Alle inzendingen over mystiek

Een echo danst ritmisch in leegte dronken droomzwervers tellen bizarre woorden in lethargie van verveling grootspraak van mensen  zoveel belangrijke vragen zonder antwoorden  samengekomen voor vrede in verleidelijke kleuren wie heeft daar gelijk bij de welkomstdeur laat ons toe in oprechte vreugde van het schaduwrijke gebied?…

ik ben er altijd op uit gegaan in onderzoekend recreëren nu komt de tijd dat ik alles ga abstraheren zoek een onopvallend plaatsje zoals een terrasje op een hoek met uitzicht op een rustig dorpsplein met lokale markt of gewoon ergens een pittig drukke splitsing van wegen in een middelgrote stad met komend en gaand verkeer…

dit de landschappen verenigt in een wil: het mij wenken. kende dan ik de myriaden ogen van hun gelatene? op het bereik waarvan ik mij in verdichtsels hulde, al voedsel verzamelend onder maar een voorwendsel: weggaan, uit mijn as treden, uitruimen de urn. of zo: vochten uit mijn slijm tredend, zwemen verspelend. maar zo, dat dit mij lokte als een…

In het oude Ierland waaien vertellingen van het volk rondom hutten en weiden steeds onthouden of vergeten zweeft deze verhalengeest naar Europa 's vasteland verbergt zich bescheiden in geschiedenis en sprookjes bemint vooral twee vrienden vol avontuur Tom Poes en heer Bommel dragen bij hun bezonnen dan wel dol beleven de…

de vogels zwegen in de bomen de muren stonden sprakeloos in de wind het stille schip voer binnen onder het oppervlak dreigde de duisternis de leeuwerik viel en zweeg de dood sloeg met zijn hamer het uur met gouden tong zou de jongen spreken hij was geen overtollig mens het laatste zonlicht was vergaan de reis lag verborgen zij…

Ooit zag ik echt een paardenbloem. Langdurig en intens. Haar ontstaan, omhoogkomen, zwellen, opengaan. Haar stralenpracht. Ooit zag ik een paardenbloem, van de wereld door zoveel levenskracht.…

Mijn lijf leeft, het siddert en beeft als het klaarkomt; het laat zich strelen, kroelen, voelen; het geniet van aanraking, van drank en lekker eten, en, bij inspanning of hitte van stevig zweten. Het kan ook pijn doen, rillen van de koorts en verkrampen; mij heftig laten lijden, de hel in laten glijden. Mijn hart is vol vuur, het brandt van…

De bediening van ‘t terras vertelde over gisteren, hemelvaart en boos publiek, te druk ‘k daarom de prop servet onder tafel, waaraan ‘k me stoorde maar niet meldde, en jij ze met ‘ach joh!’ zelf opraapte, mij liet zien hoe ‘t hoorde Daarna liepen we door ‘t lentegroen en praatten over energieën, over hoe diegenen die overgaan, je begeleiden…

Er heeft een dichter in haar droom gezeten ergens bij de waterkant, op een mooie plek bij een eenzame boom toen de zon de lente aandacht gaf de dag heeft hij een bijzondere wending gegeven de geluiden van de vogels heeft hij omschreven en de echo van het lied uit een beminnelijke verbeelding de stand van de zon in verband gebracht met…

Voor het eerst buiten het nu omarm ik de bomen van het bos dat ik zie omarm ik de stroming van het water dat zij drinken het water van het stille ven dat hen tot aan de voeten staat het donkere water dat hen tijdloos rimpelloos weerspiegelt de bomen dragen het bos de stilte in en het bos luistert geeft hun stilte weer in de ruimte…

Onhoorbaar haast de roep van klokken In stadsdeel, kern en buitenwijk Die van Schiedam zijn onverschrokken Zij hebben een enorm bereik Ik stop mijn vingers in mijn oren 't Is zaterdag rond etenstijd Dit beieren kan niet bekoren Terwijl het ergens ook verblijdt Waarschuwend dreunen en vibreren We zijn op ons paasbest gekleed Om het theater…

jij hebt ooit mijn gezicht beschreven door met je vingers leven te voelen van het visuele het plaatje herinnering in de teruggang naar het pril begin van de eerste keer later dan ooit de transitie van voelen en herinnering naar woorden die in taal met elkaar communiceerden om alle emoties te synchroniseren naar een gezamenlijk…

Dwalend door verlaten straten van mij onbekende kille steden doodstil door Jan en alleman verlaten opgejaagd door spoken uit het verleden wandel ik op een vroege zaterdagochtend aarzelend door mijn hoofd op zoek naar zekerheden waarvan ik denk te zijn beroofd. In een kluwen van verlatenheid en nijd die de liefde even deed verzwinden. ben…

Luister, naar de wind die zich in de stilte verstopt Luister, naar de druppel die zich in het water bevindt Luister, naar de aarde die de grond onder je voeten vormt Luister, naar de warmte die de zon verspreidt Luister naar het onmogelijke en je zult jezelf ook weer horen…

Tragedies hoeft geen mens te vrezen. Komedies komen met het leven mee, net als de golven komen met de zee, net als de boeken met het lezen. Ons script wordt gaandeweg geschreven. Geen heeft de pen in eigen hand. En als we weer eens zijn gestrand is huilen, lachen om het even. Eens leer ik me niet te verzetten, ontvang ik met een open hand…

intens rode donkerblauwe en gouden stralen in de wolken als duisternis en licht elkaar omarmen in haar ogen twinkelen vrolijke leeuweriken passie rebellie gloed hoop en verdriet minnaar en geliefde ontstijgen tijd en ruimte mythische vogels worden van binnenuit verlicht voelen de stralende omarming van de zon het lied van duizend vogels…

je hebt geen stem het zwijgen zoekt woorden in duister taal is de sleutel van betekenis keiharde waarheid je weet en voelt aanwezigheid ware aard iets mysterieus vanuit de dieptes naakt met blote adem in ronde stilte verstand op nul helemaal jezelf groots in kleinheid ongetemd hart stille gedachten kunnen niet praten…

De doorgewinterde nomademan Die eerder figureerde in Tagore Maar ook als Melkwegleider, daags tevoren Houdt immer nog verblijf in Bangalore Denkt, kom, ik trek de stoute schoenen an Hij las teveel van rala en meimalen Z'n alter eega zei 'trek erop uit Met zeven jongens en een ouwe schuit Het ruime sop, de Golf op van Bengalen!' '…

Waar is de veerman? We reiken de halzen. Zwijgende kraaien wachten. In gesloten bomen. Waar houdt hij zich schuil? We draaien de hoofden. Verstarren in de duisternis. Watergeesten kronkelen. Wanneer doemt de veerman op? Ergens wacht hij aan de schimmige overkant. Hoeveel kraaien zullen hem vergezellen Wie van ons neemt hij mee? Een…

Kom zitten en warm je aan mijn haardvuur, nu buiten de late winterzon wegkruipt achter de kale takken en het bos in diepe slaap gewiegd wordt. Dit is het moment dat de magie aan zet is en het schemerland tot leven komt bij het schijnsel van de maan Het fluistert tussen de stenen op de heuveltop en het ruist rondom de open plekken in het…

Ontsproten aan het speeksel van Sleipnir, schuimbekkend, ziedend langs de hemel razend met de Wilde Jacht; Geboren uit Velum Universale aan de voet van Berk, Den en Spar, staande in een Heksenkring; Bron van kennis en inzicht, euforische roes, brug tussen de werelden van mensen, geesten en Goden; Je extase brengende hoed werd geëerd…

Dichtbij het onwerkelijke.. vaart een majestueus schip, volkomen uit koers geraakt bij het omzeilen van de Kaap in ‘t allerijl verlaten nest gaat het gekraai verloren, serene rust aan de overkant omgeven met zacht groen soms zo wonderlijk levensecht bevalt het water voorbeeldig gedragen haar mooi evenbeeld met zeilen hoog gehesen…

Maar de nachtbleke dames spraken toch zo... In de cafés waar ik mijn voorpoten lik als ik weer eens ben overreden, daar hurkt een monnik op de tafel, zo eentje zonder convent en zonder convict. Hij likt zijn wijsvinger nat, en slaat aandachtig de dagen om. Groot gelijk. Rondom ons zitten vrouwen, zwaar, gebogen, door gebeden verstikt…

De geel-oranje bloemenzee in jouw tuin Je opknapbeurt boven, de gordijnloze badkamer Je schouders die aandacht krijgen na zoveel gedaan Ons praten op de bank over een knuffel piemel Hoe pluche kinderonschuld omhult We uitkijken op vlinders tussen de vlinderstruiken, de vijver die rimpelt door roze visjes, een kikker zien zitten op…

voor Gerrit Kouwenaar zoveel grijzer dan het wit is een streep ontdekken op een spierwitte muur was het moedwil of een ongeluk wellicht voor de dichter blijft het gissen en er is niemand die de waarheid kent de streep bleef grijzer dan al het wit en vooralsnog de oorzaak onbekend Lejo…

In het nachtelijk Zwarte Woud zweeft tussen nevels een lichtschijnsel, en geeft de bomen glanzende gezichten als van versteende, maar mild gestemde reuzegnomen. Een uil vliegt in dit licht als van een fee in alle stilte mee, met in de ogen zijn eigen gloed. Nu glijdt de aura heen, de hoge bomen schijnen weer gewoon van kruin tot voet,…

(een elfje) ach lief elfje met één woordje minder ben je een tientje…

(een elfje) elfje een woord te veel en ze wordt plotseling een twaalfje…

Ergens in het stille bos koeren duiven, ik loop er in dichte mist gevangen, zie hoe ijspegels, die aan bomen hangen, zacht en weemoedig rinkelend wuiven. Bij het ven zie ik plots mijn vader staan, op het ijs liggen dode meeuwen, heel lichtjes begint het te sneeuwen, vader kijkt mij doordringend aan. Bewegingsloos blijven wij waar we zijn…

Dolleman draaft rondjes dwars door de stad op zoek maar een adres dat niet bestaat kinderen stampen in een regenplas een achteloze dichter legt het vast Mooie meneren en dure dames wentelen zich in satijnen lakens blote bloemvrouw danst een gat in de lucht de wassende maan reist mee en lacht Wolken boetseren schapen en wolven moeder brak…