Alle inzendingen van miranda

Een opa spreekt non-verbaal een hele mooie taal, Je kunt het gemakkelijk begrijpen en weerleggen, Een opa spreekt de allermooiste taal, Zonder dat hij ook maar iets hoeft te zeggen..…

Opa, een man van weinig woorden, maar zonder woorden zei hij al genoeg, Opa, een man die bij u hoorde, zijn dood kwam veel te vroeg.. Opa, vertrokken zo kalm en zo stil, Zelf had hij nog graag willen blijven Maar dit was god zijn wil, daar viel niet over te kijven.. Opa u bent nu daar boven, Daar kijkt u op ons neer, Opa ik kan het u niet…

Daar komt een vlinder aangevlogen, wat is ze mooi van kleur, Ik blijf haar volgen met mijn ogen, Zij doet goed aan mijn humeur... Ze fladdert en ze fladdert, Zo sierlijk in het rond, Nooit heb ik beseft, Dat er zo iets schitterends bestond!…

Het lot dat is een heel groot iets, niet in woorden uit te drukken, Je mag het wel proberen hoor, maar het zal je echt niet lukken, Zie het maar als een groot 'spel', zonder regels, zonder vragen, Soms sta je er middenin, en moet je wel een kansje wagen, Het hele universum bepaalt mee in je lot, Het is zo 'eigens' en zo ontzettend groot…

Glimlachend kijk jij me aan, wat ik je ook zeg, glimlachend kijk jij me aan, al is het goed of slecht... Je zegt geen enkel woord, niet eens een klein gebaar, Je kijkt me enkel aan, en glimlacht alleen maar...…

jarenlang zit je gevangen, in een innerlijk gevecht, je hebt zoveel verlangens, maar niemand tegen wie je het zegt... je kunt het niet onderdrukken, hier klopt gewoon iets niet, hoe kun je je zo vrouwelijk voelen, wanneer je in de spiegel een man voor je ziet? je kunt er niet meer onderuit, zo is het gegeven, je moet jezelf kunnen zijn…

I was living in a black box Not knowing what to do Until that special moment; The moment I saw you. I jumped out of my box And reached out for your love And now I'm finally happy Living in the clouds above...…

Fiskerssin Sa sêft en blierread iezje ik op dy, skat, lit it wetter kringelje jow dy oan my bleat sjoch de salm springen hjir yn Moddergat Vislust Zo zacht en lichtrood aas ik op jou, schat kronkel water tot kringen geef je aan mij bloot zie de zalm springen hier in Moddergat…

Wieljend wetter de kiste glydt oer de dinige deemoed fan in skolperige minskensé oeral hie’k wol frede mei: it geregelde farkeljen it hommels en dwerse swalkjen it reevjen fan dyn gelyk doe’t hja it skip útteagen en do fergean moast wienen it net de kâlde orka’s dy’t it spatwetter opwielen mar de wyte weach fan soannen draaikolk…

Ik kan met mijn mollig lijf vast stukken beter overweg als ik maar gedichten schrijf en gewicht in woorden leg.…