inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 26.362):

Witte orchidee

Schalks water was er net zo diep
als dorst die ik begeerde
en ik zwom er naar je toe
met houten klompen aan
ik zonk
alleen mijn hart
dat steeds van jou was
en niet achter wilde blijven
zoog zich barstensvol met licht
dat jij in overgave schonk
zo helder dat het eenmaal klopte nog
waarna het zou verschijnen
als een witte orchidee
die stilaan bovenaan kwam drijven
boven alles dat ik lief had
met het liefste dat ik vond
in die gebaarde zee van alles
waar ik langzaam in verdronk


Zie ook: http://www.stromangedichten.blogspot.com

Schrijver: jan haak, 29 mei 2009


Geplaatst in de categorie: liefde

3.5 met 20 stemmen aantal keer bekeken 1.566

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

julius, 16 jaar geleden
Nooit te laat om te zeggen hoe mooi dit is.
Henk Knibbeler, 16 jaar geleden
een gedicht om in je achterzak te stoppen, het veld in te lopen en dan voor te dragen, ja zoiets Jan, om van alles los te komen, prachtig!
elze, 16 jaar geleden
Dit is overweldigend, een schoonheid.
wietewuiten, 16 jaar geleden
grillig als steeds maar kleurrijk van toon, maakt verzekens schoon.
Manuel Van den Fonteyne, 16 jaar geleden
Prachtig dicht. Een poel van knappe beelden!
kerima ellouise, 16 jaar geleden
...en dan volgt een zucht...wat een beeld schets je hier...mooi !!!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)