Alle inzendingen van marcus neuborg

hij is de baas eet zelfs kaas laat muizen springen en dansen en danst gezellig mee op een pakeerplaats van steen leeft hij negen levens en neemt soms de been hij is een kater nog niet zo oud hij zegt hallo en heeft een hart van goud…

toen je afscheid nam was je op de vlucht waarheid verstopt doel mislukt lopen in de spinselnacht hak geluid weerkaatst echo op asfalt terug val of antwoord laat me vallen ontwaak in mij je maakt me kapot maar toch voelt het goed jou haat maakt mij zelfs blij verlaat spinselstaat ga mee het is laat elf uur elf hoe lang moet het bloed…

het is soms zo stil stil om ons heen soms is het zo koud zo koud om ons heen soms praten mensen zo hard en gemeen soms lieverd soms val ik naar beneden kan niet bidden vind ik geen redenen soms wil ik helemaal niks alleen maar stilte vind ik redenen in overvloed soms is het donker maar toch komt het licht soms liegt de wereld…

het moet ergens zijn begonnen langs oeroude paden van zinnen in bronnen van rood gloeiende geboren woorden in de krotten der koninkrijk der lege landen staan wij op de afgrond van watertanden van een verhaal dat werkelijk gaat staat te gebeuren wij proberen ze te sturen de kleuren naar de ziel zielreflectie in de pen wij weten het wij zijn…

De heer Ik eer Onze blik Ze zeggen weleens dat wij niet Samen gaan Ik zeg Dezelfde maan Een stukje geschiedenis Daar aan jullie gracht Leer het samen Daar ligt jullie kracht De oudste Universiteit Oudheid Rechten Vooruit In dit leven Deze wereld Aan je voeten Fijn julle te ontmoeten Walhalla boven de wolken Laat het…

Als het zonlicht laag mijn zicht door de takken heen wat beperkt janken er geen wolven in het oerbos vlakbij het strand ligt hoog het strand van jou en mij dus we zingen als een dronken matroos op een vrije herfstdag weten dat het de volgende lente weer spelen mag.…

De kroon van de vlakke vlakte plaats ik graag op jouw hoofdje dramatische voorbereidingen om lief te hebben liefde te symboliseren om alles te vergeten en opnieuw te leren vrijheid blijheid gelijkheid de tijd in spijt maakt jouw lach als kroon juwelen fluwelen godin van de oogst een schittering in dit leven waar ik nog in geloof.…

aan de horizon staat een flat een hoog gebouw de zon slaat hen gaande het silhouet in stilte beweeg je niet de tranen zijn gevallen o hand vuil liefdesverdriet ziet gij nooit gevoelens zijn echt gedichten dubbelzinnig uitgelegd maar mischien wel te hoog gegrepen in de lucht mischien is het simpel de letters begrijpen zoals het hart hard…

De mens is maar van vlees en bloed geen kansen maar wel het eeuwig moedig zijn tot de dag dat men het licht ziet veel verdriet en pijn toch is er nog zoiets als hoop een groter iets in het geheel geloof en geschreeuw tussen alle tranen door geeft de liefde eens weer gehoor luister naar je tranen om de les des levens te leren zonder al…

Mijn ogen kijken langs het scherm omhoog het volk der regenboog komt op maan straal kijkt door het avondblauw op mij neer het is niet niks maar zoveel meer pyramides en verhalen nog steeds talen van wat ooit is geweest.…

De aarde is een ronde bol zweeft rond in een groot donker hol jaren van evolutie start iemand een revolutie gaat iemand nog staan als een held te laat de wereld draait om geld geld gemaakt van bomen papier onze longen nog steeds niet door gedrongen regenboogkinderen gaan niks hinderen we wachten af zij die dalen uit de lucht…

zoeken naar een verandering een teken ergens in in van verlangen verlangen naar de zon zon die mij verwarmt verwarmt op het gezicht gezicht tussen de mensen mensen om ons heen heen naar waar wij gaan gaan tot aan de andere kant kant van de kade kade aan land land van alles alles zo mooi ahoi…

hier in de lage landen laten we de kaarsen branden zetten we alle deuren open worden we overgoten met warmte van kachel tot brandend verlangen open tot we van de kou gaan verlangen naar vuur elk uur samen amen…

Het is alles of niks het is niet meer dan dat en dat is alles wachters in de nacht wachten op alles en alles is niets meer dan niets ik zie je wel een keer als ik fiets tegen de wind in het wordt vanzelf lente dat alles weer opnieuw begint zo wordt een kind een volwassen mens en heeft iedereen zo zijn wens en sommige mensen fietsen tegen…

De wind waait over land en zee De wind waait altijd met je mee Een mens blijft soms achter op een plek Dat terwijl de ander vertrekt Laat mij vliegen als de wind als in een fantasie Van dit kind Ooit was ik bemind naar verre streken waai ik heen Al moet ik lopen Op één been Afstand is maar een paar letters Een woord Maar afstand van…

hier,in de oerpolder janken de wolven hun lied boven tot onder bliksemflits en dan de donder het oerbos fluistert de waarheid luister maar naar haar kwetsbaarheid de ongelijkheidsstrijd neon tijgers als krijgers bereid zij aan zij dansen wij stijden wij zij aan zij te strijden om alles en iedereen om deze adembenemende tuin te…

Mischien moet ik wel wat schrijven over een rivier die niet van de berg naar de zee stroomt maar van het dal naar de berg stroomt omdat iemand mij geloof ik niet gelooft Dan zal ik wat schrijven over mijn geloof dat waait en aait zo zacht…

mijn benen beginnen te bewegen uit de hemel valt de regen voor eeuwig en altijd het geluid van ruis boven alles uit de beat vloeit door op naar dat geheime woord verstopt aan de oevers van jouw hart we bewegen voort dansen door de beat is hard in het magische bos van smart dit gaat er gebeuren de bliksem slaat in als een bom de bomen zingen…

En toen was het gedaan opnieuw beginnen maar voldaan tarwe graan velden zomers groen zwanen eenden duiven egels lopen over de nacht het plantsoen de kade verhalen een bocht in het magische bos meer vragen dan antwoorden de klos het pad door het landschap boodschap winkels mensen wensen herkennen realiseren aanbidden vereren…

jij leert mij nu al om te kijken naar de andere kant te kijken naar de waarheid noord scoort zuid samen vooruit jij geeft mij nu de hoop de kogel in de loop lach naar mij overtuigd dan schrijf ik in vuur vooruit…

hoe kan ik gevoel omschrijven schrijven in gevoel wat ik bedoel is ik ben denk ik weet ik denk ik wel zeker verliefd…

uit de mislukking werden zij herboren zij zongen hun lied uit liefde uit verdriet er ging zoveel mis en toch nooit vergist in de keuzes die wij maken geesten lachen praten er hangt iets in de lucht het is eindeloos blauw dit leven waar ik van hou muziek op de planken gevangen in dromen en gedachtes in de lessen des leven aarde…

als het licht net aan door een kier schijnt verwart het mij nogmaals schrijf ik jou mijn maan de zon ooit begon de tijd met rijmen ooit begon de storm in Leiden de stad mijn stad jouw schat hadden wij zoveel spinsels in gedachten die zich als draden door mijn geest lachten omdat deze clown een boek schrijft waarin alles echt lijkt…

Verborgen in een verhaal het wordt langzaam ochtend de straten beginnen te leven wij spelen het spel van een dagelijs leven door moeten wij zijn nog niet opgegeten de tijd in vrijheid komt de morgen lonkt als de geest nog eenmaal los mag komen boven grond en daken boven daden en graven loze beloftes en koffiepauzes tussen muren van gezichten…

in zwart gekleed zijn wij beiden door faun en elf verleid een verhaal is nooit voorbereid ook niet toen poorten open sprongen ook niet toen wij engelen konden horen scoren in de kerk en kerkers wij de machtigen altijd doorgronden geen leger is genoeg geen bom, geweer of troef zal dit licht ooit doven kijk en wacht ooit kun jij ook in…

aan ieder die een masker draagt aan ieder die nooit echt lacht aan iedereen die eenzaam is aan ieder die zich vaak vergist aan ieder die zonder zit aan ieder die probeert in licht aan ieder die anders is aan ieder die midden in het leven staat aan ieder die nooit in het systeem past aan ieder die begrijpt aan iedereen die kijkt naar…

Wij op weg naar altijd nog duizend jaar klaar staan voor elkaar als vrienden als zielschrijvers als lichjes die elkaar verstaan in ieder magisch bos…

Lezen schrijven en opnieuw beleven herschrijven de spinsels van een tijd geleden diep graven en vertalen naar zinnen die goed klinken laten lezen luisteren en laten bezinken een vleugje magie een nevelachtig licht en een zoen je pen het werk laten doen jezelf als regisseur kritisch kijken naar de woorden zonder moeten en zonder dagelijkse sleur…

toen het riet die zomer begon met praten toen vleermuizen vertelden je moet nooit meer vragen kon alleen de waarheid wegblijven op de rand van stad en park sloegen wij alles van ons af wij konden nooit meer vergeten wat ons was aangedaan wij bleven hangen in een synoniem om terug te keren naar onze achternaam om maar niet te spreken over…

Kijk voorbij de horizon droom en kom vallen in mijn armen haar huid zo bleek haar dialect zo zacht omdat jij begrijpt dat het bloeit alsof de hemel groeit het is begonnen wij dromen en drukken het af op papier gerecycled omdat het mag omdat het leeft het schrijft en beleeft rustig in een sneltreinvaart…