Netgedichten

netgedicht (nr. 45.068):

Het spel der ironie

In tegenstrijdigheden
die voor jouw zielsgenezing
de kleuren van de nacht
niet kunnen verdragen

doop jij jouw tranen
in zwarte humor
zonder zonderlinge angst
met bevrijding van geweten

en op de dunne lijn
waar ik je terugvind, koorddanser
beweeg je mij tot eenzaamheid
eenzelvig achter gesloten muren

soms ben je daar die blonde nimf
die met me speelt in gedrogeerde kastelen
vaak ben je een vinvis die log wegdraait
uit verveling van intieme spelonken

vandaag is de ultieme dageraad
uit een heel donker hol ontsproten
met de klapstaart en blindvink
als in een droom, heel onverdroten.