1227 resultaten.
creatief met verf
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 151 er zijn schilders en zij die schilderen
en natuurlijk indianen en excentriekelingen
die steevast zichzelf beschilderen
hoewel er een gelijkenis bestaat
zit het verschil hem toch vooral
in het gebruik van kleur...…
vooralsnog...
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 506 toch nog éénmaal
een gedicht geschreven
over het bulderen
van een laatste lach
het galgenmaal tot
het dessert verslonden
zo namen wij een voorschot
op het afscheid
en kwam er in de schemering
van oktober de berusting
in het ongewenst vertrek…
stormy weather
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 140 het stormt en regent
en werkelijk alles beweegt
buiten trotseert de krantenjongen
als een held het tegenweer
de natte krant glijdt
zompig in de bus
het nieuws laat zich
deze morgen lastig lezen
wellicht krijgen we morgen
weer een nieuwe kans…
ongeschreven ongelezen...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 166 loze woorden ledige verzen
een holle frase
verzwegen zinnen
als het gestapeld niets
ontoegankelijk
voor onbevoegden
zo blijven
de ongeschreven gedichten
vooralsnog ongelezen…
gedicht na kerstmis
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 148 de glans allengs verloren
en de lichtjes uitgedaan
't kindeke weerom geboren
'signalen uit het aards bestaan'
ik weet niets is eeuwig houdbaar
wij zijn slechts schreeuwers in de wind
die ooit bescheiden zijn begonnen
zoals eens het pasgeboren kind…
poëzie bedrijven
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 136 voor mij is poëzie bedrijven
woorden verzilveren
als het moet in een fraai
schuinschrift op een nog
maagdelijk vel wit papier...
naar regels zoeken die
naadloos in elkaar overgaan
als bij de daad en dan wellicht
nog tot een hoogtepunt komen ook…
ommekeer
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 476 (verandering)
zoals men kut gebruikt
om er weerzin
mee uit te drukken
zo moet het ergens
ooit zijn misgegaan
op een plek
in het recent verleden
zijn de knoppen omgegaan
de tederheid bestreden
met het begrip banaal
zijn wij ver afgegleden
naar 't koude digitaal…
rain & tears
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 163 het is als treurmuziek
met cello en een bas
't geeft mij steevast kippenvel
ondanks mijn dikke jas...
zo'n dag met volop regen
daar kan ik niet goed tegen…
bij Wijhe
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 127 bij de molen zonder wieken
komt ineens de vraag
is het onvoltooid verleden tijd
of een kwestie van verval
vooralsnog blijft het gissen
doch molens moeten draaien malen
en kreunen onder fikse wind
een molenaar moet in de weer zijn
met zeilen touwen en ander gereedschap
geluk is een draaiende molen
met wieken die dromen meenemen
naar…
de tijd op zicht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 252 het heeft iets behaaglijks
wanneer ze branden
de kaarsjes in december
lichtpuntjes als houvast
op de valreep van een
bijna verlopen jaar
straks op de weg terug
naar het licht
wanneer de kaarsjes doven
weten wij ons gesterkt
met het besef dat we toch
in het licht blijven geloven…
mijn mooiste goal
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 707 niet moeilijk
de late jaren vijftig
in het zuiderpark
op het hoofdveld
tijdens een wedstrijdje
voor aanvang ado-rapid j.c.
we stonden 0-1 achter
doch ergens in de 2e helft
kreeg ik de bal opspringend
bij toeval op mijn scheenbeen
met een boog ging het leer
over de keeper 1-1
en gejuich alom
wat had ik die goal
graag in de herhaling…
vers 2012
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 336 (voor Johnny van Doorn
alias Johnny the Selfkicker)
een jonge jongen met lef
die de taal durft te shaken
zoals de barman die een wel zeer
verrassende cocktail bereid
om vandaag de dag met een gedicht
te scoren moet je flink opzien baren
de boel als het even kan shockeren
en het liefst met grof geweld
dus wie naam wil maken in de hedendaagse…
'Witte wieven' bij Nijverdal
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 218 uit het niets komen ze mij
tegemoet in het ravijn
dus geen ontsnappen aan
ze omarmen mijn trein
met wel duizend klamme slierten
en ontnemen mij (de ogen van de trein)
het zicht...
even plotseling als ze kwamen
zijn ze weer verdwenen
'de witte wieven'
hier in Twente heeft men
er mee leren leven
(zelfs tot folklore verheven)…
rust roest
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 244 erosie is de meest
ultieme vorm van geduld
en vasthoudendheid
de tijd mag hier
geen naam hebben…
onrust
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 461 ginds de groei van onrust
als bij het naderen van een trein
met onbekende bestemming
zet de signalen op veilig
zodat de trein met gezwinde spoed
hier snel voorbij zal zijn
waarna dan wellicht m'n wens
nog in vervulling kan gaan
'het grote verlangen naar dat
wat wij gemoedsrust noemen'…
restauratie wegens restauratie gesloten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 118 op het oog een doodgewone
huis tuin en keukenschilder
die de restauratie na restauratie
voorziet van vrolijke tinten
met ongekende ijver geeft hij kleur
aan een voorheen somber wachtverblijf
als een tovernaar met slechts een kwast
legt hij de basis voor ontmoeting
en het afscheid van morgen...…
geluk is vluchtig
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 325 geluk is vluchtig
als een vlinder
die op je neerstrijkt
als op een bloem
wat nectar neemt
en je vaarwel kust…
leemte
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 753 niets lijkt veranderd
doch alles is anders
gemis is een vreemd begrip
dat zich heeft genesteld
in een huis van leemte
daarvoor een plaats vinden
vergt een zee van tijd…
green velvet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 84 de tedere glans
van 't intens groen fluweel
maakt herfst aanvaardbaar…
ademtocht
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 134 blaas een luchtkussentje vol
met het oog op morgen voor
wanneer jij er niet meer bent
uit voorzorg zodat straks je
nabestaanden postuum over je
laatste adem kunnen beschikken
als troost of is dit erg naïef…
het geloof van de dichter
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 184 hij heeft een goddelijk geloof
in zichzelf als dichter
maar als mens is hij
als u een twijfelaar...
een zeiler laverend tussen bakens
kwetsbaar als het wankel bootje
in de branding van het bestaan
hoe anders de dichter als dichter
die houvast vindt aan lettergrepen
en verzen schrijft op de fundamenten
van het geloof in zichzelf…
de teloorgang in beeld
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 406 zaterdag 10-09-'11
13.55 uur
vanuit de trein
die hier even stilstaat
langs het perron Almelo de Riet
zie ik een eenzame jongeman
met een sporttas die verbijsterd
om zich heen staat te kijken...
op het verlaten voetbalveld
ontbreken de hoekvlaggen
de teloorgang van een club
gevangen in een beeld
barstensvol melancholie
p.s…
op de plaats rust
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 152 rust vinden daar gaat
nogal wat aan vooraf
een moeizaam leerproces
van vallen en opstaan
of beter nog van
woede uitbarstingen
en wroeging...
doch eens is het er
de rust als een soort
van verlamming
die je belet om
op te staan…
paradox in negen regels
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 318 censuur maakt verzwegen gedichten
teder als het eerste loof
aan bomen na een lange winter
ogenschijnlijk nietszeggende woorden
die teneinde raad van zich
doen spreken in doodstil duister
zoals geluk bij het ochtendgloren
kan zijn wanneer je ziet
dat er een gedicht is geboren…
weidebeekjuffer
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 150 (bij een foto)
de libel laat zich
in een tedere greep
bij de staart nemen
weerloos tussen vingers
geeft het zich over
aan de mens
wanneer ik hem weer los
laat vliegt hij dankbaar
verder als een helikopter
na een kort oponthoud…
L'innocent du village
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 292 (de dorpsgek)
je ziet ze frequent
'zonderlingen'
die consequent
in eigen wereld leven
maar nergens zoveel
als in Frankrijk
je hebt er daar beslist
wel eens één ontmoet
in een dorpje in de Ardeche
"au centre de village"
waar hij een betoog houdt
voor zichzelf bijvoorbeeld
St.Jean le Centenier(7-6-'11)…
verlopen tijd
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 148 alles wat voorbijging
en waar je met een gevoel
van warmte aan terug denkt
is louter melancholie
herinnering van lach en traan
en de pijn van dat het niet
altijd zo door kon gaan
de zwart/wit foto van voorheen
met kartelrand is nauwelijks
nog tegen de tijd bestand…
fata morgana
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 116 in een poging
te schuilen
in mijn schaduw
voor de zon
struikel ik lelijk
over mijn eigen ik
goddank breekt alleen
mijn schaduw iets...…
eindafrekening
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 157 we tellen de dagen
maar vergeten de uren
(om over de minuten
maar te zwijgen)
zo maakt men tegen 't einde
van het bestaan de balans op
als de accurate boekhouder
met de tong tussen de tanden
die zich verdiept in kille cijfers
zijn wij straks debet aan
het tekort aan geluk…
soms herken ik
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 122 soms herken ik de dichter
aan zijn voorzichtige tred
het lijkt alsof hij loopt
te broeden op een vers
bang voor een misstap
een verkeerd woord
of ander ongemak
soms herken ik de dichter
in mijn diepste zelf
bedenk ik nieuwe woorden
voor mijn eigen vers
een beetje bang maar tóch
met geloof in eigen kunnen
soms geloof ik de dichter…