inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 30.234):

naam achter

toen het riet die zomer begon met praten
toen vleermuizen vertelden
je moet nooit meer vragen
kon alleen de waarheid wegblijven
op de rand van stad en park
sloegen wij alles van ons af
wij konden nooit meer vergeten
wat ons was aangedaan
wij bleven hangen in een synoniem
om terug te keren naar onze achternaam
om maar niet te spreken over politiek
of opleiding
het was een gegeven
en voelde als stroom
die alles in het brein verlond
en in een zee van vuur deed fikken
wij genoten vol van al die
steelse blikken

Schrijver: marcus neuborg, 22 januari 2010


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 110

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)