Alle inzendingen van mobar

Ik ben een duisterling geworden in zwijgende stilte van jouw dromen ver weg op het eiland in woeste zee voel ik soms jouw verlangen in ochtendgloren strijk ik de plooien van mijn overhemd weg opgewekt, goed gehumeurd, en renteloos beweeg ik stilte naar gedroomde bergen maar die zijn er niet op het vlakke land van jouw onbeweeglijke, stoute…

Ze roepen mijn naam nog een hond begint te blaffen er groeit een besef in mij dat het niet mijn hond is maar de gevreesde hond in de donkere straten van een verlaten stad op zoek naar vriendschap voor de dood.…

Uit alle lagen van de bevolking haalde jij dorst ik heb er over gelezen in tijdschriften de tijd niet waard boeken die niemand anders wilde lezen je draaide je om keerde terug onder zon en zakte langzaam in grond om in diepte te dwalen ik kon je niet tegenhouden hield mezelf niet in bedwang bekende ook dorstig te zijn en hongerig…

Het argument van stilte geef ik terug aan de mist en eenzame beeldkunstenaars reik ik een spiegel zonder achterbeeld ik keer weer ontboden terug naar het vertrouwde begin toen niemand het waard was om de beginselen te vertrouwen ik spreek weer met die vreemde die nog niets over mij wist en vertel hem plots in fluister dat niemand zich…

De deurbel klinkt indigo zonder echo, of een verlangen in het licht van gevoelens drijven wolken wollig op klanken van melodieuze heimwee kitsch verstaat de schoonheid van twijfel die jou is toevertrouwd en naast elkaar verzameld in ivoor en porselein geldt de wet van herhalen tijdens zielszware voetstappen op een in inkt verlaten…

Die avond nam zij mijn hart bij de vijver en lispellende libellen raakten rivieren golvend bogen bomen eerbied streelde wind onze haren onze lijven wit en wild die avond nam zij mijn ziel bij de rivier begeerte van forellen aan oever van het water vlogen vreemde insecten die lonkten met honing en we liefden ons lustig…

Het spelletje dat je speelde kende geen begin en had nauwelijks een einde het voelde voort uit tijd en bestond uit ingewijden soms in die droom als de duisternis draaide was je nog dat eenzaam kind verslagen, onbemind in de liedjes die je zong voordat je in de leegte sprong.…

In het thuisland van de heimwee tijdens verregende al lang vergeten zomers bij het verdwijnen van mijn zonderlinge gedachten om van mijn innerlijke rust te genieten kijk ik naar zwaluwen in de lucht om mijn bewustzijn te verbazen zie ik ze vliegen ik zie ze vliegen zo dat de zon voorgoed voor God kan spelen strak in blauwe onmetelijke…

Stilte omhelst mij laatste noten en wat wijn je bent niet bij me, wat let vrolijk zijn blader oude boeken verslindt wat schillen sommeer oude prullen in spiegel van venijn tel af en toe regendruppels op onzichtbaar papier papieren stilte is niet fijn.…

Als wolf eenzaam huilt stromen rivieren afscheid maanlicht over de ziel. Haiku…

Dus jij zegt echt dat vlinders geen dromen hebben en mijn woorden te luchtig verdeeld geen uitkomst voor jouw vrouwelijkheid bieden waarmee je toegeeft ontvankelijk te zijn voor mijn innige liefde die niets anders is dan het bezingen van een lentegetrouwe getuigenis over dat alles in jouw heimwee zucht onder het verlangen…

Innig was onze vriendschap verbintenis van intellectueel mens en gezellige belichaamde vriend dat ik wel weet dat jij mijn onderbroekennaam denkbaar in de hemel een leven lang verbonden in heimweewind zal fluisteren als de weerwolven luisteren nachtmotten de maan duisteren omdat ik nooit meer zal vergeten wat we elkaar in liefde aandeden…

In stille duistersluimer van de nacht ontmoet je haar verankerde tunneltocht verlegen glimlach van de maanspiegel en je proeft de prille lentebegeerte in ieder woord dat zij zacht fluistert naar het oorverlangen in je hoofd je bent te verlegen om te antwoorden je herinnert haar intieme glimlach die versteende blik op het standbeeld opgericht…

De stem van jouw eenzame ziel klinkt niet meer helder is niet goed hoorbaar het wezen van de aarde huilt in een benauwde vrijwel ontoegankelijke denkruimte je bemerkt het nu duidelijk het is feitelijk te merken je voelt het met heel jouw wezen geest wordt ouder door de tijd en het heengaan van verlangen je gedraagt je als een nachtvogel…

"Begin een droom" fluister je jouw lach waarachtig reflectie door de nacht hangen gezonde wortels aan het boomgetekende organische ankers van de vrijgestelde ziel tussen bewegende delen elementen voor - en nadelen balans over emoties ziel over hart adem en vrede groeiend in vreedzaam respect voor al wat leeft ben je…

De eenzame schilder schildert met magisch realisme de dood van inwendige ziel slooft de hele winter zijn verstand letterlijk uit zijn handen wanhoop staat altijd voor hem klaar als bron van inspiratie vallen de lijken per dozijn uit de kast op canvas kan je alles tot leven krijgen zelfs de vele gezichten van de dood en…

Niet eerder vielen de eerste dagen zo zwaar in zulke onbeholpen onbesproken liefde dat denken bijna pijn gaat doen in verlangen en verlangen het denken lijkt te verblinden met pure Pakistaanse wellust in ieder denkend hart een liefdeskogel over iedere hart denkende man een deken van bezielde tederheid zonder herinnering aan de vervolging…

Een winterlandschap schilderde je vanaf je hand in de verte van een lange winter en het drong niet tot je door dat iemand je op afstand liefhad maar door de dood was heengegaan in het koude landschap van de ratio bevroren jouw intieme gedachten.…

De winterbomen stonden statig aangeraakt door witte sneeuw langs de donkere iepenlaan die deed denken aan doodgaan en in bewegingen van stilte zwijgzaam fluisteren van dromen nam je in gedachten de borsten van de buurvrouw met warme zelf gemolken chocolademelk.…

Als vorm van stilte is de nacht beleefd voor de mens die in zijn dromen leeft de illusie wordt graag stevig ingelijfd als amateur die slechts uit armoe schrijft de nacht van stilte blijft als droom alleen door eenzaamheid die nooit verdween.…

Mijn verlangen liegt nooit over een vergeten wereld vol maangeheimen bij nacht als jij mij, betoverd en duisterfluisterend over bloemen, verhalen vertelt in ongeschonden mensendromen blijf ik bij jouw ademloos vertellen deel ik in de luister van het bomenwoud.…

Het ademland verdroeg jouw droeve stilte niet geconfronteerd met intens persoonlijk verdriet verdween de nachtprins tijdens een feest waar jij ook schijnt te zijn geweest maar niemand herkende de weemoed in jouw stem je verdween gewoon, pakte de laatste tram tijdens het mistig sluieren van de nacht te lang had jij op zuurstoflucht gewacht…

Jammer dat je nooit de moeite hebt genomen mij terug te vinden in die vertrouwde wereld het kwam ook uit mijn jeugd die taal van treurig dromen en jij in die indianenboom nog dwazer in dromen geklommen bleef bij me maar deze schaduw is een wereld en alle woorden zijn verzameld rond de meest eenzame droom ik val jou niet in woordgebaren…

Op ’t oeverland staan de wilgen nu vrijwel zonder blad, zwijgend langs de oevers van het spiegelmeer een zwaan zwemt in grote cirkels golven verspreiden in afstand een visser neuriet zacht een lied je bent niet meer bij me in liefde of vertrouwen hoop maar dat je dat inziet het bomenlandschap heeft nu behoefte aan stilte winter aandachtig…

Een verleidelijke zon, pikt nog even wat dagen van de herfst, voordat onredelijke regen de stad zal overweldigen, met vormelijke vragen en diepe gedachten tot in ’t duister van de nachten zullen zich mengen met bijzondere dromen om in het leven verder te komen, doet de mens soms iets geks, voor de ander misschien vreemd maar door gedrevenheid…

Ontroering brengt meer stilte dan zwijgen kan vertalen lichaamstaal blijft onveranderlijk in intieme artistieke streken eenzaam in liefdesverdriet gestreeld.…

Ik bracht een bezoek aan de dood een uitzaaiend tumor, een ernstig samenzijn hij sprak als een geleerde tot mij, die leeg was herinneringen verzuimde als een idioot die niets deed met zijn noodlot de woorden terug vormden een zin leken alfabetisch op een antwoord maar braken mij af, in een achterbuurt waar lage letteren brutaal brulden en…

Het veulen had je op zien groeien de grote ogen aten uit jouw handen en blijdschap was vaak onverdroten galoppeerde zonnig naar jouw hart en ook de dagen van het draven dresseren vol met goede moed gaven geduld om niet te veel te vragen gedurfde tijd maakte de twijfel goed het veulen werd een grote jongen 't kleine paard een machtige…

Het begon niet met het zwijgen, de stilte die je me zo lang toevertrouwde tijdens het reizen van mijn ademloze wachten de regen hield onze dromen bijeen en wij sliepen terug naar jou bij jou, bij jou, bij jou was er een andere horizon en minder ruimte voor twijfel bij jou bleef het onbewuste binnen de inhoud en had de vorm geen kans…

De armoede heeft je wakker geschud de geest kan niet leven van water en lucht ademnood van de ziel raakt dan berucht je bent door tegenslag veranderd ziekte en geldgebrek hebben je eenzaam gemaakt in een leven zonder genegenheid waar drank geen oplossing bood je tussen de wal en schip viel met niemand om je te redden de strijd om…