Moeder
Fresia’s kleurden zonnige zaterdagen,
Als zij besloten had zichzelf te verwennen,
om alle narigheid hartgrondig te ontkennen,
Ze gaven geurige antwoorden op niet gestelde vragen.
Al was het om de tijd te vertragen,
wilde zij de antwoorden niet kennen,
durfde aan het beeld niet wennen,
Zij moest het heden wel verdragen.
De dagen kruipen traag de seizoenen door,
Vitrage achter en cactussen voor.
Op diepe afstand lantaarnlicht en kale bomen,
Auto’s, wandelaars, schoolgaande kinderen die gaan en komen.
Voor het einde vreesde zij het meest
En ging zij; het is mooi geweest.
Geplaatst in de categorie: ouders