Alle inzendingen van niek snip

Hier, in ’t Westfriese land, aan de rand, aanschouw ik wolken, dieren, lucht. Al die wisselingen maken dat ik zucht! Het is de aard van de jaargetijden waarvan het verscheiden mij doen verblijden. Ik heb aan dit land mijn hart verpand.…

Nee, we waren samen, gisteren en vanavond. Nee, ik beleef niet veel, mijn boek, muziek, werk, dat weten we nu wel. Hoe gaat het met jou? Dat doet me goed! En wat verdrietig dat het zo is! Kan ik je ergens mee helpen? Ja, het is fris buiten, het is weer weer, ja, gisteren ook, en morgen.…

Elk jaar staat hij daar weer knoestig en grillig. Zijn kracht uitgedrukt in wonderschone bloemen die de bijen aanzetten tot eindeloos voorjaarszoemen. Het sterke, zware hout wijst in onvoorspelbare luchten, om daarna onder de last van vruchten te zuchten. Ik koester zijn lommer, gewillig.…

Anders dan een mens, zal een appelboom niet veinzen dat het hem goed doet als wij hem in ’t voorjaar roemen om zijn prachtige, witte en beloftevolle bloemen. Mens en dier zoeken koelte in zijn rijke lommer en verliezen zo hun daaglijkse kommer. Tijdens die momenten willen zij het leven overpeinzen.…

In het bos is een moord gepleegd. Ik ben er langs geweest, mensen fietsten er gewoon voorbij! Er is een moord gepleegd. Ik hoorde de klappen, luisterde gespannen, mensen liepen er gewoon voorbij! Er is een moord gepleegd. De vonken vlogen er van af! Ik wilde er naartoe gaan, maar was te laat. Duiven maken vaker ruzie.…

Fresia’s kleurden zonnige zaterdagen, Als zij besloten had zichzelf te verwennen, om alle narigheid hartgrondig te ontkennen, Ze gaven geurige antwoorden op niet gestelde vragen. Al was het om de tijd te vertragen, wilde zij de antwoorden niet kennen, durfde aan het beeld niet wennen, Zij moest het heden wel verdragen. De dagen kruipen traag…

Mijn zuchten zijn dieper geworden, dramatischer dan weleer. Mijn moeder kon het mooi, zuchten. Zo, dat je hele lijf ineen kromp, zo dwars door je ziel. Ze zuchtte je zo een zwak hart toe, een ongeneeslijk schuldcomplex bovendien. “’t Is me wat”, “Nou, nou”. Ik kan dat nog niet zo goed, ik moet nog harder oefenen.…

Ik vraag mij af ... toen ik die zonnige dag ineens die bloemen zag tussen kreupelhout en ontluikend groen, ... hoe zes narcissen het daar kunnen doen.…

Ter kimme schuift een boot van noord naar zuid, onhoorbaar langs de smalle strook tussen lucht en zee, tussen grijs en grijs. De avondbries geeft koelte aan de vermoeide geest bij het rusteloos ruizen van de branding in het luie landschap van pieren en dijk en scheepswrak. Achter mij, in het polderland, de windmolens met wentelende wieken…