Alle inzendingen van karen

De Duitsers lopen door ons land. De Duitsers lopen door de stad. Ze pakken de Joden op. Dat moet, dat moet van Hitler. Want zij zijn anders... Volgens hem. Jood, een stempel in een paspoort. Jood, een ster op hun kleren. Jood, iemand die zogenaamd anders was. De Duitsers lopen door de stad. De Duitsers lopen door de straten. Ze komen dichterbij…

Vier jaar geleden ben je ons ontnomen en gelijk daarmee al onze dromen. Vier jaar vol van pijn en verdriet en van mooie herinneringen, die vergeten we niet. We hebben het gehaald ondanks de hevige pijn, we hebben alleen nooit geweten dat het zo verschrikkelijk zou zijn. We zullen je missen de rest van ons leven, want verdriet blijft voor…

Niets is zeker in het leven, die zekerheid kan niemand je geven. Je hoopt te kunnen afmaken waar je aan begon, en dat is leven op deze aarde in de regen en de zon. Jouw leven hier is nu voorbij, maar in gedachten ben je wel bij mij. Ik koester jouw plekje daar in de regen en de zon, en probeer af te maken waar jij ooit aan begon.…

De dagen gaan voorbij, wanneer kom je nou weer, het duurt nu al zo lang, soms weet ik het niet meer. Je niet kunnen aanraken, een kus op je wang, je nooit meer kunnen zien maakt me verschrikkelijk bang. Ik kijk naar je foto en wacht op een "sein", "mam, wees niet bezorgd, ik heb het hier fijn". Dan pas kan ik slapen zonder een traan…

Ik denk aan jou! Omdat ik voel dat ik van je hou! Er was geen minuut op deze dag, dat ik jou niet in gedachten zag!…

hij droomde van een paradijs als vogel spreidde hij zijn vleugels bezag de fijne schoonheid van veraf het leven in verleden aan de einder op weg naar die wereld werd hij gestopt onzichtbare grenzen van tijd en van ruimte kwam daar ten val door onmacht en twijfel zijn gekortwiekte vleugels droegen hem niet tot hij terechtkwam in zeeën van…

haar lach straalt zonlicht onder felblauwe ogen als het hemelse gewelf met onzichtbare sporen van geweken verdriet veranderd door kracht een nieuwe toekomst overweldigend gevoel van intens genieten…

onuitgesproken gedachten aan een toekomst samen als de zon die landschap maakt tot schilderij beantwoord door verzwegen waarheid van een lang vervlogen liefde als gesloten ogen van de ziel bedrogen in hun zoektocht naar geluk de perfecte utopie verworden tot een eenzaam samenzijn…

haar sterkte en trots waren steeds te bekoren nu is haar leven verloren verloren in tijd het heden ongrijpbaar verleden niet tastbaar verdwaald in twee levens soms meisje, soms vrouw…

soms komt het weer boven het zwijgen, de stilte alleen in de massa en steeds weer die kilte de sombere dagen zwart en verlaten de leegte was voelbaar niets meer te praten een moeizaam verleden hetgeen mij niet beviel voorbij, maar niet over graaft het diep in mijn ziel…

winterkinderen vol tederheid ontluikend in het ochtendgloren liefkozend in een koele bries zich koesterend in 't dunne licht balancerend op hun kwetsbaarheid met kelkjes als van witte zijde als vanuit een diep ontzag hun ranke nekjes nederbuigend getuigen van de eenzaamheid in een fluweelzacht sneeuwtapijt bij de eerste warmte van de zon…

De gloed, het vuur, de warmte, het uur waarop gebeuren moet door eenzaamheid gevoed Gebroken, woest en overstuur werpt hij een grote wolk van vuur Een hoge gil verstomt terstond een vrouw ligt zielloos op de grond Door pijn en woede destructief maar tevens kinderlijk naïef drukt hij zijn neus tegen 't slappe lichaam en zoekt en vindt…

Ik zag je in een schilderij, jouw blik zo krachtig en zo puur. Ik weet nog steeds niet wie je bent, maar onze ontmoeting was vol vuur.…

Grillige vormen, fantastisch en groot schieten door de lucht, leggen alles bloot. Loodgrijs, donker, zwaar is de lucht, vol van vocht. De maan, zij vlucht.…

Mijn gedachten dwalen naar jouw verhalen over vroeger en over nu. De vreugde was, de triestheid pas toen jij die toeliet in je leven. Nu is liefde in je ogen, de droefheid lang vervlogen en de warmte in je lach.…

Buiten vriest het waait het maar in mij in mijn buik in mijn hoofd is het lente zomer, een vlinderpretpark allemaal door jou het allergekste ik ben hetzelfde in jou in jouw buik in jouw hoofd twee mensen in elkaar op kilometers afstand wij zijn ons er eentje…

Daar stond je weer en ik had willen roepen ga weg, ga weg kom nooit meer terug Maar ik zweeg en de regen mengde zich met tranen die langzaam stierven op mijn wangen en de strijd verloren Net als ik Alweer…

Vragen vervagen het antwoord blijft hangen in het luchtledige Angst om te weten Bikkelhard, de waarheid of is het verbeelding Vastklemmend aan dromen bang voor gevolgen Als illusie bedrog wordt.…

Tranen staan ongeduldig in de rij, wachten gespannen op het moment waarop jij ze de vrije loop laat, het moment dat ze je ogen rood kleuren, rode baantjes op je wangen tekenen, waarna ze opgevangen worden in je zakdoek.…

Droevige gedachten opgeborgen, voor de dag van morgen, om ze samen te delen, met jan en alle man, die het wat kan schelen, zo worden droevige momenten, momenten met en voor elkaar.…

De tijd staat stil, De wind stopt met waaien, Dit is alles wat ik wil, Ik streel door m’n haren. Vogels stoppen met fluiten, Het wordt muisstil, Bloempjes ontluiken, Dit is alles wat ik wil. Kinderen stoppen met lachen, Speelgoed ligt onbeweegelijk op de grond, Ik zit hier op jou te wachten, Kijk wat dromend in het rond.…

Moeder en dochter eenzaam en verlaten door man en vader vermist…

Er was een droevig kind uit Maastricht die bracht een bezoekje aan haar nicht het was heel erg fijn om bij haar te zijn Zij liet haar zien: het nieuwe daglicht…

De blaadjes verwelken, Vallen af Dwarrelen naar de plek Onder de boom Waar ik zo vaak zat, De wind steekt op Blaast ze uiteen Naar een plek waar Ze verrotten Heel alleen…

M’n ogen, Dwalen over het oneindig Verre landschap, Naar de horizon, Van over de zee naar de bergen, Door valleien naar een huis, En in dat huis, .... Zit jij!…

Een nieuwe dag was aangebroken geen zin om op te staan Moeder stond weer van woede te koken ja, ik had het weer gedaan Iedere dag weer er was weer wat kapot Moeder was boos op mij Keer op keer Wil een nieuw leven leven zonder moeder Ook al is het maar voor even Nu wil ik alleen maar weg Waarom heb ik het altijd gedaan?…

Als ik de tijd kon keren.. Zou ik dat doen.. Dan zou ik je helpen.. en met je praten.. Ik zou je knuffelen en liefde geven.. Alle liefde die je nodig hebt.. En dan.. ooit.. op een dag.. Wil je niet nog eens bij ons weg.. Als ik de tijd kon keren Zou ik dat doen Ik zou met je lachen en met je huilen Leuke dingen moet je doen.. En dan.. ooit…