Alle inzendingen van luppe

Beadem mij met je ziel Zo ik weer leven uit blaas Dat bloemen doen bloeien Waar honing uit zal groeien Het zoete van de dag Zal smaken naar maanden van gelach Laat me dromen in je hoofd Zo ik kan ontkomen Aan een eenzaam hart…

Zinloos draai ik in mijn gevoelens Alle emoties afgetast Maar niets doet me gloeien naar Een onweerstaanbaar samen zijn Te ver van wal geraakt Er is geen terug keren meer aan Maar het doet me pijn Om te constateren Dat het vaarwel zal zijn…

Frisse ochtendstraal Zo jong in de dag Toch heb je alle kracht om de nacht te verjagen Je straalt je koele licht op mijn gezicht Ik lach je toe Ook al heb je, je warmte nog niet Je warmt mijn gedachte Van een warme zomerdag…

Een scherpe tegenwind doet zijn woorden Terug keren in de storm van het onenigheid Waar de wind vele woorden in zijn oren blaast Van de oppositie in de storm van het glas Standvastig blijft hij staan Waar vele gevallen zijn in onzekerheid De beste intenties zijn niet altijd de winnende regels Maar de regels sturen de intenties naar een regel…

vriendin van één uur steeds doe je het weer je warmt mijn hart wanneer ik je nog eens zie wat heb ik je toch weer gemist die dagen weken of maanden stil drijf je in mijn gedachten en heelt mijn verdriet leeft mee in het plezier van mijn moment je bent het centrum van mijn gedachten als ik je sms nog eens lees als de tijd de beelden…

In een diepe schaduw verlies ik alle kracht Maar er is altijd een zonnestraal die het ijs doorbreekt En steeds weer de nacht verteert Jouw warmte doet het steeds weer Hoe dichter ik bij jou ben Hoe lichter ik de wereld zie Jij doet het steeds weer Zonder vragen, hoe komt het weer…

Haal de spiegel voor me weg Het praat zo moeilijk tegen mezelf De spiegel praat met mijn woorden mee Zo praat ik echt niet graag Laat je ware aard eens zien Spreek en keertje je eigen woorden Het zijn dan, mijn woorden niet Maar, de jouwe Vergeet dan niet dat jouw woorden Die jouw mening vertegenwoordigen De spiegel zullen breken Het…

Zelfs de mooiste zonnestraal In al zijn pracht Brengt een schaduw teweeg Ik verwacht niet dat je altijd lacht Ook al sta ik een keertje in de schaduw van je lach Ik voel nog steeds de warmte van je hart Kom in mijn armen Heel dichtbij Ik wandel met je mee Door het stukje donker in de dag…

De kracht van het verleden zal de toekomst verbouwen Een toekomst heeft geen rechte weg naar de verwachtingen De verwachting geboren uit een verleden Verwachtingen die een toekomstdroom creëren De kronkelingen van de onwetendheid spaart geen ziel Daar kruipt de mens in zijn hoop, geloof, leider of een lief Stuur mij de richting in van het…

Verloren gelopen in de nacht van de eenzaamheid Een bos waar iedere boom luistert Maar niet in bloei komt te staan De lente vergeten De zomer reeds gekomen Stralend loop ik verder in de schitterende zon Waar de nacht mij volgt Mijn karma spreekt zich stil uit Geef mij het licht van de lente Waar een nieuwe straal mijn verlangen verlicht…

Een traan die over een wang loopt Zal de lach van morgen zijn De lach in zijn volle pracht Geeft lommer in een zomer dag De traan in mijn hart Is het zingen van jouw lach Een traan en een lach Samen één woord…

Liefdesland waar ben je ook al weer Oost west ben ik al geweest Maar heb je grenzen niet gevonden Toch zie ik soms je bergtoppen Maar de wolken blijven ze In mysterie verorberen In het zuiden heb ik gezocht Maar in het heetst van de strijd Zoek je toch weer de zee van genegenheid Noord was mooi en wit In alle sereniteit Heb ik je…

De aard van je aanschouwen Brengt wijsheid in mijn hart De kracht van je ogen Breekt mijn ziel Ik zoek spoorloos naar de waarheid Van mijn bewustzijn De eeuwige wet van de liefde Heeft zich op mij neergelegd Lichtzinnig groeit het verlangen Naar een samenzijn Je bent een verlichting in In de schaduw van mijn hart…

De kracht van de slaap Schud ik van mijn schouders Het ochtendlicht heeft zijn recht nog niet gekregen Slapende geest oneindig tegenstrijdig met de werkelijkheid Ik leg me neer in de zaligheid van het niet echt zijn…

In de bibliotheek der liefde Lopen de woorden in mij over Maar kan ik geen boek ontlenen Dat gebonden is aan mijn verlangen…

Het wiel draait zijn toeren tot het eind van de weg Waar ik verder ga in de nacht van het koele licht Sterren weerkaatsen op het water als ijskristallen in het zonlicht Trieste wateren kabelen verder Een korrel zand heeft de zee verlaten Om dag en nacht droog te ervaren De duinen roepen hem tevreden toe De wind van hoedanigheid Zal je…

Stil en langzaam verwelk je uit mij gedachten Maar de wortels blijven herinneringen halen uit de grond van mijn hart…

Wakker word ik van de kou Al zittend voor de kachel Die haar warmte geeft Verbaast kijk ik op Ik stook het hier kapot Maar de kou slokt me op De kou komt in me op Die arme kachel kan mij niet verwarmen Met zijn 1000 calorieën Ik ga maar naar bed Daar kan ik me warmen Dag kachel ik zie je morgen…

Duw mij maar Vel rimpelend van spanning Onze toekomst voorspellend Vol onvolmaakte verborgenheden Die we niet kunnen ringen Vast geklampt Ingegroeid door standvastigheid Illusies voorbij Vergeten door de jaren Veel handdrukken gekend Oprechte en geen echte Rimpels zijn je gaan omringen Slechts met één emotie Die van het eerste…

Daar ga je dan naar huis Naar daar waar de warmte is Daar waar hij al lang op je wacht Je sleutel in het sleutelgat je draait tot je niet meer draaien kan Je loopt door je gang Hij lijkt verschrikkelijk lang Ben ik hier wel thuis Maar de waarheid die komt morgen Als je wakker van de kater wordt Ja de waarheid de waarheid die komt…

Een solist maakt je stem De componist strooit met melodieën De klankkleur blijft van jou…

Schrijven stille kreet Je verstaat het keer op keer Mijn koele bloedend woedend hart Schrijven stille kreet Letters vallend uit mijn gedachten Verleden heden of een toekomstrede Schrijven stille kreet Je roept steeds harder Ik mis je, meer en meer…

Plastisch abstract Utopisch literair Een metafoor…

Laat de haat ons niet kraken Ik hoor je praten in vreemde talen Je blik vertelt hele verhalen hopend je land niet te moeten verlaten Maar de paraatheid der soldaten Die kunnen het niet laten Met bommen en granaten Je in je graf te jagen…

Daar kom je aangevaren klievend door het water Groot en wit als een grote parel Je legt je geluiden stil je komt tot rust je staat nog in vuur en vlam tonnen water zal je als stoom verlaten Een knal een stalen ros rent naar beneden Iedereen opzij ik moet naar beneden Je boort je in de boden met je plomp gewicht Vast klampend en vol vertrouwen…

in mijn oog ben je gevallen een zekering gesprongen mijn licht gaat harder branden mijn voeten staan in het nat een hoofd vol zinnen waar ik mee wil beginnen een woord laat je vallen dat in mijn hoofd staat te knallen al mijn zinnen zijn gaan liggen wat moet ik nu verzinnen nu lopen we samen door het bos met mijn zinnen heel hard luidop…

een zee vol rivieren en kanalen je dampt weer leeg vol levendige verhalen je transpireert je knalt weer neer zo doe je het steeds weer De haaien die je bevaren zullen niet betalen De uil die schuil gaat voor je hemelvloed maar je kunt het niet laten om steeds weer poëzie te praten…

het goud dat jij mij wil geven kan ik je niet terug geven het lood wil ik je besparen het zou je te zwaar wegen daarom laat ons samen graven naar een echte ader het zal ons veel leed besparen…

vurige tranen heeft mijn hart gelaten voor de liefde die me heeft verlaten maar nu overladen met zonnestralen zullen de sporen van die tranen mij niet verlaten zodat ik zelf geen tranen zou veroorzaken die ook leed, zouden achterlaten…

Abrupt uit mijn slaap gerukt De ochtend nog zo donker als de nacht Een koude rilling die mijn rug afrolt Het bed laat zijn veren kraken Chaos overheerst de ochtendstond Jij bent mijn wakkere wekker Met een hels lawaai Benen en armen die blijven zwaaien Mijn buren zullen zich nog eens omdraaien Maar met die liefde die jij blijft stralen…