Alle inzendingen van maria

De zon gaat onder hij schijnt bloedrood de hemel kleurt het is een wonder wat daar gebeurt. Ik laat mijn gedachten gaan en raak ontroerd door deze sfeer. Ik blijf nog even staan en verlang op dit moment niets anders meer...…

Duizend en een vragen, duizend en een gedachten gaan door me heen en ze gaan nergens heen. Mijn gedachten zijn niet hier. Ik denk vaak aan jou, mijn zoon. Waar je bent? Wat je doet? Vraag me af of je ooit aan me denkt. Eén ding moet je weten: Ik zal altijd van je houden tot m'n laatste snik. Dat mag je nooit vergeten!…

Als je iets moois beleeft in je leven, geniet je van dat moment. Want je beseft het duurt maar even. Je kunt er niet goed tegen dat het voorbij zal gaan. Kon dat mooie moment altijd maar blijven bestaan.…

Ik voel me rot. Kan er niet over praten. Durf niet naar je toe te komen. Weet niet hoe je reageren zou. Misschien word je kwaad. Wil met je praten, lachen, huilen. Alles delen maar durf niet. Wat niet weet wat niet breekt. Zal hier zelf overheen moeten komen. Diep in me hart hoop ik dat je hetzelfde voelt voor mij maar dat blijft…

Kijk eens met andere ogen naar een zwerver. Het kan jou ook overkomen. Mij is het overkomen. Hard gewerkt in een vreemd land. Maar de crisis zette me aan de kant. Teruggekeerd naar me vaderland Slepend met een zware koffer in m'n hand. Alles wat ik verdiend heb is weg. Maar nu begrijp ik het zwerversbestaan. Kijk er toch eens met andere…

Een dikke duif zoekt rond naar takjes op de grond. Hij is aan het sorteren, dit is te groot dit is te klein. De takjes van de berkenboom zijn lang en fijn. Eind'lijk is er één naar de zin! en vliegt daarmee de lucht weer in...…

gaf ik u de zinnen als spinnende kat in de schoot geworpen uw stem verbonden met kloosterstilte duwde mij in richtingen welke buiten mij stonden ik verzoop in vrouwen die wuifden als maagden in volle maannachten ik blies de kaarsen uit en nam hen tot mij als witte kruiken daar ik achter hun ogen enkel u zocht ik verbleef als toerist…

Wat kun je je ergeren als mensen niet begrijpen wat je bedoelt zoals jij het voelt. Daar kun je lang over discussiëren tot in de treuren maar plots gaat het toch gebeuren dat je elkaar begrijpt. Dan voel je je bevrijd eindelijk toch begrepen dan kun je weer verder met je leven.....…

Als de regen stroomt slaak ik een diepe zucht. En kijk naar die donkere lucht.... Die somberheid kan ik niet verdragen en hoop dat de zon de wolken gaat verjagen. Want vrolijk wordt iedereen als de zon gaat schijnen die het donker doet verdwijnen.…

De tijd vliegt heen en gaat zo snel voorbij... Zo lijkt het wel voor mij. Een week komt en gaat met grote vaart. Konden we de tijd maar tegenhouden. Wat zou dat heerlijk zijn! Dan hadden we het eeuwige leven! Dat zou ik graag willen beleven. Maar helaas zal dat niet gebeuren. En ga daar echt niet over treuren... Het is het lot van ons…

niets dan leegte een zogenaamde volmaaktheid de stilte die plaatsneemt op banken en stoelen de tederheid uit huis heeft gezet bruut en geforceerd de deur dicht klemt de muren doet kraken gelijk de winter zich schouderbreed maakt ruimte inneemt dat liefde leven geeft en leven liefde neemt sterft het in mij als de dood ben ik voor de…

(Senryu) Een vogel op een tak klemt zich vast en wiegt in de wind....…

Iemand die veel leed heeft in zijn leven, wil zo graag ook wat vreugde beleven! Als naaste kun je dat geven... Om die eens te bezorgen een fijne dag, waarop men dan genieten mag! Zoiets verzacht de pijn en kan men even gelukkig zijn!…

Als de avond valt en het donker wordt, dan voel ik me altijd zo alleen... Dan zwerven mijn gedachten overal heen! Maar als het daglicht weer gaat schijnen, gaan mijn weemoedige gedachten verdwijnen. Dan kan ik alles weer aan. En wil met mijn leven weer vrolijk verder gaan!…

De stilte van de nacht is zo zacht... Het ontroert mij telkens weer. Ik schrijf weer een gedicht hierover neer! Ik weet het is de zoveelste keer... Maar kan het niet laten mijn gevoelens daarover te uiten. En kijk nog even naar buiten... om die sfeer nog even te proeven. Maar zal niet lang meer toeven. Alles is in diepe rust. Tot…

'k Verlang naar de tijd dat de rozen weer gaan bloeien! En dat in de natuur alles weer gaat groeien... De bomen weer gaan ontluiken met hun groene pruiken. Het duurt nog even, maar dan gaan we het weer beleven! Nog een poosje geduld, dan wordt die wens weer vervuld!…

Genieten van kleine dingen in je leven, dat zal je veel vreugde geven!…

De ene keer, wat is het koud vandaag! De andere keer, het regent gestaag! Geen enkele dag is het goed... Dan is het weer te warm dat je zweten moet. Laten we tevreden zijn met wat de natuur ons biedt, dan klagen we daarover tenminste niet!…

bereik ik de schutting van mijn boerenhuis uit verschillende windstreken dalen vier seizoenen uit de hemel naar beneden blazen mijn naam juist de lust naar nectar slonk slechts ik bleef in weelde van beelden onbekend kale deuren dichtslibben ben ik mens vergeten hoe het licht op palmen danste wanneer ze muzikaal gestreeld werd…

De stilte is voelbaar in de nacht... Je hoort de natuur geruisloos ademhalen. De wind waait zacht en vertelt verhalen van de dag die voorbij is gegaan. De bomen luisteren en fluisteren terug. De verhalen verdwijnen in de donkere lucht....…

leg me nu maar weg de waarheid toonde zijn gezicht in het licht van een alledaagse dag laat het rusten in ons oog blader niet meer door de regels de lijnen zijn onevenwichtig ze bieden geen houvast zet me in de eikenhouten kast de eens vertoonde passie gevuld in rood en purper doen de nacht blaken in ’t zwart geen contouren spelen met…

Het leven is de moeite waard als je vrienden om je heen vergaart. Dan voel je je in moeilijke tijden niet alleen.... met die warmte om je heen. Je gaat dan je zorgen delen en kun je er weer beter tegen!…

eens was jij het roodborstje je zong de nachtegaal van haar plek nu krijs je gelijk de meeuwen verloren boven een verlaten strand de golven overstemmen jouw treurgezang je bent als stuifzand…

- Een mens heeft maar één hart Een ziel wel duizenden Het maakt dat de mens Een mens verdragen kan - hier sta ik dan tien jaar verder van jouw dood verwijderd als zachte tikken van koper tegen ’t mahoniehout gaat de tijd voorbij al wat ik hoor is jouw stem tussen het steen en het mos de kiezels bewijzen dat jouw adem niet…

soms wandel ik langs de waterkant waar wij ons tussen ’t riet verstopten nog steeds staat het afscheid op palen en is het water gevuld met droef al zou ik jou willen gedenken de koude woorden uit het steen slijten opdat onze dromen tot leven komen wat rest is spijt en spijt alleen soms kom je voor in gedichten dan leen ik de ruimte even…

Ik kijk naar de hemel en denk aan al die planeten die in het heelal zweven. Zou daar nog leven zijn Net als op deze aard? Het is de grote vraag. Niemand die het nog weet al is er wel een vermoeden Maar niemand kan nog bevroeden Dat het werkelijkheid zal wezen. Het zou wel heerlijk zijn om daar ooit heen te gaan ver, bij deze aarde vandaan…

De nachtwind streelt zacht de slapende bomen... in de donkere nacht. Zij staan te dromen en wachten... op de dag die weer gaat komen. Verlangend naar de vroege zonnestralen die dan weer op hun neer gaan dalen.…

Het jaar is bijna weer voorbij gegaan... En het nieuwe komt er weldra aan. De tijd vliegt snel voorbij Zo lijkt het tenminste wel voor mij! Ik denk dat iedereen het zo ervaart. We gaan met goede moed het volgend jaar weer tegemoet en wens dat ieder het weer blij begroet!…

We vieren weer het feest van liefde en vrede... Een kind, geboren in een stal. Die zijn liefde wil geven aan ons allemaal. Laten wij hem danken dat hij tot ons kwam Hij is geboren om zijn leven te geven voor ons allemaal!…

Door je leven loopt een draad soms van zilver soms van goud 't Is maar net hoe alles gaat...…