Netgedichten

netgedicht (nr. 17.576):

Droom

hij droomde van een paradijs
als vogel spreidde hij zijn vleugels
bezag de fijne schoonheid van veraf
het leven in verleden aan de einder

op weg naar die wereld werd hij gestopt
onzichtbare grenzen van tijd en van ruimte
kwam daar ten val door onmacht en twijfel
zijn gekortwiekte vleugels droegen hem niet

tot hij terechtkwam in zeeën van tranen
waar hij nu opzwom tegen de stroming
vechtend voor leven zonder beperking
maar vrij en gezuiverd dook hij weer op