Alle inzendingen van molefiets

voordat ik opsta, rechtop ga lopen, ben ik homo erectum maar dan wel hetero sta ik aderenkloppend overeind en verlang naar het neerhalen van mijn vlag gulzige lippen is wat ik vraag mogen aan mij tippen graag en traag…

de westenwind scheurt over de duinen wolken uiteen het land wil blauw en een gouden zon hoopvol kijkt de badgast een vakantie tegemoet…

nachtgedachten eens zit ik hier niet meer lichtzinnige prikkels vinden hersendood tussendoor plet ik een motje op een wit scherm, licht trekt klaarblijkelijk aan hoever kun je gaan…

daar loop je dan met je rare zwarte pootjes rood-oranje een vlek op de rug je moet vooruit er is geen terug de vaste lupine drie of elf stippelig volgroeid zuig je luizen malen je kaken heel lief een eind aan een leven…

zo ken ik mezelf, steeds weer overeind stijf van zelfvertrouwen ik ben rechts maar soms doe ik het links om de spanning er in te houden ik weet niet hoelang ik dit nog pik maar wel dat ik elke ochtend wakker word…

jouw dijen hijgen amechtig na na de volkomen penetratie letterlijk had ik je liggen ik rook nog even na…

hou vast onverdedigbaar leven levenloos loos gebaar streven leidt naar een ongenaakbaar slot er was niets er is niets er zal niets zijn doch slechts dood gewoon ons lot…

u bent niet mijn meerdere minder kan ook doch blauw is ook een kleur anders dan rood wit is gezang naar onkreukbaarheid een staartmees zingt vol overgave de lente tegemoet triedelediedie de zon zuigt honing…

ik las vandaag een bericht dat Nederlanders Engels schelden ik denk dan, krijg allemaal maar de kutkankercholeratyfus heb je iets om over na te denken…

in de ochtend smeer ik 'm de middag kent mij ik bak een ei 's avonds schep ik nogmaals op tussendoortjes, maak mij wakker…

ik probeer het nog een keer daarna nooit meer nimmer weer zo gek krijgt u mij nooit…

centenkwestie machtswellustelingen milieuterrorisme niet-Chinese spleetogen verboden enkels foute groene broeken op de boulevard spaghetti-vreters in het nauw onmogelijke referenda voedselbanken overspoeld door minima overspel maakt een rijke man nog rijker armlastig vecht voor bestaan niemand die gelooft dat de ander gelijk heeft…

ze zaten daar, willekeurig bomen zat in het park, maar wel net in die ene, snavels tegen de storm in en ik mocht daar langs lopen want zo zot ben ik in striemende regen ga ik naar buiten wandelend voor zeven vogels in een boom…

ik tip de as van mijn sigaret en de ober is tevreden de voorzitter heeft het over leden ik tip de as van mijn sigaret…

de honden lusten er geen broot fan dus haut ik het eenfaudich betrabt op formfauten het regent koud en buiten maar binnen staat de kachel aan hoe simpel zegt men woorden…

ik slaap vanavond op de bank relatieloos afstandsbediening onder handbereik oliegevulde radiator dichtbij en morgen ligt de kat er weer dik bovenop ondanks mijn glimlach bij het ontwaken want ik weet dat dat eerste kopje koffie mijn dag goed maakt…

dat ene rechtgeaarde woord waar iedereen zich achter schuilt omdat het zo waar is de perfecte bal gehakt draadjesvlees minstens drie uur sudderen dat was lekker…

brekend ochtendlicht de zon die in stralen strelend de nevel bespeelt takken, bossen, weilanden doorkliefd door treinen schapen kleurt in de vroege ochtend en koeien kuieren het pad naar het steeds groenere gras op weg naar mijn werk, ik wilde dat dat er niet was…