Alle inzendingen van laurens windig

Nu zorgen zand en de kust voor overpeinzing en tweestrijd zieners tussen liefde en gevoelens wanneer men sloft in mulheid op het meest onjuiste moment als voetstappen uit elkaar gaan armen niet weten van omhelzen zand in ogen waait zout van aanstormende tranen vermengen zich met de woeste zee die geen toegang geeft tot wegebben verdwijnt…

Zelden grijp ik naar grijs behalve dan als ik vandaag de dag schets op hagelwitpapier misleid mijzelf door groenen in plaggen zonsnakkende grasmattrassen van tekenplezier mijn wil wenst een straaldag maar wolkenchagrijnen weer ontpoppend zelfs als ik kusme smeek misschien lukt mij dwingen felgeel kleurpotlood zon laten doorbreken mijn…

Het licht tilt op, laat gewichtloos zweven door haar eeuwigheid geen dag en geen nacht, alleen rust en stilte van ademloze heerlijkheid voel het zweven, hoog en laag regelend op eigen kracht langs glanzende planeten die stralend welkom heten fluisterend; je had het moeten weten je wil voert langs je eigen tijd nergens meer je aan…

Zie ze bengelen bij de slagerij in de bek van mijn hond derde been van mijn buurman in de handen van zijn schat op de boerenkool en zuurkool Ido wordt er laat van bewust broodbelegging wordt een lust zijn Duitse vrouw eet ze rauw Gait Jan de Boer gaat het te ver hij lust geen worst, daar komt bij wat een boer niet kent eet 'ie niet tot…

Jij straalt een stortvloed van licht naar ontvankelijk zicht overgevoelig voor warmte jouw Valentijnig hart ontvangt en pijlt vlammig liefde toe blijft roodkloppend In de palmen van mijn handen brandend in de ziel niet één keer per jaar maar jaar in jaar uit dagenlang achterelkaar eeuwig symbool van het leven telkens puur…

Als de dag zijn rapheid heeft gedaan de avond vraagt om kaarslicht mijn onrust zich naar beelden richt hoe zal de wereld er weer voorstaan bewustheid suddert snel in opstand mensen laten zich niet meer draperen als duivels en gezindte hen regeren valse beloftes aan een halsband de andere kant toont ‘t goede leven voorgeschoteld als ‘t…

Half boven de oorsprong achter rimpeling van taaie huid was het al broos stevige armen braken de val maar hij stierf in de nacht grut huppelde zingend rondom: sterke beer jij had geen pijn zware storm is ook voor bomen.…

Hoe zalig krult het ongeboren kind in de verborgendroom van moeder geboren aan de borst der hoeder waarna het uitgroeien begint wanneer bewustzijn zich dan opent en het andere ogen voelt boven de wieg het nopen smoelt stemmen galmen zeer uitlopend veilig was de stille schuilplaats en het levendig bewegen rondom het draaien van de taats…

Nee, ik was niet zo gecharmeerd van die dame met haar lange haren ze was een beetje ondoorgrondelijk achter die zogenaamde glimlach dacht: zij hangt er niet zo lokkend bij in kleine lijst van het Louvre te Parijs was helemaal niet ondersteboven met die vraagtekens in haar ogen begon te twijfelen aan Leonardo heeft dat mens soms een geheim…

Vandaag is het zwerk strak grijs vierkant zucht de lucht eronder is het erg dat ik stook met pook met gein venijn iets anders dan de dag te dolken, laat mij maar links en rechts, voor en achter contourig de liefde beschrijven straffe wind in onmisbare humor strak blauw uitspansel bewolken het Chinees wit krijt kan wissen zeer hoekig met mijn…

Mijn lieve god gevoel geen afscheid willen nemen van het geel en vermiljoen de boterbloem de koperzon lente jong de zomer met haar bronzen huid zalig rollebollen op het platgewalste grasmatras dromen komen hoge zuchten langs het zachte korenbloemenblauw sterren stukslaan aan de hemel die je onderdoor de winter glijdt langs de palmen…

Oneffenheden aan de buitenkant als waas over het goede innerlijk of de schone schijn als dekmantel van dat wat zich niet laat zien of als machtige boom zijn lijnen in het blad en hart blootgeeft, voelbaar zichtbaar in doorgezaagde stam de wind zingt in onze oren dat wij moeten reflecteren in eigen nerven daar wij amper weten wie wij zelf…

Wij kwamen verdomd dichtbij elkaar met onze stemming en klank dat zelfs de stilte schrok omdat het niet goed was er sprong een snaar pracht moment in een fractie welzijn direct weer vervlogen een flits door jaren verdrongen ineens zomaar bij mij opkomt moest het onbewust blijven om nu pas iets moois te beschrijven?…

Wij kwamen verdomd dichtbij elkaar met onze stemming en klank dat zelfs de stilte schrok omdat het niet goed was er sprong een snaar pracht moment in een fractie welzijn direct weer vervlogen een flits door jaren verdrongen ineens zomaar bij mij opkomt moest het onbewust blijven om nu pas iets moois te beschrijven?…

dag in dag uit iedere keer laat thuis komt neer plompt als een dooie eend is een workaholic en nog even maar jouw papa!…

Dan breekt het kleine lichaam los alles van de dag scheurt open in gegil van ja en nee rook onthult het angstsyndroom dat telkens slaapt en wakker wordt door steeds hetzelfde beeld dat stampend in het hoofd ontploft en puinhoop achterlaat in overspannen geest zonder eigen wil verlamd door flitsen van herinnering die zich oogverblindend…

jij mijn rug overtrekt met de wijsvinger waar zenuwbanen geleiden naar ruggenmerg van welzijn jouw haren slepen mee over oceanen van tranen zo zout niets is ons bespaard gebleven zelfs het goede leven dat wij dronken als geperste druiven zelfs nu Tantaluskwelling is geland blijven wij overeind krullend inelkaarsarmen kusme.…

Tekent zijn lijf zijn zijn krullend hart verschuift het ijzeren gordijn weer over de vijftig bergen tot ver na het genoemde: sterke wil als spil van stuwende kracht en poëtisch vermogen van bestaan met smart onafscheidelijk verbonden troont in de aura geluk als branding van het leven.…

Wellicht zijd gij daar despoot die alles weet uw manifest vreet in evenmensen laten kruipen door overwicht zonder aarzeling eeuwig het antwoord heeft stuurt naar eigen plek nimmer struikelt over het verweer nimmer reflecteert: doch gij, doch gij, doch gij doch gij krijgt ook de eigen stek als ieder ander mens met één gelaat…

Motorisch gezien moeten uw benen blijven lopen contact maken met de grond en vooral uh... richting bepalen als u veel reist dan sjeest de auto en u niet! ja dokter zit u te veel wordt het vastroesten in een stalen harnas! ja dokter heeft u eigenlijk een auto? ja dokter! wilt u een borrel? dag dokter!…

Al is het maar iets waarmee zij in het duister kan tasten hoeken en gaten welke toegang geven met drie woorden: kom maar hier! een wens komt niet uit op bestelling doch daagt op als lichtflits, onverwacht als flashbackdijken doorbreken op een plek waar zij haar ei kwijt kan! eigen toekomst willen ontdekken zou misschien een optie kunnen…

Als kleur verdwijnt in sluier wit het kille grijze toedekt van het platte lijf plots richting ijlkoorts onder nul welk mij verbaast naar buiten drijft even is het allemaal wel mooi in sfeer doch uw gelaat misvormt in spiegelende ronding met een petje op van sneeuw hangende aan dennen telkens weer het is voortdurend even wennen onder luidend…

Boven zichzelf uitgestegen zijn zij samen volledig tegemoet een slok te veel houdt het glas rechtop doet een vrouw haar kleine moeite prosit! stoft schrijdend met de sleep van haar zijden japon over de marmeren vloer zij behoeft er geen moer voor te doen alleen hier bloedende lip door een enkele zoen van een gast met groot plezier…

Mijn tijd is gekomen en neem ik afscheid van mijn dochter Cornelia, geboren uit mijn samenleving met Hendrickje Stoffels: Verwarring schept zwarte plekken in mijn geest van alles dat ontnomen is ontgoocheld en vervlogen is verpulvert langzaam ook mijn leven uit jouw leven weg jij dartelt in mijn schaduw kind evenzo als Titus deed wat…

uw nachtelijke streling langs mijn voorhoofd stemmen overheen met penselen welke kleurenpracht in ogen mij tot liefdesafschrift heeft gebracht nimmer zal vervagen evenzeer wanneer uw bijzijn andere drijfveer wenst dan vermoeid poseren in mijn licht en leven al houd ik hier uw warmtestraling liefgevangen om mij heen beminde Saskia…

Dit moet een boze droom zijn waaruit ik niet ontsnappen kan dit kan niet waar zijn je bent zo’n sterke man jouw toegewijde hart, dat kan toch niet begeven zijn, zoiets kan God niet doen, mijn zoon, zoiets doet vreselijke pijn is het waar, dat mijn handen nooit meer lokken kunnen strelen die ook bij Samson kracht gegeven heeft o Titus…

Geliefde vader, Al is de afstand tussen ons niet groot doe ik vandaag een brief bezorgen, aangezien mijn gezondheid te wensen overlaat en ik mijn echtgenoot ook de aandacht geven wil zal ik wat minder bij u kunnen zijn maar treurt u niet, Cornelia mijn geliefde zus, wil heel graag voor u zorgen zij is u tot een grote steun jong en dartel…

Je zou kunnen gaan denken, dat ik er nu aan wennen ga, mijn tranen zijn verdroogd, maar diep geworteld vloeien zij mijn lot is uitgezet, ontkomen doe ik er niet aan, en staat de dood dichtbij mijn bed, om steeds weer toe te slaan zou het soms nijd zijn van de dood, dat ik hem als wezen nooit geschilderd heb, alleen maar via lijken die door…

Drickje, graag had jij een kanten kraag gehad een kleed in groen brokaat dat zachte licht op je gezicht dat nu alleen op linnen waadt ongetwijfeld weet ik best jouw schoonheid daar te plaatsen waar jij jezelf zo in vergist jouw ongekende charmes streel ik sjiekgracieus en bevries je in lagen gevernist als jij een schilderes geweest zou…

Zou niet durven zeggen dat ik een smetteloos verleden heb ik zou niet durven zeggen of Geertje Dircx gelogen heeft zij was mijn dienster voor een tijd en niet alleen maar voor het huis Titus heeft zij grootgebracht en heb ik ook met haar gevrijd op haar verzoek mijn verdrietig hart heeft zij doorzeefd met troost toen Saskia gestorven was…