Alle inzendingen van marcus neuborg

Gisteren toen de maan nog gloeide als een lamp boven het land toen alles nog was zoals het water stil en sereen toen pas besefte ik dat alles tijd heeft en langer leeft als iedereen…

Alles wat ik ben kan ik alleen maar uiten…

wat Bob Dylan heeft geschreven zal ik nooit kunnen vergeten hetzelfde als Leonard Cohen je kent hem en de geest van Elvis ook die zingt door luister goed hoor! en over Jim heb ik zoveel tekst hij is nog steeds mijn held gek en niet van het geld maar ook techno en André Rieu alles is prachtig Hollandse meesters niet te vergeten Van…

Het lijkt nog koud De weg voor je Het laat je goud Smelten Rivieren meanderende je tegemoet Kabbelend traag Waren we nog hier En daar waar gezichten Vervaagde…

Er is geen zin Meer in dit Dichten Ik ben gelukkig Nu Er is geen pijn Om nog te uiten Het gaat dicht De poorten sluiten Het gaat je goed Veel goeds veel moed…

waarom kan ik niet vragen teruggaan naar die dagen de hemel huilt nog steeds de tranen weg maar het is op dat verdriet dat je verkocht om wat schade aan te brengen als een engel die wil zeggen het is nog niet vergeten het is nog niet versleten die avond dat alles viel zoals ik al eerder schreef het is gebeurd ik treur opnieuw…

Pas toen wij daar aankwamen besefte ik bij de oever van de rivier van spijt dat de tijd nooit meer kan goedmaken wat er is gebeurd wij stierven daar gezamenlijk alsof wij beiden te ver gingen in onze haat en nijd geen grens kon ik bereiken geen kus kon of kan mij ooit nog bevrijden omdat de tijd geen wonden heelt daarom zijn wij het liefhebben…

jij vroeg iets in dit heelal in het niets komen wij nog in het vrij zijn op de fiets in holland dat lage land waar de heilige alpen het water heen sturen turen naar de diepte wij riepen om waarheid in dit leven gaven bestaat niet zegt de menigte de onwetenden de genen die niet kunnen wenen vergeven het is een verhaal in de nacht…

Om ooit een dag nog verder te dromen dan dit, dat wat? ik ooit had kunnen bedenken om iets te kunnen schrijven, iets meer dan ik ooit had kunnen hopen, is de droom die je vertelt om maar door te gaan in geheimzinnig symbolisch verborgen woorden te geloven. jongen zij kunnen je maken jongen zij kunnen je slopen, waar de waarheid is…

stap niet af niet zolang het niet meer klopt tot de strop ons onthoofd tot jij niet meer geloofd loop verder tot die kloof val dieper in jezelf toe maar, geloof. maar, lief geloven in alles en nog verder als dit is pit nog verder als een woordenboek dit is geen koek maar poèzie zoals wij ooit keken vanaf de toren van goud naar…

Seizoenen razen in jaren als stof door het universum heen Dat is ook mijn tempel waar het vandaag de dag stormt Elke andere ziel een nieuwe zonsopgang alleen langzaam waar een laatste ondergang zich vormt Explosies erupties geboren in oorden woorden vol vuur Nooit te laat te vroeg tevergeefs Vreemde geuren zoet komen tevoorschijn vanachter…

Samen deze nacht doorkomen met al het kwaad en demonen in het labyrint wil ik met je wonen het goede verspreiden en klonen laat de rivieren van haat verdrogen waarheid zien in ieders ogen die de verbeelding kan beloven te dromen op school leren ze je het woord allochtoon in de kerk leren ze je een sprookje op het werk voor je loon Je bent…

Omdat na ieder nacht de zon opnieuw lacht omdat iedere knie met schaafwond opnieuw geneest met een kus van een mond omdat inspirerende geluiden en beelden Het zwaarste hart kan helen omdat er mensen zijn die goed zijn kunnen wij alleen maar nederig om gaan met de pijn In iedere straat kom je ze tegen Mensen op reis langs herenwegen…

Wie zijn wij dan? zijn wij als vlinders die dansen in dit licht onvoorspelbaar in dit leven vallen als materie onbegrijpbaar dit mysterie Zijn wij dan? Zijn wij dan echt? recht vooruit eerlijkheid duurt `t langst meeuwen dansen boven `t strand Wie ben jij dan dans jij dit leven met angst daar gaan de sterren alvast vooruit in dit…

De sleutel naar mijn hart is niet verloren al dacht men dat wel de sterren staan gunstig de straal van licht tot het oog aan toe vermeld. Draai om de as heen we gaan niet ter been vliegen met de vleugels der liefde sla ze open. Zoek de sleutel naar het hart we zwemmen door de lucht nog lang niet verzopen.…

Hoe groot is de macht van letters in de nacht we zijn aangekomen iedereen wil de troon bestormen waar leven de waarden of normen de troon is al bezet dit is zijn laatste zet hoe groot zijn macht ook is en de liefde voor de mens is er altijd nog de stille wens geen tijd met pijn paradijs zo fijn zijn wij stofdeeltjes in de lucht een…

De roes zie ik als rust De weg is al in zicht Maar waarom al die haast Het is maar dit leven Wat voorbij raast Waarom iets veranderen Als het pad Waar wij wandelen De tijd zal het leren De rest En al die anderen.…

voel me vallen vanaf die wolk vallen als een druppel die in één keer zich op de grond begaf vloeibaar vloeit hij door door muren uren van tijd altijd nergens op voorbereid drup drup drup op weg naar de tunnels en dalen ja ja ook regendruppels vedwalen om weer te verdampen in het niets alles opnieuw o regen er is nog niets opgebiecht…

Het verleden in de mist is langzaam aan het wegtrekken De mist is niet meer als een vergeten verhaal Het verleden is een donkere nacht die nooit stopt Dat is de nacht van god Eindeloos op zoek naar het heden Nooit meer achteruit Nooit meer naar het verleden Dat is niet meer dat is vergeten Nu.…

bij de wolken die laat zijn kan je rollen door het gras laat even vallen het boek dat je las was nog lang niet af eerst even wassen boenen voelen is alles even gaaf als die raaf die wacht op je sieraad die valt door de snavel weggepikt voordat het valt op het eeuwenoude zand alles wat glimt schijnt en blinkt tot de zon alweer ondergaat…

langs het park een smal pad waar je stil staat wacht watervogels dansen in de ochtendzon mensen zoeken naar een god hoe het ooit begon de waarheid schuilt achter de sterren boeken praten letters vertellen het jeukt vleugels verbranden en vuisten slaan niet meer het is het uitzicht echt waar…

Over de tijd kunnen wij niet heersen de oneindigheid niet beheersen wachters verdwijnen langzaam in t`veld het licht telt nog de sporen zij kunnen ons volgen vogels fluiten u kunt ze horen Om te kunnen overleven moeten wij delen kunnen geven in`t veld lessen verdwijnen nooit zijn alleen in het onderbewustzijn gegooid de rijmers rijmen…

verander mij in zicht geschapen oogjes toe snavel vol zoethout en de rest zijn veel morgen gezien puntjes komen later in dit verhaal moeder koost nog eenmaal mijn gezicht schoon als toet mondhoek fris in de wind wat men liever vergeet laat maar schoonheid omdat verliezen schoon verliest in de aarde en haar stem in wolken ooit gelooft…

het land verlaten vreemde ogen staren in de eeuwigheid die wij langzaam aan verliezen het gevecht om de geest is laveloos tempeliers bewaken de rots vol trots bedwelmende roes glas rood bloed het weet je te vangen zonder handen te klappen zelfs geen één geluid gaat boven bidden uit zoekt duisternis in lak zakt altijd richting zwaartekracht…

wat de kleur probeert te zeggen is altijd goed zolang je kleuren ziet dan weet je jij geniet…

groen is gif zei ik ooit maar schijn bedriegt jij die nooit liegt of heeft gelogen zo iets toch mijn hart beroven deze is voor jou voor de gein voor de herfst geel en bruin maar zo groen als je ogen nooit gezien chalcedoon groen ook geen chrysopraas genoeg geraas dit is zeker niet gelogen mooi die ogen…

Een steen werp je weg het is een rare bizarre vreemde weg het is de tijd die niet bestaat en ik, die te vaak slaapt Een keltisch natuurfenomeen zegt gewoon laat ze (zij zijn niet 1) verwateren in de aarde vergaan dan kijken wij samen nooit niet naar een volle maan En nooit naar een vol bestaan Draag een kruis op u schouder…

toch komt er een straal licht door de wolken heen de lucht is net een portret wat iets vertellen moet donkergrijs scherp besneden langs het wit en blauw het wordt iets warmer op een gezicht ergens in de wereld wat een klein beetje licht niet doen kan voor je gemoedstoestand onzichtbare lijnen scheiden alles en iedereen van de ware wil…

zet geen punt in een zin maar een punt achter oorlog een nieuw begin nu nog persoonlijk zie je liever mensen feesten dan elkaar afslachten als beesten a en o e loop vooruit wij lopen mee wat bier en paardenworst nog even en in de ochtend vorst en natte lippen aan je mond morgen weer vroeg op o was 't maar vrede maar het geduld…

Blad na blad laat je ze vallen wegwaaien met een poolwind gecreëerde demonen die het vergallen Het is uiteindelijk het lied dat wint Legende in jezelf maak er hetzelfde feest van elf na elf Er bestaat niks wat niet kan, niet dan? alles is lijden en daarna komt de lach eventjes is het oerstil in je diepste angst maar weet dat je verder…