Alle inzendingen van oepsie

Zacht trekt ze de woorden uit me weg die haar schoonheid volkomen missen maar naar waardering blijft ze vissen nadat ik mijn diepste heb gezegd ze laat me draaien om mijn as verliest belang in mijn aanwezen zodat ik alweer begin te vrezen ik ben de domste van haar klas ze leert mij de fijne kneepjes lest mijn dorst maar taalt zelf niet…

Ik ga niet naar het graf van mijn vrouw dat blijf ik jaarlijks stug vertikken al wat ik daar vind zijn haar laatste snikken ik denk niet dat dit mij plezieren zou ik ga niet naar de zerk van mijn lief zij is daar toch niet meer te vinden al vragen de blikken van onze beminden ik dompel mijn herstel niet weer in het grief ik wil haar daar…

hellend vlak verlaten stijgen, stijgen, hoogte vrees steeds minder steil, tot even zweven het hoogste punt is net geweest sneller, sneller naar beneden miertjes worden lompe karren ik stuiter prettig op het groene stom kijken wat oude knarren rollen, rollen dit is fijn gezichten volgen vol verbazing steeds trager bijna stil en dan donker…

kleintje, met je blauwe ogen nooit voel je jezelf bedrogen hou je liefdes gescheiden probeer het mixen te mijden uit is uit, thuis is thuis werk is werk en kroeg is kroeg mijn vraagteken vroeg zwijgend naast hem naar huis Praat niet met vreemden…

Ik zoek de lente (2) De ballen liggen weer in etalages te glanzen zie mij bol gespiegeld in vele kleuren hoor me de inwendige kou betreuren voel de afkeer voor het gebrek aan nuancen kerstliedjes klinken door de volle straten gejaagd lijkt men de gladheid niet te merken de drukte verschijnt opnieuw in de kerken en ik glijd mezelf naar mijn…

zij is het genot dat mijn dagen vult bij het opstaan tot aan mijn kussen zal ze me telkens weten te sussen ik ben haar verslaafde, zij is mijn cult ik bespeel haar met mijn handen voorzichtig strelende vingertippen ze hangt me vurig aan de lippen tot ik haar ademtocht voel branden ik trek haar bedachtzaam naar me toe genietend van haar…

kijk hier staat het, sprak ze vol plezier twee weken terug al op gewezen wil jij zo naar de buurtsup racen? we zijn haast door ons voorraad papier en waar je dan mee terug kwam sjezen een tas vol gelinieerde schriften vanwaar schrijf je toch zulke dichten? laat mij het even voor je lezen ---------------------------------- Vergeten…

Serene vrouwe weesgegroet laat mij uw lyrisch schoonheid kwelen ik wil u heimelijk mede delen ik voel mij pas ons treffen goed In oogopslag noch steels verkeken fier waren zij, tersluiks verlid is`t waar daar nogmaals schoonte zit verscholen aan`t gebed ontweken gij deed mijn hart terstond verstillen waar nacht aan haar contour teloor…

hand om hand kameraden staakt uw wild geraas de missionair is nu de baas voert pardonloos uit dit land zwarte pieten aan het werk kindracht maakt sterk…

was ik maar als was in een mand dan kon ik lekker liggen blijven in geur van zilt bezwete lijven verbleekt door zon, geschuurd door zand was ik maar als was aan een lijn verblindend zou ik naar je zwaaien kom dichterbij, ik wil je aaien verleidend intensief robijn frisse wind door al mijn draden warmend licht bespeelt mijn huid nog niet…

Getroffen door een harde klap splijt een boom naast hen in twee het horen, zien verging ermee verstard, de staat tot volgend stap een arme eik werd vurig geblaakt waarvan, vol schrik, twee vrienden kapot iets meer naar rechts en... oh mijn god dan waren we verliefd geraakt!…

gevloek maakt mij niet voller geweld doet mij niet rollen leeg ben ik het liefst dan laat men mij met rust…

spelen met de klanken ongeweven patronen laken hier iets dikker, daar juist slanker stellig nooit echt klaar te maken proeven van een zoete wijn rood als diepgeworteld zijn zoeken naar dat eeuwig raak schrijft de pen, ontpopt een weg langs uren vermaak daar schuilt de kameleon rood als, fruitig als, giftig als stil verlangen…

een slijter klaagde steen en been m`n dochterlief is daaglijks buiten zeemt in minirok de ruiten mijn handel was er ver mee heen elke zuipschuit voor haar plat vergat dan dronken al mijn schappen liet het zuipen voor het lappen Ik was die stomme ladder zat de wijnen ben ik maar gaan schenken Geen lust tot rekken in de zaak ze stonden…

Een zeerot in China zei voor de gek saus of sambal, het blijft kattenvlees na een uurtje heb je alweer trek "niet kat, is flauwekul!", beet een chinees de V.O.C. importeerde het direct hopend op de “el” van `s land`s dialect…

ik wil niet zweven boven woorden die als geschonken water wijn, valse noot tot vorm akkoorden zo gedwongen waarheid zijn ik wil niet hangen in de lucht van het stormmaal, dor en week gevallen als Gods eigen krijgers na zijn koude donderpreek voor zover ik zeker weet wil ik pennenstreek kwatrijnen vol van wendingen in lijnen terzinen met…

Heeeey een toverstokje in het stof wat zal ik daarmee eens gaan wensen geluk en lief voor alle mensen dat lijkt mij werklijk uiterst tof Geen ziektes meer of ongelukken vaarwel met pijn, de dood gevangen geen mens kan zich meer echt verhangen in de spiegel zien we ware stukken Wie schildert kan geen ezel kiezen het doek valt niet meer te…

de situatie uit de hand hopeloos in het nauw trachtend te vluchten verstuikt ze de enkel gillend als een vreemde smekend om trouw vinnig in dialogen doorweekt sensueel doortastend afkeurend trots als een pauw maar altijd aan het einde gewillig van hem de filmcliché vrouw…

Rondwarend tussen virtuele vellen Achterhaal ik slechts verloren vragen Die ik zelfs aan god zou willen stellen In prevelend gebed begint het plots te dagen Uiterst voorzichtig, bijna stil Stormt mijn boodschap de hemel in Zeg hem dat ik nog niet sterven wil…

Rommelend gewichtig geluiden in hoekjes verborgen kleinigheid snuitje snuffelend stuiteren knabbelen zonder zorgen tijd Wassende handjes buiten schuld oogjes kralen spiegelbeeld vol wereld glans nieuwsgierigheid en gif dat je het leven steelt…

Ik wou dat ik kon voelen wat dan ook ik wou dat ik kon zien tien meter voor me, in de nacht Daar. Ik wou dat ik kon voelen het zoete leven van succes en het opkijken dat volgt weten wat het is om iemand te zijn Ik wou dat ik kon voelen wat het is om te sterven Om te weten hoe ondiep mijn leven is geweest Vandaag.…

Spinnen weven ongestoord vliegjes worden ingepakt nu de zon een klok rond eerder zakt en mijn boomgaard aan de mist behoort Kou zal hier de macht weer grijpen aanvankelijk om het blad te kleuren alvorens alles kaal te sleuren zodat ook hij mijn gaard kan rijpen…

Onzin vult de lucht met dampen leegt de longen vol van mist waanzin volgt verleden wetten onbewogen, onbetwist Liefde heeft geen kracht te spreken waarde niet meer recht, noch krom vriendschap en nog heel veel dieper dieper dan je heiligdom Wormen volgen vaak een spoor gieren maken graag amok over resten van een held of het sterven van…

Je mist de nadruk op haar verzwegen woorden in alle talen Je wacht punten af die vraag tot stelling maken Je vangt accenten in de stilte van haar waarheid…

He jood, gaat het goed? Zijn de doden het nog waard? is terreur de wet? God is overal hij kijkt, jij moet dat weten Toen, ster op je borst Zal allah ook zo schijnen?…

Lief koppie van me kussen, haardos, ogen, bed nog niet moe, huil jij Papa komt troosten met pil van mooiste verhaal Slik je tranen weg want duim smaakt stukken beter…

Duizend in één vrouw adel uit een oosters rijk puur, lief en naïef Niemand kan weerstaan haar rol van ster in dromen Ooit zal ze komen als haar tapijtje maar wou…

Volle melk van draak Traan van maagdlijk riddersbloed Liefste over den dag Drink op mij kerlen En ik zal zijn wat ge zoekt wees rat in mijn val door schimmelkaas beneveld hihihihi…

Vaarwel, zo als zo vaak en weer gaat ze verdwijnen in woorden waar in waarde maar waar in haar? Vaarwel, zoals zo velen het was me een genoegen…

Ik had iets speciaals het was gevoel, onbegrensd een woord, onverstoord Ik wilde weten En liet het zegel breken Om slechts te vinden dat er een kind werd vermoord…