Netgedichten

1943

netgedicht (nr. 36.892):

Rembrandtcyclus 15: anno 1663: Hendrickje is gestorven

Je zou kunnen gaan denken, dat ik er nu aan
wennen ga, mijn tranen zijn verdroogd, maar diep
geworteld vloeien zij

mijn lot is uitgezet, ontkomen doe ik er niet aan,
en staat de dood dichtbij mijn bed, om steeds weer
toe te slaan

zou het soms nijd zijn van de dood, dat ik hem als
wezen nooit geschilderd heb, alleen maar via lijken
die door mij zijn opgezet

o, ga mijn huis voorbij, nu Drickje mij ontnomen
is, of stapelt hij nog meer op spel en overleef ik die
ook wel

Ik kan mijn fantasie niet dwingen, om de dood in
verf te zien, of heb ik hem niet diep genoeg
gekwetst door tranen die vergoten zijn

mijn werk staat hem misschien te hoog en is het
toch die pure haat en jaloezie, dat hij het niet
vermoorden kan: wie zal mij het zeggen!

hij zal zijn best wel blijven doen, ook daar in toe te
slaan, maar mijn werk vermorzelen dat lukt hem
niet, daar is hij nu al in ontzet, goddank

of de wereld moet vergaan en zal ook zijn dood
gaan volgen en onze rollen uitgespeeld.

(Ik geef mij over aan het lot als ook Hendrickje Stoffels
sterft. En vraag mij af hoever de dood zal gaan)