Martelen de dood tot leven
ze hebben me gemold
handen die met vingers
water van de muren haalden
hebben ze gepolst
armen die mij troostten
verhangen in een loos gebaar
ze hebben in mijn schouders
de wereld overhoop gehaald
ik schuur mijn borst en rug
tegen de muur om mijn
verloren greep te laten dagen
uren weer te delen met mijn cel
ze gaan me monddood maken
met het snijden van mijn tong
protesten worden tandeloos gemompel
ik schreeuw weer uur na uur
nog schieten ogen vuur want morgen
wordt de pijn in stilte weggebeden
mijn weerstand is ontmand
ballen zijn allang gesneden
mijn moed is gisteren overleden
met pesten klaren ze vandaag
omdat ze morgen willen spelen
ze martelen de dood tot overleven
Zie ook: http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/
Schrijver: wil melker, 17 oktober 2007
Geplaatst in de categorie: liefde