Alle inzendingen van jan

Ik dacht, ik zie de vlag al boven op de berg, maar ben waarschijnlijk niet eens halverwege. De put is diep, de wanden glad en steil en op de tocht omhoog kom je jezelf vaak tegen. De een zegt: “Denk aan het perspectief!” De ander: “Hou vooral de toekomst in de gaten.” Een derde vindt dat vergeten een factor is en boosheid dom, niet functioneel…

Een decembernacht met helder vriesweer. Ik spoed me door de stille Herestraat naar de markt, waar Chaplin scheten laat, geturfd door Paulus en Bolleke de Beer voor het World Guiness Book of Records. Aan de stille kant mimeren Jan de Roos en Swiebertje voor veel publiek, dat boos opzij kijkt naar Rob de Nijs en zijn Lords. Ik trek mijn eskimopak…

een kind is ons geboren in bethlehem's stal. een feest als nooit tevoren het werd bekend overal. kind dat op de wereld kwam voor jong en oud. al het verkeerde van ons overnam ook in deze wereld, al is die nog zo koud.…

In de vlindertuin van het dierenpark ontpopte zich een opvallend paringsfeit: Een manvrouwvlinder als bezienswaardigheid, de Drentse oppasser ontlokkend: “Knap wark!” Links een zwarte man, rechts een k(l)eurige vrouw, worstelend met de vraag: “Hoe doen we het nou?”…

behoefte aan buitenlucht dwingt me de deur uit de dichte mist in die mij snel omringt ontelbaar vele druppeltjes nemen letterlijk bezit van mij mijn jas indringend bedekt met een grijze laag vocht die een aanval doet met speren bewapende micromisten doorboren mijn hoofdhuid het spierweefsel de schedel bevolken de hersenpan leggen het…

De altviool van het verleden speelt een herkenbare melodie. Geconcentreerd kijkend gezicht, hand en strijkstok in harmonie. Golvend haar met grijze tinten, gebruinde huid knie over knie. Instrument onder de kin, hemd met strepen, muzikale euforie. Mond gesloten, bril verbergt ogen die Bach zien, of Mozart. Korte broek geeft licht concert…

In vreemde ogen zie je meer Dan dat je altijd hoopte De ziekte die je sloopte De blikken doen zo zeer ’t is niet het afscheid dat zo’n pijn doet maar het besef al van tevoren dat je hen in de toekomst niet zult horen en niet hun dagelijkse groet hoe kun je nu dan nog genieten die wetenschap vast in je hoofd lamgeslagen en verdoofd van…

Alleen in mijn gedichten kan ik wonen, Nooit vond ik ergens anders onderdak; Voor de eigen haard gevoelde ik nooit een zwak, Een tent werd door de stormwind meegenomen. Alleen in mijn gedichten kan ik wonen. Zolang ik weet dat ik in wildernis, In steppen, stad en woud dat onderkomen Kan vinden, deert mij geen bekommernis. Het zal…

wind waait om mijn kop houdt niet op niet over wapperend lover tovert grillige vormen afgetopt door daklijst op natte straat verlepte bladeren treuren gehaaste passanten keuren ze geen blik waardig maat voor onverschilligheid ritmisch bepalen voeten vertrappend het wroeten van de hond die herfsttijd pootverheffend van geur voorziet…

voordat de wekker de stilte verstoort drukt hij het off-knopje naar beneden slaat de dekens terug voeten betreden de kille vloer het ochtendlicht gloort nog niet wintertijd hult in schemerduister wat tastbaar is op weg naar het toilet met lege blaas trap af luikjes opengezet ter opfrissing even hoort hij gefluister van wind en dakgoot smeert…

Neen! ’t mensdom is nog niet verloren! Nog zijn er sterren in deez’ nacht, Waar ’t ranke bootje hulp van wacht! Weldadigheid doet nog haar stem aan de aarde horen. Die bloem, geteeld uit godlijk zaad, Spreidt nog haar geur in Neêrlands luchten; En hoe het mensdom ook moet zuchten, Zij blijft ons hart ten toeverlaat. Verdelger! schiet vrij…

je nipte aan je glas van rode wijn. met je glanzende ogen keek je naar je glas. je zat voor je heen te dromen al kijkend naar de wijn. je dronk er voorzichtig van al dromend van je glas rode wijn…

De imam gaf minister Verdonk heel beslist geen hand, daar lichamelijk contact tussen een man en een vrouw volgens de Koran ondermijnend is voor hou en trouw. Verdonks zichtbare ongeloof beroerde toen het land. De imam houdt desondanks vriendelijk voet bij stuk, daarmee weerstreeft hij knap de (on)maatschappelijke druk.…

Bewonderend werd in de Rotterdamse Kuip gekeken naar de prestaties van het Groninger groen-wit. Een ploeg waar ongelofelijk veel pit in zit, nuchtere daadkracht waaraan de Feyenoorders bezweken. Eén piemel- en één friemelgoal als bekroningen, gepermitteerd spreekkoor: Er gaat niets boven Groningen!…

Een domme man liep in Stavoren. Vroeg aan een vrouw: "mag ik u storen? ik heb niet veel geleerd, ben misschien verkeerd. Maar waar staat hier de Eifeltoren?"…

...en hij blijft zijn vriend gaat terug schrijft een brief aan zijn vriendin die is nurse maar eigenlijk arts negeert de brief die wel wordt in- gezien door verplegend personeel en hoofdarts houdt vinger op slag- aderlijke bloeding met een vaart door het ziekenhuis fat coole dag voor assistenten die fout maakten malaria slachtoffert in…

vanochtend de krant gelezen afgezien van zwembad van ondergang gered ouders binden kinderen vast in bed doordacht aërodynamisch een haakbek in de diepvries politie toont verkeerde foto huurder krijgt 30.000 euro veel vraag naar au pair een op de 25 miljonair nu uit voorraad leverbaar Chirac en Blair lief voor elkaar nichtje…

niets dan lucht ben ik helaas geworden onbegrijpelijk vluchtig zonder houvast onzichtbare papieren baas vingerloos vind ik mijn weg op de tast morgen overmorgen de dagen daarna een klucht voor velen anderen zijn boos vergaand geïsoleerd informatieloos ik ben lucht niet bestaand of anders een vliegende vis die hapt en hapt naar adem verstikkend…

De troosteloosheid regent mij tegemoet, als ik de Zuiderringdijk op rijd. De huizen laten mij moedeloos met neergeslagen ogen passeren, de lege schoolserre doet schrijnend aan. De manege is een oase in deze grijze woestijn. De Volvo ploegt zich een route door de modder op wat onzichtbaar de Clingeweg heet. Grazen gebeurt hier niet, tankachtige…

Weet je waarvan ik misselijk word? Al die praatprogramma’s rondom tien, die ziekenhuisseries als Spoed en Ie-Aar en Ivo Niehe met zijn gevoelige snaar, ik kijk niet meer, ik heb het wel gezien… Weet je waarvan ik koppijn krijg? Dat Donnergedoe over gvd en godsamme, het gezanik van de Bond tegen Vloeken, het femelen van hen die het hoger zoeken…

Het land tussen hoop en vrees is onbegrensd, continu vervormend, niet toegankelijk voor afgestompten en hun verwanten die het gerace van hoopvollen en vreesachtigen gadeslaan op supergrote schermen. Nu eens leidt Wanhoop Avier voor Banenvrees Folio, dan bekrachtigen de teamleden van Jan zonder Vrees hun dominante positie, vervelend bumperklevend…

een lief logeetje heel jong van jaren komt in het grijze bestaan kleurrijke vreugde baren het huis kijkt opgeruimd de planten zijn opgetogen jong leven in de buurt grijze triestheid vervlogen de gulle lach en blije ogen blijken van harte welkom speelgoed van de vliering oude tijden keren weerom verruimd het leefgebied fietsend naar…

Vlaams Blok heet nu dus Vlaams Belang wat dat in ónze ogen dan ook zijn moge wel hoorde ik ene Frank Vanhecke betogen hoe gij het wendt of keert eigen volk komt altijd eerst keek daarbij de camera dreigend in de ogen…

er was eens een frank en vrij woord dat samen met het blad voor de mond demonstratief de wacht hield voor de poort van het fraaie vredeshuis de hoofdingang was afgesloten met een balk in het oog de streep door de rekening voor het wachtende duo met het spandoek hoog: ‘Alles anders!’ korte mettenmaker kwam het toneel op viel over een kink…

Het huidige bestaan is een vals lied van schijn en wezen met een hoog gehalte aan huichelachtigheid. Niet Theo van Gogh – onnavolgbaar in provocerend onrust stoken en filmen – werd beestachtig vermoord, anderen bedreigd, het vrije woord koelbloedig de nek omgedraaid volgens sommigen die blijkbaar een alibi nodig hadden om hun frustraties…

moeizaam wring ik me tussen de regendruppels door richting uitgang langs de lange oprijlaan staan mensen zonder gezichten de ruggen naar mij toegekeerd stampvoetend op de grond naast de bomen eikels vallen muziek van Beethoven wordt gefloten door het zangvogelensemble abrupte stilte als ik passeer wegvliegende zwarte kraaien krassen…

mijn vader leeft nu op de kop af honderd jaar waarvan de laatste zevenentwintig in herinnering hij fietst met de zwartleren moffen aan het stuur naar de kartonfabriek hollander-mulder in schiften zelden ziek op het voetbalveld een erkend supporter met schuifelende voeten die nauwelijks bedwingbaar meedoen de sneeuwbal raakt zijn oog fronsend…

de hele week excuses en vrijdagavond collecte lopen voor Alzheimer wilt u hondenweergekte huis aan huis munten inzamelen voor een goed doel niet uit te roeien wilt u iets de storm woedt de regen valt zelfs in de rammelbus onverdroten gaan we verder kletsnat wilt u iets geven kloten- klus waar je geen demente bejaarde voor naar de…

Er was eens een boertje in Meeren Die kocht een wolf in lamskleren. Maar hij was erg dom. Want 't was andersom. Het was dus een lam in wolfskleren.…

De EU-top in Groningen was een geweldig succes, minister Verdonk herhaalde het een keer of zes. Prachtige accommodaties en heerlijk gedineerd, vooral dat laatste is “in Grunnen ook wat weerd”. Ach, nu nog eventjes de 16 EU-lidstaten die marteling en mishandeling toelaten, het schenden van de mensenrechten afleren. Dan kunnen die landen pas…