Alle inzendingen van jan

De kleinzoon van… ‘Het presidentschap’ zei GW ‘dat móét ik domweg winnen!’ Dus fraude hier en overzee een nieuwe strijd beginnen……

de guldenroede herinnert sterk aan vroeger weemoed geel van kleur…

de insectenzee golft omhoog verstart even en strijkt massaal neer…

Insecten melden zich luidruchtig bij de laatste lipbloemigen. Een huisjesslak is halverwege de opgeschoten venkel. Zuchtend verweert de bamboe zich. De buddleya bloeit vlinderloos. Dagpauwoog en kleine vos ontbreken. Floxen knikken elkaar vriendelijk toe. Als een klamme deken hangt de warmte over de tuin. Ik veeg een druppel zweet van…

ellebogen als verweerde krijtrotsen erosie van huid en psyche schilfers dwarrelend op de grond slagveld waar nagels constant pulken celdeling onverstoorbaar doorgaat op mismaakte knieën aangetaste enkels en steeds die nagels laten bloedsporen na op ellebogen verweerd als krijtrotsen mismaakt ik kijk ernaar en voel de plekken op mijn…

niet de plensbui van vanmiddag noch de miezerige regen van zonet niet de moddervoeten en de zweetlucht of de WC die langdurig is bezet niet de rijen voor de kassa noch de jeugd die ongeordend hangt niet de stugge vissers langs het water of de jonge hond die angstig jankt zelfs niet de timmerman laat op de avond noch de beelden van het Journaal…

's Avonds bij het licht van de maan en de sterren zie je geen bliksem…

wat is dat vraagt het meisje mijn ellebogen monsterend o dat slechte verf bladdert af…

Gevuld met helder water staat er op de tafel in de tuin een schaal. Wie hem daar plaatste deze nacht, geen flauw benul, en het is februari, en het water wiegend zich bedaart. Ster na ademloze ster begeeft zich op het watervlak. Dit kan niet opgetild, of heel het uitspansel gulpt plons naar god, gebogen als hij raakte over haar die tot de rand…

Kom maar bij mij en sluit je ogen. Kom aan mijn zij, ik ga je tranen drogen. Wees stil en luister naar jezelf. Luister naar je stil verlangen. Laat de minuten langzaam gaan. Kom dichter nu en hou mij vast. Laat los die nare stroeve last. Negeer die wurgende gedachten uit voorbije lange nachten. Begeer je eigen blije lach.…

Al die vrouwen die zich verkloten Door liposuctie of borstvergroten: Wat moeten die ongelukkig zijn, om zich dik te maken om zo’n stomme lijn! Aan welk ziek brein is dat ontsproten!? © Jan Bontje 2004…

Een kamer, een tafel, een bed, grillige bloemen van ijs waaieren wit aan het raam - de nacht staat over Parijs. Een oud man weet zich alleen, geen hand die de zijne vindt; zelfs niet eens de goede troost van een enkel glas absinth. De muren zijn verveloos in het armzalige vertrek, waar ik, denkt Paul Verlaine, alleen, als een hond verrek…

Kom tot mij... en passeer me met een schalkse glimlach die alleen de dood beter maakt in tijd dwarrelen gevoelens als een vliegertouw aan een dorre boom vastgebonden en meegevoerd tegelijk, geen eigen kracht zijn het wel mijn emoties? is het plastic van jou? gemaakt uit de zwarte olie van je 'passieve' gedachten? oxymoronisch als…

Van de vallende bladeren kan ik nog veel leren: je gewoon laten gaan, niets kan je nu nog deren de wind bepaalt de plaats waar je terechtkomt laat je meevoeren, maar laat niemand je de mond snoeren zing mee met de wind dwarrel met de bladeren willen kunnen durven weten ervaren zijn adem het leven versla de dood ervaar het…

De manisch depressieve alpinist wist Toen de dood hem plots kwam halen Het noodlot had hem eindelijk gekist Na een leven vol toppen en vol dalen…

Als je weet wat je morgen wacht Hoe zou je vandaag dan leven De toekomst weggegeven Verwondering ontkracht Als de dag de nacht opzij schuift En tot het verleden verklaart Dan weet ik wat ik nog niet wist toen gisteren morgen was…

Rood De zomerzon Langs het strand Mensen gaan naar huis, Verbrand Langs Het strand De vleesgeworden welvaart Badend in de hete Zomerzon Zomer, Zomaar luieren In de zon De warmte als een Deken Na De lente Komt de zomer En is de herfst Aanstaande…

Als de dag de nacht opzij schuift En tot het verleden verklaart Dan weet ik wat ik nog niet wist toen gisteren morgen was…

De lente kwam met storm De dood kroop – zonder vorm - Uit zijn ei Genadeloos besloop hij mij De zomer bracht het licht Onzichtbaar, hard Stil stralend en gericht De kanker plots verstard In de herfst een gouden blad Blij met wat ik had Ontlook ik weer Opnieuw, een tweede keer De winter, niet somber of koud Maar helder, transparant…

Neoliberalisme Berekenend, ja dat vooral, Wat dubbel telt in dit geval. Alléén de rijkdom wordt gespaard: De armoe groeit in sneltreinvaart. Wij wachten op de Grote Knal……

Ach ja, u weet toch hoe dat gaat: De "terrorist" moet aan de praat. Dus wordt zijn menszijn afgepakt En ieder lichaamsdeel geknakt. En toch verbaasd zijn over haat!?…

Sinds jij weg bent.. Is het alsof ik in een tunnel leef.. Er moet een licht zijn.. Maar ik kan het niet zien.. Het is te ver weg.. Soms lijkt het alsof ik het kan zien.. Maar het is er nooit.. Ik mis je.. Ik hou van je.. Laat alsjeblieft het licht weer in mijn tunnel terugkomen..…

Slaap maar mijn zusje je bent immers moe Sluit gauw je heldere kijkertjes toe Rondom je wiegje zwijgt alles nu stil Niemand van ons die je slaap storen wil Wij hebben heerlijk tesamen gespeeld Het had ons zeker nog lang niet verveeld Had zusjes Moe niet gezegd:"Nu is 't tijd" En 't lieve schatje in 't wiegje geleid Slaap nu mijn kindje…

Wil je mijn emotie? Zoek je mijn mysterie? Mijn hart op het schavot? Mijn chaos en hysterie? Is mijn optimisme Zo anders dan gewenst? Is het of dan de dichter De hel is toegewenst? Moet dan mijn hele leven Aan tranen zijn gewijd? Ook kranten staan te vol Met bloeddoorlopen feit! Ik heb je gal te geven, Mijn maag verteert geen leed…

Een mooi meisje uit Gilze-Rijen Ging met de dorpspastoor vrijen Zoiets geeft geen pas Maar het resultaat was Dat zij ras babykleertjes moest breien…

De eunuch gaf een hintje: “Ik wil zo graag een kindje!” Zijn vrouw zei “Mooie prater, Wat sla je weer een flater!” -------------------------------------- © Jan Bontje 2002/2003/2004…

De president der U.S.A. geeft iedereen het kijken na: een ieder in zijn ogen ‘dwars’ gaat naar de maan (of was het Mars?) Wanneer gaat hij hen achterna!? ----------------------------------------------------------------- © Jan Bontje 2004-05-01 Ook dit is een quindrein: vijfregelig lichtvoetig vers, door mij bedacht op 30 april 2004. Het…

Het heeft Heer Balkenbrij behaagd Dat Jan de Werker zich gedraagt. De ezel echter laat steeds blijken Dat hij de kant kiest van de rijken. Ik vraag me af wie daar toch zaagt… ------------------------------------------------------------------ © Jan Bontje 2004-04-30 Dit gedicht is een Quindrein: Vijfregelig lichtvoetig vers, door mij bedacht…

Minister Verdonk ‘Kom zet die schooiers aan de kant en gooi ontheemden uit het land! Een straf beleid is ons devies: Wij spreken immers met de lies?’ Wat is dit toch voor lullaland!? ------------------------------------------------------------- © Jan Bontje 2004-04-30 Opmerking: Het Quindrein is een vijfregelig lichtvoetig vers, door…

ze deed daar zo heel gewoontjes over, alsof er nooit een woord was gezegd. Alsof het eeuwig leuk zou blijven. Ik had haar niets in de weg gelegd. Ooit sierde haar die jeugdige lach, Ondertussen weggekwijnd onder druk. Haar ogen die geen tranen meer lieten. Ze droomde verder van liefde en geluk. Ze stond daar zo heel gewoontjes te wezen,…