luchtkastelen gebouwd ben van jou gaan houden kan niet meer zonder jou maar leven in het ongewisse is een gesel voor mijn hart jou te moeten missen vervult mij nu al met smart ik heb jou zo lief weet niet hoe verder te gaan het was een mooie…

Ik heb een klein wensje voor een heel lief mensje ik hoop dat het jouw hart heeft geraakt…

In Gouda schijnt het niet pluis te wezen, de Kamerleden hebben dit besproken, gewoon, maar volgens de minister op de verkeerde toon, dat doet de oppositie nu het ergste vrezen. Er wordt niet effectief opgetreden de jongeren doen wat zij willen, de politie laat zich bedillen, en veel bewoners zijn met reden ontevreden. De beleidmakers stellen…

Het leven gaat mij langzaam verlaten al het mooie wat ik eens zag is nu in de schaduw verdwenen uit het zicht van mijn hart verloren gegaan door eigen schuld kon niet wachten, geen geduld mijn dagen worden somber van 's morgens tot 's avonds laat door melancholie gevuld teneergeslagen door wat ik verloor zijn mijn dagen nu doelloos en leeg…

Ik heb een nieuwe bril gekocht, ‘k ben geschrokken van wat ik zag, ik dacht hier moet wat aan gebeuren, wat ik zag was om te treuren. Een zalfje, poeder, het hielp niet meer, dus naar een chirurg, meneer, die bekeek bezorgd, zo het geheel, en zei, dat kost heel veel. Hij is toen aan de slag gegaan, al de rimpels die zijn ontstaan, werden…

Zij kregen een papagaai, hij floot een vrolijk deuntje, na jaren fluit hij alle dames na en schreeuwt om eten, komt dit niet snel wordt er met de voerbak gesmeten, en roept rukker tegen pa, nu vinden ze het een miskleuntje. Wat eens zo aardig begon, is nu verkeerd, hij moet de deur uit, maar wie heeft hem dat geleerd. ---------------------…

Wel zo fijn Een big die is gecastreerd, smaakt beter dan met ballen, het vlees zou beter bevallen, dat wordt althans beweerd. Maar een big met minder pijn, die heeft het wel zo fijn. Varkens in Nood daagt supermarkten om dierenwelzijn Uitgegeven: 5 oktober 2008 16:29 Laatst gewijzigd: 5 oktober 2008 16:29 AMSTERDAM - Stichting…

Met mijn uitgeholde schoenen liep ik murmelend verloren door de dichtvertakte bossen die verstierven in hun blad Waar in stilte ik het fluiten van de kierewiet kon horen en verdroomd nog voor mij uit de eikels trapte van het pad In de schemer zag ik bankjes die de elfen toebehoren en ik viel op hen in slaap met dromen die ik nooit vergat…

Als het weer eens moeilijk gaat, je hebt schulden of sta op straat, en het gaat met jou heel slecht, dan kun je altijd bij je ouders terecht. Zij zullen je helpen zo lang zij kunnen, en ook je kinderen zullen zij alles gunnen, maar wie zorgt voor hen als het niet meer lukt thuis, heb jij dan tijd of wordt het voor hen een rusthuis. -----…

Zij kochten een lief papagaaitje, hij zei hallo, tegen papa en mamaatje, en floot een vrolijk deuntje, maar na jaren vinden zij het een miskleuntje. Nu fluit hij alle dames na, en roept rukker tegen pa, hij schreeuwt om eten, komt dit niet snel, wordt er gesmeten. Wat eens zo aardig begon, is nu een ergernis bron, hij moet nu de deur uit…

Niemand wou het weten welke kant het op zou gaan in al die bange dagen dat jij stil daar hebt gezeten Ze gingen langs de straten met hun zwarte hemden aan en schopten tegen deuren met een goddeloos geweten Ach - kon je nog een keertje maar een zomer openslaan en hinken op die stoep waar jij je schoenen hebt versleten Je keek nog naar…

Als op een vriend gebouwd Toen zijn pijnen niet meer werden bedwongen, heeft hij de dood vertrouwd, en naar zijn gunst gedongen, en in zijn laatste dagen, als op een vriend gebouwd.…

Ze reed op haar fietsje mij lachend voorbij en ik zag in haar even de vrouw van mijn leven Ik trapte zo hard als ik kon om langszij toen zij blij naar mij keek haar een knipoog te geven Toen zag ik met schrik haar lui oog waarmee zij naar mij keek met een blik die gepleisterd bleef kleven Ze knipoogde terug met dat ander - naar mij…

Naturisten in Zeewolde, ik dach eerst dat ze dolden, die wilden een kerkdienst zonder kleren, zowel voor dames als voor heren. zij zeiden wij zijn echte cristenen, en zijn niet van gisteren, maar zij waren dan toch vergeten, dat Adam na het appeltje eten, bekleed met bladeren het Paradijs uitging, al was het dan met tegenzin. (Cristelijke…

Droog je tranen op mijn schouder voel mijn handen door je haar nee mijn lief - je lijkt niet ouder de belichting valt wat raar…

Haar man belde die middag en vertelde haar gedwee dat zijn baas ook mee naar huis kwam en hij at een hapje mee Haastig pakte ze haar fietsje en ze trapte fanatiek voor een haasje naar de slager want zo'n baas eet vast wel chic Na een uurtje was ze thuis en maakte snel voor het vertoon met een sopje heel het huis en ook de hamsterkooi…

Met mijn ziel onder de arm liep ik huilend buiten zinnen zeven dagen door de velden waar het licht was uitgegaan Nee - ik wist niet waar ik was en ook niet waar ik moest beginnen alleen wist ik dat ik zeven lange dagen zo moest gaan Nog zie ik de hoge treden die ik ging - en wou verzinnen dat dit al een boze droom was die een engel zou…

Het dichterlijke schuim werd door de holle klop verwezen naar de omgevallen zolders van een huis in zacht mineur Nee - de koning was er niet en zelfs de hofnar was verdwenen en de ophaalbrug stond dagenlang omhoog in somberkleur Van de gracht dampte een lucht die zelfs de hemel deed verstenen meer dan eens een schijngestalte die verscheen…

De avond was gevallen in de danszaal van het leven waar ik zweefde met mijn ogen door die kaarsverlichte pracht Met een lach vroeg ik haar naam waarna ik mijn hand liet verkleven aan de mooiste vrouw die zeven tango's danste daar die nacht En we dansten hoge benen op een dansvloer die ging zweven en haar ogen zochten liefde veel meer…

Ik kon het in huis niet uithouden, ’t Laatste lief stelde mij teleur Evenzeer als ’t eerste. Ik ging op het terras uitzien op de wouden, Trachtte mij te troosten met de allerteerste Bloemen en de allerbedwelmendste geur. Maar ’t was later seizoen dan ik dacht; de koude Bergwind trok dampen over de dalen, Grijs werd alle kleur. Ik dacht dat…