Alle inzendingen van lejo

de dichter dicht voor even het hiaat in zijn gedachten hij haat de ledigheid dus wil hij dit verzachten de tijd vullen met woorden dat ligt in zijn vermogen een vleugje poezie heeft hem altijd bewogen…

Peter Brian Gabriel u weet wel van Genesis een groot pop artiest die vroeger eigenlijk engel zou worden bedacht zich echter kan later altijd nog zei hij destijds…

wanneer jullie persé op oudejaarsavond iets stuk willen maken neem dan de tijd die moet tóch kapot…

de juiste definitie van liefde heeft niemand mij ooit kunnen geven probeer het maar eens toch als het er op aan komt is en blijft liefde met stip het belangrijkste in 't leven affectie wellicht of een onbeschrijflijke hang naar tederheid... kijk nu probeer ik het zelf ook vergeefs echter…

het jaar 2019 nader bekeken met grote ogen van haast ging ik zó dikwijls aan mezelf voorbij... mogen leer ik beter kijken…

in glans van kaarslicht de kunst van het verdragen krijgt tijd van geluk twee dagen respijt... Lejo…

is dit nu liefde vraagt ze kwetsbaar omdat ze wil weten wat ze moet geven was hij eerlijk dan zou hij zeggen het is louter lust maar hij zegt met gefingeerde tederheid voel mijn warmte dit moet wel liefde zijn…

wie poëzie leest doet dat stiekem want wie wil er met een versje paraat worden betrapt nee dan de blinde die leest met 10 vingers terwijl niemand kan zien wat...…

er zijn mensen die met stenen praten op de begraafplaats kom je ze wel tegen met gebogen hoofd stamelen ze zinnen tegen een zerk maar zerken zwijgen doch de tekst op de steen geeft goddank tóch nog iets van troost…

het duister onherroepelijk mensen haasten zich huiswaarts ginds klinkt de midwinterhoorn binnen branden kaarsjes en krijgt de tijd iets van weleer twee kerstdagen lang sluiten wij de ogen voor al het zeer warmen ons aan het haardvuur en hopen op zoveel meer zoals vrede bijvoorbeeld de opperste vorm van welbehagen kan zijn…

regen en harde wind tergen het gemoed bij vlagen wakkert het verlangen aan naar warme zomerdagen maar 't is zoals het is hier helpt geen klagen er zit niets anders op dan weerzin te verdragen…

aan Levi Weemoedt kan ik werkelijk niet tippen wat dat betreft ben ik een amateur de woorden die ik braak tussen de lippen krijgen bij Levi veel meer kleur…

herfstig Twente maar mooi als op de foto... het oude boerderijtje benadrukt het gevoel van behaaglijk samenzijn zoals dat vroeger nog gebruikelijk was in Twente ach ja...Twente en de vergankelijkheid zegt de dichter met een zucht en iets van spijt…

verdriet is melancholie het chronisch besef van vergankelijkheid hoe groot de faam of roem mag zijn het is de tijd die krijgt je klein wat rest is straks het groot gemis verpakt in pijn…

verwondering over de koeien aan de kust druk in de weer met de productie van zilte boter geven ze gehoor aan de wens van de boer tenminste zo vul ik dat voor mezelf in…

op het verlaten kiezelstrand kan je de melancholie plukken de houten palen op het strand ontdaan van zonneschermen nodigen uit tot een slalom door het naseizoen... dit relaas teruglezend zie ik grote woorden op papier gezet door een kleine dichter die zich voor even te buiten ging…

geef de dichter een stukje strand en hij zal met welhaast passionele drang mooie woorden schrijven in het zand…

de tuin in verval het seizoen drukt zijn stempel alles gaat voorbij…

wat je niet leest is hetgeen nooit is geschreven witregels in het hoofd van de dichter het verzwegen gedicht onvolmaakt ongerijmd geschreven tenminste voorlopig…

wij sparen woorden voor morgen om iets na te laten voor de erven... woorden van troost bijvoorbeeld…

voor Herman van Veen niemand wordt gemist zegt men ietwat benepen maar men blijft namen strepen zodat 't stiller wordt en je denkt dat je iets mist doch als je je vergewist weet je het beslist niemand wordt gemist…

een lege tafel en vier stoeltjes symboliseren het verval van een verlopen seizoen zoals ook de bladeren op de grond getuigen van weleer met een gevoel van wat geweest is is geweest blijf ik toeschouwer in de kilte van de tijd...…

nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo nam ik een voorschot op het afscheid kwam er in de schemering van oktober de berusting in het ongewenst vertrek…

m'n god alweer zo'n moeilijk stukje tekst waarmee men iets van poëzie wil duiden de dichter maakt in taal geluiden waarvoor hij naarstig woorden zoekt... men stuit op wrange hindernissen en breekt de tong op lettergrepen weerom blijft men als lezer in 't ongewisse en de dichter onbegrepen…

vide grenier m'n hoofd leeggemaakt ballast weggegeven aan een verzamelaar... zeilen neer schoonschip gemaakt het dek geschrobd de lucht geklaard... verloren strijd de tijd te lijf gegaan met handen en voeten maar tóch vergeefs...…

(herfstsignaal) laatst las ik ergens dat herfst 't meest geliefde seizoen is voor de poëzie dit jaargetij leent zich bij uitstek voor melancholie als een bron voor weemoedig vruchtgebruik herfst tergt gevoelens zoals het vallend blad de tijd zal arceren en dichters aanzet tot verzen van verval…

voor iets van geluk verdroeg hij haar warmte op zijn huid met de zachtheid in zijn handen de tranen op de lippen en 't zout voor in de wonden alles is beter dan verdraagzaamheid veinzen soms komt het geluk simpel binnen handbereik wat let je…

tijdens de warme zomer had hij tóch bijna zijn complete gewicht aan transpiratie verloren goddank vond hij nog iets van houvast aan de zwaartekracht van het leven…

vroeger sprak de oude dichter toen wij nog arm waren en behoeftig veegden wij wanneer de nood hoog was de kont af met krantenpapier hetgeen destijds niet onopgemerkt aan ons voorbijging je kon bij wijze van spreken de krant in spiegelschrift van m'n achterwerk lezen ware het niet dat de zeden dat in die jaren niet toe lieten dus een…

niets zó ondankbaar als 't schrijven van gedichten wat je schrijft is betrekkelijk goed voor het vergeetboek dus beperkt houdbaar mocht het je bedoeling zijn onsterfelijkheid na te streven vergeet het snel... niets dan fictie is het en dat weet de oude dichter maar al te goed…