Netgedichten

netgedicht (nr. 34.109):

borg

toch komt er een straal licht door de wolken heen
de lucht is net een portret wat iets vertellen moet

donkergrijs scherp besneden langs het wit en blauw
het wordt iets warmer op een gezicht ergens in de wereld

wat een klein beetje licht niet doen kan voor je gemoedstoestand

onzichtbare lijnen scheiden alles en iedereen van de ware wil

daarom schreeuw en til jezelf naar dat licht
draag gewicht mee op je pad onder het hemelgewelf

daarom luiden morgen de klokken wel
onder ons bestaat geen hel