Alle inzendingen van metha

Wanneer kinderhanden warme tranen vangen neem dan afscheid van vandaag tel de vingertjes voor het wuiven en kus ze zacht voor later als het sprookje verdwenen is roep maar niet zij kijken niet meer om het laatste hoofdstuk zal ooit geschreven worden…

Zij laat seconden minuten duren scheuvelt ijskoud goud naar huis…

Zachte woorden dansen hun eigen taal walsen morgen naar vandaag waar klanken pure harmonie ontwaren wijkt de duistere nacht in fluisternis verzwegen ooit vochtige lippen sluimergedachten in kille stilte ontwaakt kozen zij elke nieuwe dag onbevangen lief, zo lief…

Zij spreekt niet meer bewogen wankelen woorden langs klanken onverstaanbaar zij taalt niet meer…

Zij loopt langzaam door de dagen schuifelt zacht van uur naar uur heeft antwoorden op alle vragen is levenswijs, maar toch zo puur perkament doorschijnende wangen een permanentje in heur grijze haar soms zingt zij plotseling gezangen vervalt dan weer in mistig grijze staar een stille lach in half geloken ogen een wetende glimlach om haar…

Gebroken loopt zij door de straten kijkt heel angstig om zich heen voelt de eenzaamheid, het haten is van binnen koud als steen nog voelt zij harde mokerslagen blauwe plekken tekenden haar huid kan zij die loodzware last wel dragen onhoorbaar gilt, nee krijt ze het uit moeizaam gaan haar beide benen slepen het gekneusde lichaam mee ineengekropen…

In mijn armen dansen de dagen ritmisch op gespeelde klanken, waar uren steeds sneller willen, schuifelen voeten naar de avond sierlijk bewegen zij en beroeren de snaren, licht geraakt draaien ze kleine pasjes, volgen slepend de tonen en zweven richting duister, waar zij verdwijnen voor een laatste wals, duizelig valt de nacht als een…

Mijn haren wapperen in de wind al rennend door het zand fado klinkt in mijn oren Metershoge golven al rollend op het strand fascinatie is geboren Mooie beelden ademloos herbeleven flashback verschijnt Mijmerend over het verleden aankomend bij het heden floers verdwijnt...…

In het spoor van de tijd lopen herinneringen hand in hand met de kiezels van een verloren jeugd Uitgehouwen staat jouw naam in de marmeren steen, scherp doch geslepen kijken levenloze letters mij aan, verwonderd lees ik reeds begraven tijd In dorre grond dorsten plantjes naar leven, spookachtig verlicht door een kaars, smelten voor…

Stil, met verbazing in haar ogen, hoort zij plots een merel zingen, schone tonen smelten dooi in de dagen, waar het voorjaar groeit ze zoekt naar de schoonheid van dit ontroerende geluid, veegt het duister uit haar ogen en ziet de vogel op een tak, vlakbij het raam verwonderd blijft zij staan en kijkt de klanken naar binnen, waar haar…

Burn-out, oftewel opgebrand, komt dat vlakbij overspannen ? kun je jezelf dan niet meer "vermannen ?" neemt stress dan echt de overhand ? Een quote vandaag uit de krant "Met haastige spoed je burn-out tegemoet !" het klopt echt van elke kant ! Wanneer ik de mensen zie rennen dan denk ik heel gemeen... die tijd heb ik ook gehad maar…

Een gesloten envelop, gelijmd, zonder jaren te tellen, plakken op een maagdelijk wit vel papier herinneringen, bedrukt, slaan letters een leven over, ooit geleefd, tot de dood ons scheidt, haalde de man met de zeis mijn leven eerder in dan het graf gedolven kon worden, bedolven onder gehuilde tranen zal de diepste kuil niet…

Doornen raken de dageraad prikken lucht in het ochtendlicht daar, midden in de roos ligt de pijn schuingesneden steel jij de dauw van fluweelzacht geopende handen waar het dieprood d’aderen raakt sterven nerven in wortels en rafelt gevlochten leven bruusk in het groeisel van de tijd sedert terra vochtige grond scheurde tieren netels…

Lachuh, ff, w88, nope, cu de msn-taal maakt niet moe Elke dag leer ik iets bij bijna niets is vreemd voor mij De sms-taal had ik al geleerd Soms tik ik nog wel eens verkeerd Maar met clear is 't gauw hersteld en het goede woord verteld Af en toe lig ik helemaal gestrekt Ik ben toch best goed gebekt maar de woorden die ze verzinnen doen…

Deze nacht draagt een mantel zij bedekt duistere uren haar kraag sluit kou buiten knoopt dageraad dichter verscholen sluipen zachte zinnen nader tot het gloren doch donker denken wordt niet lichter draai me om kruip diep in de jas die nog wel past…

Lopend in de vrije natuur kijkend om me heen ruikend aan de struiken voel ik me niet alleen Mijn rugzak heb ik bij me onnodige ballast zit erin jaren en jaren opgespaard vanaf een heel pril begin Ik heb besloten voor mijzelf de rugzak in het bos te legen dat is best een hele stap je komt jezelf dan wel tegen Maar het is mooi geweest…

laat zandkorrels, ruw en grillig zacht een naam schrijven in vochtig zand waar afdrukken van vriendschap tijdloos zijn wanneer de zon bloedrood haar nieuwe dageraad begroet vouwen handen licht duister samen en vlechten een nieuwe morgen ogen vinden elkaar in het gemis van gisteren waar langs de lijn van eb en vloed elke golf weer die…

Ramp zalig het gevoel loos de woorden schat ik ook van jou wéér galmen gehate klanken vormen zinnen sprakeloos mond dood moe gestreden uitgedroogde levens ader en door stromen haperend ader latend walgende weerzin…

In je eerste levensjaar is vriendschap nog niet echt daar Maar wanneer de eerste pasjes zijn gezet komt de vriendschap met gelijke tred Vrienden komen en vrienden gaan maar die eerste vriendschap blijft bestaan Al gaan er jaren overheen voor je elkaar weer ziet dat verkleint de vriendschap niet Altijd blijft daar het ene hoekje in je hart…

Spijt, heel veel spijt Het is niet uit te leggen Je kunt met heel veel woorden Toch heel weinig zeggen Is het nog terug te draaien ? Is er nog iets aan te doen ? Zullen woorden daarbij helpen ? Terug naar de tijd van toen ? Waarom alles willen verklaren Sommige dingen zijn zoals ze zijn Niet alles uitdiepen en ontleden Gewoon denken,…

Zondagmorgen, het is 6 uur ik ben helemaal alleen mijn uurtje van de dag ik zit, ik hoef nergens heen Zomaar even zitten, gedachten die zweven bak koffie, onvermijdelijke peuk ik kom langzaam tot leven Een ongekende luxe geen radio, MTV of TMF het is stil in "'t Zooitje" van tijd geen besef Ik zou ze niet willen missen écht voor…

V riendschap via 't internet R oept verschillende associaties op I s 't wat anders dan een chat ? E ven is er de herkenning N aderhand volgt erkenning D an is er de gezelligheid S oms vergeet men echt de tijd C ru wordt er soms gereageerd H ard wordt er tegen geageerd A ls je kunt scheiden die waan P as dan zal het om échte VRIENDSCHAP gaan…

Ontroerd tien teentjes tien vingertjes kloppende fontanellen vochtige lijven Mondje zoekend naar voedende tepel vol vertrouwen vastbijten in moedergevoel Geboorte onbeschrijfelijk verlangen van binnenuit tot leven gewekt!…

Machteloos pak ik pijn in beide handen waar tranen de laatste klanken verstikken ik vlecht leven als een onzichtbare draad langs de taal waarin wij elkaar ooit in dag en nacht ontmoeten nu de glimlach jouw ogen niet meer bereikt je open blik mijn schouder aanraakt maar mijn hart links laat liggen voel ik zelfs jouw willen maar…

jij tikt mijn zinnen wikt mijn woorden weegt de beelden in balans jij voedt mijn hersens onderhoudt mijn taal speelt met kleuren digitaal jij schermt mijn ogen draait elke techniek verbindt de draden geeft repliek jij brengt de wereld middels m’n grijze muis als webmaster bij mij thuis jij saved gedachten staat vaak off site…

Wanneer ik je zie wil ik mij warmen helemaal verdwijnen in je armen Wanneer ik je hoor mooie woordjes en zinnen wil ik fluisteren en je totaal beminnen Wanneer ik je voel zie je sterretjes in m'n ogen een lach om mijn mond deze vertelt ongelogen Dat ik je wil op dit moment hier en nu als je bij me bent…

Leg jouw hoofd maar op het kussen vlij je lichaam zachtjes neer sluit je ogen voor het duister toe, bemin mij nog een keer Voel mijn warmte met jouw handen raak mij vurig, woest en wild samen smelten in verlangen tot de honger wordt gestild Kus gedachten naar de ochtend houdt de mooie beelden vast proef de eerste zonnestralen wanneer…

Jouw handen kunnen vederlicht tintelen onderzoekend verkennen Jouw handen kunnen beschermen mij bereiken totale liefde geven Jouw handen kunnen geven wat ik zoek ..... Alleen jouw handen .....…

Ik dank je voor dat en zoveel meer wat gevangen wordt in zwijgen heeft geen woorden nodig ik dank je voor dat en zoveel meer ik weet nu dat echte vriendschap geen leeftijd kent ...…

Slapeloze nachten letters spoken door mijn hoofd wie had dan ook kunnen verwachten dat internet mij van m'n nachtrust beroofd ? Het kladblok ligt al weken ongebruikt op het nachtkastje naast m'n bed het gedicht dat in mijn hersenpan opduikt wordt meteen op het toetsenbord gezet Wie had ooit kunnen vertellen dat het bij mij zo zou gaan…