Alle inzendingen van luppe

Mijn tijd die hapert Maar de klok tikt verder, zonder twijfel Was ik maar een klok Dan tikte ik de twijfel weg En maakte de cirkel rond En liep ik recht naar de volgende slag Ik loop maar rondjes In een steeds vooruit draaiende tijd Spinsels in mijn hoofd doden minuten Die ik toch doorleef Was ik maar een klok Dan draaide ik me weer…

Plots brak het licht Dat de ochtend moest vergezellen Donker zal de dag zijn die volgt Op de breuk die diep door mij scheurde Krakende scharnieren liet je achter In de stilte van de dag Vreugde was al een tijdje eerder vertrokken Zonder dat ik er oog in had Nu hoor ik het in de stilte Dat alles is vertrokken Niet eens zo ver weg Maar…

Bij haar Valt de leegte in het niets De kracht van haar zijn legt een band Van verbondenheid Alsof ik niet bewegen kan Dat ik verloren loop in haar zijn Het heelal is te klein voor haar ziel De zon te koud En venus te klein Daarom voel ik me een reus bij haar Dapperder dan de koene ridder En leuker dan de nar Dat alles Door haar…

De ijzige wind blaast door me heen Straatstenen lijken aan mijn schoenen te kleven Lieveling ik ben bevroren van onzekerheid Je antwoord ligt ergens op de wind Ergens onbekend Toch neem ik deze weg Die geen einde weerspiegeld De onzekere splitsingen neem ik Als en kleine jongen op zoek naar zijn thuis Maar de keren die ik jou passeer…

Slepend loop ik naar huis Elke voeg van de straatstenen geteld Als of dat belangrijk was Waar er toch andere problemen waren Verborgen pijn van alles Alles van gisteren en vandaag Het went nooit Daarom tel ik maar Maar als je me morgen ziet Vraag me niet naar de weg die ik heb afgelegd Want die is altijd te lang geweest Om nergens thuis…

Ik zal afdalen en me overgeven Aan het gevoel dat je me geeft Zonder nog te verzetten Leg ik me neer Ik ben verliefd Zeg ik, tegen me zelf en ik zink In een zee van onzekerheid Verdergaan zonder toegift kan niet meer De golven zijn te hoog Ik verontschuldig mezelf tegen mijn ziel Voor het gevecht dat ik heb geleverd Voel me euforisch…

Ik vertel het steeds weer Tegen de tranen van het verleden Die door mijn hart snijden Als ijs druppels op een zonnige dag De pijn is er nog echt De pijn van het verlaten De pijn van alleen, alleen te moeten zijn Waarom draag ik je al jaren mee Zelfs al weet ik dat we niet samen horen Zelf als je tegen me roept Houdt mijn hart je nog…

Het raam waar geen licht door viel Struikelde de plant naar beneden Waar schimmel hoogtij vierde En de moed op beterschap kelderde Melkte de baas zijn koe Zonder groene weide Graasde hij alles binnen Zonder blikken of blozen…

Weer een dag voorbij Ik slenter weer naar huis na een lange dag Komt het weer in me op Dit is wat je krijgt Dit is wat ik je geef Want ik weet Dat jij thuis op me wacht Ik start mijn oude kar Met veel gerammel en gepiep Rij ik de kasseien plat Alle oneffen wegen weg Dit is wat je krijgt Dit is wat ik je geef Want ik weet…

Start vandaag met een droom Droom een werkelijkheid Laat niemand je fantasie breken Maar breek de utopie van de anderen Die vertellen Je bent een dromer…

Toekomst hij is er weer Je toont altijd zo ver weg, ergens onbekend Toch verbaas je mij steeds weer Hoe snel je er weer bent…

Laat de winter nu maar komen Ik heb de warmte niet meer nodig Laat die sombere korte dagen maar knagen aan het licht Zij kunnen mij niet donker maken De warmte heeft mij gevonden Dat het zweet mij uit breekt Het licht is zo fel Dat ik mijn ogen half sluit Zolang jouw hart mij maar omringt…

De mooiste kleur in taal De mooiste letters die woorden tekenen in de harmonie van het leven Lees een traan op papier, voel een traan in je hart Een lach op de lippen voor een zin van vreugde Een panorama van woorden Een schilderij gemaakt van gekleurde letters uit de ziel van zijn schrijver het gedicht…

Vele kilometers verwijderen onze lichamen Van een harmonie Onze harmonie, van kijken in je ogen Je hand strelend over mijn rug Lippen die vurig elkaar begroeten Dromend rij ik te snel Beelden van je gezicht weerkaatsen in mijn spiegel Je staat gebrand in mijn ogen Onze plaat op de radio Tranen van geluk Ik zie je morgen Tranen van verdriet…

De bloemen op het behang bevroren in de tijd Vast gelijmd tot het eeuwig bloeien Voor de ogen van zijn bewoner Zonder protest kleuren zij de kamer Tot het plezier van zijn bewonderaars Maar de jaren verstrijken En ook al sta je nog in volle bloei Het behang zal vergelen En de bewonderaars zullen je verwijderen En bij het vuilnis smijten…

Het ei tussen mijn oren Vol toekomst maar nog niet gebroken Broedend vol van woorden Die groeien naar zachte zinnen Steeds wil ik je lezen Maar eerst moet je breken Voor het leven je kan aanschouwen Toen zag ik jou En het is gebeurd De schil viel in snel tempo op mijn hart De liefde is geboren Nu de zinnen zijn te lezen Zing ik ze…

De stilte roept het uit Beweeg je voeten Breek uit de isolatie van het verhaal Dat je voor je uit hebt geschreven Laat de onbekende spreken Zodat de geboorte van het avontuur Zonder verdoving kan leiden Tot nieuwe vrienden Roep terug tegen de stilte Roep je in beweging Hoor het roepen van de mensen Die de stilte hebben verbannen…

Ik schenk jou een boeketje woorden Een dozijn rozen mooi in het rood Stengels met frisse groene blaadjes Deze letters zullen niet verkleuren Woorden die niet verwelken Zo geef ik mijn gevoel Dit boeketje zet je niet op tafel Maar draag je mee in je hart…

Gouden stem zing mij een lied Ik hoor je en vergeet wie ik ben Mijn ziel zeilt op je noten Naar utopische gedachten Alle zorgen vergeten Mijn oren gevuld Mijn ogen zachtjes dicht De zon gaat harder schijnen Vogels die zwijgen Voor je mooie lied Lief en leed Bewandel je met do re mi En als de stilte komt En alles weer echt wordt…

Dromend loop hij door de regen Druppels vallen op zijn hoofd Maar in zijn hoofd zijn het zonnestralen Die over zijn huid glijden richting aarde Als hij droomt van haar Is de grootste storm maar een bui Kletsnat loopt hij door met een grote lach op zijn gezicht Want zodadelijk is hij bij haar…

Onbekend mooi Wie was je Wie ben je Ik zou het niet weten Maar ik kan je niet vergeten Hopend dat de wind van het geluk Je nog eens in mijn leven blaast Droom ik de mooiste droom, voor jou In mijn hart ligt een schat verborgen Die ik wil delen met jou…

Ik hou van jou Ik hou van jou Ik hou van jou Ik hou van jou Ik hou van jou Het schrijft zo makkelijk Gemeend als of het geschreven is met het bloed uit mijn hart Nu alleen nog op de tong krijgen…

In je ogen zie ik de toekomst In jouw ogen droom ik weg Geef mij nog een blik Het vult de leegte in mijn bezit Ogen die mij verlammen Ik ben getroffen door een zwoel gevoel Ogen vol van leven Ik ben herboren als ik je zie Ogen vol levenslicht Sprankelend in de zon Kijk mij aan Je licht verwarmt mijn ziel en mijn eenzaam hart…

Pijn van het alleen zijn Laat het respect bloeien voor het samen zijn Pijn diep geworteld Groeit hogere toppen van geluk Pijn van onmacht Maakt macht zo miniem Pijn gehate vriend Met jouw vriendschap, wordt ik een beter mens…

In het dal der tranen Wandel ik niet alleen We zijn met velen maar zien elkaar niet Zoekend botsen we tegen elkaar Zonder elkaar te voelen Verdriet diepe pijn Ogen naar binnen gekeerd Zoekend naar het antwoord dat je al zolang weet…

Waar ben ik je verloren Was het na de tweede of de laatste lach Ik zal het nooit weten Maar een ding is zeker Ik mis je, van de eerste traan…

Spanning die rond raast in mijn hoofd Legt een band van ongeloof rond mijn hart De waarheid loop ik achterna Waar de werkelijkheid een vaag gegeven blijft Zie ik haar staan in de grijsheid van twijfel Bibberend kijk ik in mijn hart Is er nog iets weg gelegd Voor een nieuw bestaan…

De zee die de rivier opvloeit zal de berg niet bedwingen Zijn koude water blijft naar beneden stromen Een strijd die niet gewonnen kan worden Maar toch aanhoudt te bestaan Vrede utopische droom We bestaan allen uit de zelfde regen Soms warm en soms koud Maar we blijven in conflict Soms voor een berg en soms voor een zee Maar de zonen…

De woorden van mijn gedichten spreken mijn hart Waar de mond het niet over zijn lippen krijgt Daar waar het verstand en het hart vechten om elke letter Die verward woorden omzet in decibels Die begrepen worden in misverstanden Daar waar mijn oren woorden ontvangen Waar gedichten geboren worden En misverstanden weer mooi op papier klinken…

De druppel die de eenzaamheid deed overlopen Zal de regen van zonneschijn zijn die mijn hart vult Met liefde die je in overvloed aan me geeft De wind blaast me van mijn voetstuk Waar ik dacht vast te staan met veel overtuiging Je zachte golven dragen mijn gevoelens ten top Waar ze diep vallen in een gemis, als je er niet bent Je nieuwe…