Alle inzendingen over herinneringen

Van een afstand kijk je toe, volgt het pad van je herinnering. Laat alle bloemen bloeien, en kleur en klanken samenvloeien.…

’s Avonds wachtte ik hem op voor het huis in de verte zag ik hem komen blij kwam hij dan thuis heeft mij bij de hand genomen In de stilte wil ik hem ontmoeten even komt hij dan weer thuis met blijdschap zal ik hem begroeten mijn vader, fundament van het huis…

Zoals de zon tussen vele woorden opgaat Kan ik nog dromen van je handen en je ogen elke buiging in je gestalte Zoals wij samen voorbij de wereld gingen zwervend langs water reddeloos verloren liepen In de grote zee dreven we en mijn hart bloedde open zie ook: www.josevanrosmalen.nl…

adem van de zee streelde het lichaam en de ziel je gaf je over met ontroering de euforie van geluksvervoering heelde door haar macht de kracht want zij haalt alles uit de bron daar verdween de grens die ik verzon in eindeloosheid wenkte stralend licht het vergezicht naar kwaliteit van leven daar aan de zee vloeide liefde tomeloos in een…

Mijn vulpen zoekt weifelend het wit glanzend papier Blauw lopen scheve letters van holle woorden, naar stotterende zinnen, zinloos, betekenisloos. Mijn zakdoek veegt driftig, troebele bril en natte ogen. Die het wazig schrift spiegelen, onbeduidend verloren naast, de afgeleefde kleurenfoto als vervallen momentopname. Wij, jij en ik,…

Een groot geluk kan alleen dan bestaan, wanneer ze met grote kracht aan liefde zal gaan.…

een oude foto in zwart wit verraste mij een ogenblik door tijd wat geel gekleurd de randen wat bruin besmeurd een lieve man in uniform klaar voor de grote storm een mooi plaatje totaal maar wel met een eigen verhaal gelukkig is dat al lang geleden de jaren van verplicht soldaatje spelen… wat hang je daar zo mooi in kader verkleurde…

Nog altijd tast mijn hand naar jou alsof je bij me bent. We waren altijd zo vertrouwd, zo aan elkaar gewend. De nacht is vaak zo stil, zo donker om mij heen. Het duister brengt me vrees, ben angstig en alleen. Pas als de ochtend gloort vind ik een beetje rust. Het licht verdrijft het duister, de spinsels in mijn hoofd worden gesust.…

Soms verschijn je in mijn dromen, dan ben je er, gewoon bij mij in huis. Alsof je nooit bent weggeweest. Alles voelt dan zo vertrouwd, en dat voelt goed, je bent weer thuis. En als ik dan wakker ben, blijft het gevoel soms hangen. Het maakt me rustig en ook blij, de dag wordt dan gemakkelijk, gaat vreugdevol voorbij. Toch ben je er al…

Borsten, tieten en memmen als symbool voor de gedode vrouwen tijdens een wreed regime, met bloed aan muur; haat ontstaan door domheid Roemenië als geheel is groot(s) met Boekarest als hoofdstad Na de Vrede van Trianon was Transsylvanië voorgoed Roemeens Los-vast van Europa, geen Euro maar Lei; betaalt zé- ker zo goed in tijden van crises…

weet je het nog? vele rimpels geleden jij en ik, een gelukkig paar, wat was de wereld tevreden op stap met wat vrienden, een dagelijks tafereel we dansten en lachten en speelden toneel we renden door bossen, beklommen steile rotsen, kampeerden in tenten of in donkere grotten niets of niemand op dat moment kon die vurige hartstocht…

De herinnering aan haar, die mij mocht baren en me ook heel plotseling verliet. Vele golven gaan door me heen. Ze doen mijn lijf trillen. Maar het maakt me niet meer zo alleen. Zelfs als ik dat zou willen.…

De dag dat jij vertrok Was zwarter dan de nacht De leegte zo enorm Jouw actie goed doordacht Je wou al eerder weg Maar wist toen nog niet hoe Het vechten was je zat De ruzies allang moe De dag die weer bewees Hoe eenzaam leven is Zonder jouw aanwezigheid Die ik zo node mis Ik hield zoveel van jou Je weet niet half hoeveel Het is verleden…

, en daarvoor kan je herinneringen gebruiken…

Ben je zo gelukkig nu? Gaat het al naar wens? Voel je je ontspannen zo? Completer ook als mens? Kijk je nooit in weemoed om? Denk je nooit: Wat als? Weet je nog hoe lief ik was? Of blijf ik altijd vals? Hebben we een kans gehad? Die eerlijk was, oprecht? Gaf jij echte liefde toen? Was wat ik voelde echt? Het klinkt misschien een beetje cru…

Hier zit ik dan: in gedachten verzonken, en hoor Neil Young door de speakers klinken. Laat me maar, misschien ben ik nu dronken, maar laat me in mijn verleden verzinken. Flarden van vroeger, flarden van mist, beelden van wat nog nét niet is gewist, trekken aan me voorbij deze zomernacht. Dat ik terug zou gaan, wie had dát gedacht. Stoor…

Je bent bij mij nog vele jaren Ook al ben je er niet meer Straks met zilver in mijn haren Lees ik jou nog, telkens weer Je leeft voort, mijn stoere vader Je leeft voort, jij knappe vent Ik ben blij dat in mijn schrijven Jij nog steeds aanwezig bent…

alleen nog maar herinneringen en een gesloten deur blijven over... en een wens ik wou dat je daar nog zat…

Even dacht ik weg te zweven naar een ongrijpbaar verleden maar jij deed me beseffen dat de werkelijkheid zoveel beter is dan een vervlogen herinnering…

ik zag je in het duister daar waar niets te zien is maar wel mijn fantasie ik zag je daar waar ik ophield nog te denken aan wat en wie mijn dromen werden wat ik wilde in gedachten die verstilden zonder woorden maar met beelden ik dacht aan toen de vreugde die we deelden maar op hield te bestaan jij ging weg ik moest je laten gaan…

Zwijgende herinneringen aan weleer, van blauwe luchten en stil geluk, vervagen snel en vallen stuk. Op je graf leg ik een roos neer.…

heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar haar stille jeugd naar de hoge bomen die om haar herinnering…

De hitte ligt met haar buik bloot op het strand herinneringen de scherpe schelpen van toen nu zand geworden laat ik langzaam door mijn handen glijden zee zuivert gedachten fris montert koel bries…

Mijn herinneringen zijn geen verrassingen, maar als mijn verrassingen m’n herinneringen inhalen, wordt het tijd voor nieuwe ideeën.…

ze zijn in de maak net zo lang tot ze de smaak van onvergetelijkheid zullen overtreffen ze neuriën een melodie niet eerder gecomponeerd die zal blijven hangen als een luminescente ballade zonder slotakkoord maar het stemmen zal duren tot de boventoon zo helder is dat grondtonen spontaan verschieten van kleur als passend decor…

ze is al halverwege de trap naar boven mijmert over de treden die haar nog resten en of ze heel misschien nog een stapje terug zou kunnen doen ze beweegt haar vingers langzaam over de muur tript van bloem tot bloem als een speurende bij die stuifmeel verzamelt uit een gedateerde fresco ze hoort het zoemen van zoete herinneringen de…

Herinneringen spinnen beurtelings door mijn hoofd. Wild was ik toen van verlangen, dronken nu van melancholie. De plotselinge golven in mijn leven zijn kleine rimpelingen in een plas geworden, de heerlijke storm in mijn hart is even snel weer gaan liggen als hij kwam opzetten. Wat mij rest is de zoete geur van je haar.…

Als ik soms terug kijk op mijn levensloop daar zaten fouten tussen en wel een hele hoop Er zitten dingen tussen waarvoor ik weemoed voel maar ook die ik vergeten wil en wel een hele boel. Doch alles wat herinnert aan die tijd met jou die blijf ik altijd koesteren die blijf ik altijd trouw.…

Herinneringen het verleden de tijd is voorbij geschreden kijken wij terug over onze schouder wij zijn nu toch echt wel wat ouder de toekomst wat zal het ons geven hopelijk een lang en gelukkig leven.…

Herinneringen omringen mij als ik luister naar het ruisen van een azuurblauwe zee herinneringen die kabbelen als eb en vloed door m'n brein steeds mee herinneringen van weemoed en verlangen herinneringen voor altijd in m'n hoofd gevangen…