zon
verander mij in zicht geschapen
oogjes toe snavel vol zoethout
en de rest zijn veel morgen gezien
puntjes komen later in dit verhaal
moeder koost nog eenmaal
mijn gezicht schoon als toet
mondhoek fris in de wind
wat men liever vergeet
laat maar schoonheid
omdat verliezen schoon verliest
in de aarde en haar stem
in wolken ooit gelooft
behalve alles
ging mijn stem verloren
op een kust vol drap
verjaag de jaren uit dit kind
die schrijft zoals jij mij
ooit bemind heeft
dat is het verleden
met een mond vol
zon
Geplaatst in de categorie: vrouwen