Zittend aan de waterkant..
Spiegelend in het water..
Pakte jij mijn kinderhand..
En nam me mee naar later..
Nu lopen we langs het strand
Schuivend bij de vloedlijn beland..
Tussen mijn vingers ontglipt een warme hand..
Kijk achterom zie sporen door water weggebrand..
Starend naar de overkant..
Golven tellend in het water..
Met mijn kind…
Ik kon helaas geen afscheid nemen
Ik kan helaas niet bij je zijn
Maar denk aan jou en voel de pijn
Pijn die een leven lang zal duren
Het had ook anders kunnen zijn...
Waarom zijn er zoveel vragen
Waarom is er zoveel pijn
Waarom zijn er zoveel dingen
die niet te begrijpen zijn ?
Ik mis je broer, tot later…
Afgesneden door de dichtvallende deur
wordt muziek slechts windgeruis
De ketting klettert op de keien
ik stoot mijn kets vannacht de tweede keer
de fiets zwalkt met mij door verlaten
wegen richting niets
Ik schreeuw kreten tegen de storm
maar wil terugzweven naar het feest
om te dansen in jouw ogen
helder , maar te zelfbewust
stralende…