Netgedichten

netgedicht (nr. 7.565):

JANUSKOP

De pracht van de boterbloemenwei
met zuringaccenten en het wit
van ontloken madeliefjes maakt
weemoed wakker, verleden dichtbij.

Er op uit het veld in, heerlijk vrij
na gedwongen schoolgang, op zoek
naar avontuur in afgedamde sloot
of klaverveld met voorjaarstoeierij.

De kleine voederbieten afveegbaar
aan broek of bloes, voor vee bestemd,
de paarswitte schil gretig bijtend
verwijderend. Wit vruchtvlees waar

mond gulzig maag verteerbaar
mee omgaat. Kauwend op zuring vind
ik mijzelf dromend terug, terwijl ik
als Januskop naar toen en nu staar.

noordhorn, 1 juni 2005