het paleis der

Om ooit een dag
nog verder te dromen
dan dit,
dat wat?
ik ooit had kunnen
bedenken om iets
te kunnen schrijven,
iets meer
dan ik ooit had kunnen
hopen,
is de droom die je vertelt
om maar door te gaan
in geheimzinnig symbolisch verborgen woorden
te geloven.
jongen zij kunnen je maken
jongen zij kunnen je slopen,
waar de waarheid is gekomen
en zomaar een dag opeens verdwenen
in de spinsels die zich weven
als draden in onze eeuwenoude geest
zij vragen niets meer
in deze geest gemaakt van papier
blad na blad
val ik langzaam in het kaal en kil
bestaan van mijn woorden,
tot hier!
en veel verder
kunnen wij `t ooit doorgronden
de mensen in deze stad geboren
omringen mij
duister is dit leugenachtig bestaan
de leugen van de materie in licht
in het licht van Jimmi.
hij gaat rijden die trein
zij hebben de regels
wij `t signaal
het spoor is duister
dat ons leidt van dal naar dal `k val k`val
gelijkgemaakt in runentaal
de bocht was nooit te kort
want pas daarna was jij daar,
onschuldig is je blik
je wordt langzaam wakker
hij zingt nog steeds die indiaan
die shamaan
die arme stakker
die oerwil, die opnieuw tot ons kwam
die wereld die wij opnieuw willen beleven
creëren tot ver na de knal
wij die tot de sterren zingen
die de sterren tellen
zolang de haat maar door blijft gaan
met marcheren
door straten gevuld met gorie
besmeurd met gore olie
gooi ik `t weg
die trein gaat rijden
bijna zijn wij rondgegaan
in het mythische uur
Parijs vul mijn gedachten
vul ze met krachtige ogen
vul ze met vuur.

Schrijver: marcus neuborg, 29 november 2009

neverending23live.nl

deur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.7 met 3 stemmen 982