Alle inzendingen van jannie hoogendam

Je haren wapperen in de wind een lok bedekt je oog je loopt als een gazelle, fier en torent hemelhoog... Ik geef mezelf de sporen nu en ga je achterna in't wuivend riet verdwijn je nu waar schuil je, primadonna... Daar lig je,hijgend als een hert dat der jacht net is ontkomen ik stoor je niet, dat is te wreed en zal niet aan je…

Als een lichtende ster aan de hemel zo was zij in ons gezin de spil waar alles om draaide kinderen rondom haar en zij er middenin Onze ster, nu aan de hemel verlies in groot gezin vandaag was haar verjaardag mijn moeder, mijn vriendin leeft verder in gedachten is nu herinnering...…

Geef mij maar een paar dagen en stoor me even niet ik wil niet bij je klagen dat jij mijn tranen ziet Geef mij gewoon een beetje tijd want echt, dat heb ik nodig ik wil gewoon mezelf zijn dan ben jij overbodig...…

Ik ben kwaad en heel erg pissig nooit meer plaats ik een gedicht steeds als ik er toch een instuur ben ik er weer uitgelicht... Ben zo boos, dat ik kan schoppen maar dat helpt hier toch geen zier wie van jullie redacteuren haalt mijn gedichten weg van hier? Ik hoop dat velen schrijvers met mij een ervaring hebben zoals ik Ga maar gauw…

Haar plaats is niet meer op te vullen haar plek is leeg, verdriet zo groot geen woorden kan ik nu verzinnen... mijn allerliefste moedertje ben ik verloren door de dood 6 september 2004…

Omdat hij gewoon was was hij bijzonder Bijzonder word je pas als je dus gewoon blijft die je altijd was André Hazes was gewoon werd daardoor geëerd in De Arena als een koningszoon dat is bijzonder, en eigenlijk ongewoon...…

Heb je het gevoeld, mam heb je het geweten, dat ik, toen je overleed, dicht naast je heb gezeten? Werd je opgewacht, mam zag je het mooie licht? Je had je ogen open, maar, na je laatse ademtocht deed ik ze voor je dicht!…

Een stelletje malloten, of noem ze idioten hebben onverdroten op kinderen geschoten Met afgrijzen gekeken Deed mijn gezicht verbleken zou kinderen willen wreken en de idioten dood kunnen steken Ben ik dan net zo slecht?…

Het lijkt een dag als alle and're de zon, hij gluurt weer om de hoek Toch ben ik binnen aan 't verand'ren en heb geen zin nu in bezoek... De zon probeert mij te bereiken maar welke poging hij ook doet hij kan mij helaas nu niets aanreiken ik ben verstard in mijn gemoed... Er zal wel weer een dag gaan komen dat ik de zonneschijn zal zien…

Wie zegt dat wonderen niet bestaan dat dit niet van deze tijd is die kijkt zichzelf niet goed aan want zelf ben jij een getuigenis... Wie zegt dat wonderen niet gebeuren ze gebeuren elke dag... of heb je nooit kunnen bespeuren hoe een nieuw leven in een wiegje lag? Het leven zelf is een groot wonder wat vreemd dat men dit niet ziet of…

Jaloezie speelt meestal parten als er iets is in 't geding Jaloezie zal mensen tarten gebeurt ook in je vriendenkring... Mensen schoppen tegen schenen dulden ook geen tegenspraak Is de jaloezie verdwenen houdt ook op gemene wraak...…

Inge de Bruin was niet te temmen vandaag wilde ze naar Goud toezwemmen en hoe je het wendt of hoe je het keert Inge de Bruin is het zwemmen nog niet verleerd... De felbegeerde gouden plak mocht ze weer steken in haar medaillezak ze moest en zou hem halen en onze gouden kanjer liet de geschiedenis zich herhalen...…

ophopen van emoties en je niet laten gaan kan zorgen voor explosies en die komen hard aan... te lang wachten met uiten want kwetsen wil je niet toch maar eerst kortsluiten voordat men jou van de andere kant beziet...…

Achter de horizon verdwenen Een gouden zon, mochten we vandaag weer even lenen... De maan komt op schijnt over't donker van de aarde... Ik schat de zon en ook de maan op juiste waarde... Sterren, overdag niet te ontwaren De hemel bezaait, ik kan het niet verklaren... Dan komt de nacht ik groet de sterren en de maan...…

Ik wil zitten in een inham, aan een baai bij blauwe zee luist'ren naar't geklots van golven maar dat strandje is prive... Ik wil liggen in een hangmat tussen palmbomen in... ach, wat zou ik dan genieten zou me voelen een gravin... Eigen butler zou ik vragen mij te brengen koude shake terwijl dolfijnen voor mij springen en…

Haar ogen kijken, spreken een taal die'k goed versta mijn ogen spreken net zo goed ik hou zo van je, ma... Haar ogen zeggen: 'k weet het kind en ik hou ook van jou wat valt er meer te zeggen nu Ik ben en blijf haar trouw... Zij was de rots in mijn bestaan de spil in ons gezin ik kijk haar blauwe ogen aan ze is voor mij heldin...…

Geen vrolijke gezichten ieder met zijn probleem geen glimlach te ontdekken alles zo heel extreem... Mijn moeder zit daar tussen ze zit nu in't systeem van manke, kreupele mensen en voelt zich daar alleen... Bezwaard ga ik naar binnen weemoedig ook weer heen Hoelang ze nog moet blijven? Dat weet geen mens, geen een... Men…

Ach, wat zit je toch te zeuren toen 'k er was zag je me niet en nu jij dus zit te treuren denk je dat ik kom subiet... Beetje egotripper spelen als een hond liep ik je na ja, dat ging mij goed vervelen ik loop je niet meer achterna... En dat helpt blijkbaar veel beter maar ik ben er overheen.... 'k mis je nog geen milimeter 't is…

waai jij maar mee met alle winden als jij vindt dat dit moet een eigen mening heb je niet een ander doet het toch nooit goed... kom niet meer met je mooie praatjes ze deugen van geen kant je waait met alle winden mee je lijkt wel figurant... waarom kan jij niet eerlijk zijn zeg het in mijn gezicht en nu moet ik er achter komen dat jij…

een moeder in haar eentje zorgt voor elf kind'ren om haar heen en al die elf kinderen kunnen niet zorgen voor haar alleen ze raken in paniek, echt waar en moeder voelt dat ook ze wil haar kinderen ontlasten want deze raken van de kook wat is nou een dag in de week om op haar te gaan passen want moedertje is erg ziek we moeten tijd inlassen…

Straks zullen we moeder achterlaten straks ligt ze in een zorg-tehuis straks zal ik menig traantje laten Straks geen moeder meer in huis... Straks vervalt haar huis in stilte Straks de gordijnen half dicht Straks zegt zij 'k wil jullie ontlasten Straks denk ik: 'k verzaak mijn plicht...…

Soms zit alles je zo tegen Soms lijkt alles zwart en grauw Soms is er gewoon geen vluchtweg Soms is er niets hemelsblauw... Soms word je door angst bevangen Soms knijpt iets je keel echt dicht Soms verwacht je direct antwoord Soms geeft ook de zon geen licht... Maar, Soms komt toch ineens die strohalm Soms voel je je niet alleen Soms…

klotsend kletsen koude golven beuken tegen rots in zee waar een drenkeling zich vasthoudt anders neemt de zee hem mee... neergestreken met zijn vliegtuig noodlanding gemaakt op zee 't vliegtuig dreef nog op het water en ze waren met z'n twee... beiden zijn niet omgekomen passagiers hadden ze niet geen paniek mocht er nu komen 't duister…

de navelstreng, ooit doorgeknipt, zit geestelijk nog vast... verbonden zo met moeder want zij is mijn houvast... ik leef door haar en is mijn adem, ik ben er, dankzij haar de schaar die men deed knippen die neem ik nu gewaar... ik wil niet losgekoppeld worden daarvoor ben ik niet klaar maar eens moet het gebeuren maar 'k maak ernstig…

breek geen mensen met je mond, maar geef ook eens een pluim... zie jezelf eens goed van binnen, dat is wat jij wel verzuimt... zie de mens achter 't gedicht, leef je daar eens een keer in... kun jij 't beter, toon het maar! heb je nu je zin...? ben jij soms die vieren-gever gefrusteerd tot op het bot en dat commentaar wat jij levert…

Gebed reikt verder dan 't plafond en wordt echtwaar gehoord Wees niet geneigd te denken, het wordt toch niet verhoord... Als niets of niemand meer kan helpen wat jouw probleem ook is, vouw dan je handen samen in deze duisternis... Waar wetenschap ophoudt te bestaan, kan Hij een wonder doen gebed reikt verder dan't plafond Hij…

zoveel gedacht de laatste tijd nu ben ik mijn gedachten kwijt 't was te zwaar, die lange strijd die woedde in onzekerheid... veel piekeren had niet veel zin en bracht ook zeker geen gewin maar 'k zat er zo geweven in mijn moeder vocht, als een leeuwin de strijd is nog niet echt beslecht nog niet verloren het gevecht en wat ik denk, nog…

geen plek om te schuilen, te vluchten voor meer geen plek om te huilen en 't harte zo teer... hoop bijna verloren, gejaagd als een hond nu bijna herboren, maar nog niet gezond...…

uitgewaaid aan zee en stranden weggeblazen door de wind koud, normaal mijn warme handen die ik terug in jaszakken vind... raas maar storm en blaas door haren gier maar, zoals ik gieren wil laat het binnenin-mij dan bedaren maak mij warm daar waar 't is kil... maak mijn lamme benen krachtig lopen wil ik en heel ver laat de zee zijn voor…

Het aanzien van een anders lijden maakt ziek en vreeslijk machteloos en als je helemaal niets kan doen omdat je moeder lijdt, dan wordt je boos... Niet boos alleen, maar ook opstandig omdat je moeder geen kracht meer heeft jij slechts alleen maar toe moet kijken hoe haar lichaam het langzaam begeeft... Oh, lieve God, kom met Uw almacht…