Alle inzendingen van oepsie

Het Winterland leek schilderij zelfs het gras deed geen concessie brak frêle af van de impressie de sporen van het ijs in mij Het lentekind kwam aangefloten vrolijk smolt ze bij `t ontdooien m`n gelaat in zachte plooien tot mijn zaadje was ontsproten Sprietje groeide uit tot halm waar ik eind`lijk in kon klimmen om mijn kleur te laten…

Ik heb een kaarsje aangestoken dat je nu voor je branden ziet een theelichtje, meer is het niet waaruit een vlammetje is ontloken wakkerend probeert het moedig de hele kamer te verwarmen je in eenvoudigheid te omarmen klein, verlegen maar warmbloedig Ik stak dit kaarsje voor je aan niet omdat ik een god vertrouw maar omdat ik geloof in…

In `t Noordland werd ik verleden mei na een lezing ‘seks in`t dialect’ in knauwkeurig Frieslands afgebekt de zaal stond er netjes voor in de rij Ze lieten graag hun tongval pikken het bleken allen Friezerikken…

Vroeger liep ik met mijn blote hoofd als een ballon in kruidige wolken rookgerij waar met het leven in de brouwerij `t heerlijk helder nog sneller werd verdoofd Vliegen van kroeg naar kroeg of uren hangen aan een bar steeds iets meer in de war pas bij `t vallen vroeg genoeg om het bed eens op te zoeken want de centjes raakten op en alleen…

Er is geen hemel na het wijlen hoewel ‘t soms dromend prachtig lijkt wanneer je over `t randje kijkt niet verder denkt dan even keilen De dood mag mij wel deef’nitief anders zal ‘k geen rusten vinden ik heb te veel verraden vrinden (beloofde trouw aan menig lief) Ik wil nog wel een uitleg trachten verbeeld je haar`ge legers spinnen…

Ik heb een piet van u gevonden hij lag vanochtend bij de kachel zijn situatie leek me nogal hachel aan mijn schoentje vastgebonden ik heb hem van ‘t papier ontdaan het plakband van zijn snor getrokken (daarachter bewaarde hij zijn sokken) hij bleek ook nog verpakt in cellofaan Bassend dreunde hij ontstemt en luid -maakte duidelijk in dichterlijk…

Men moet maar in de kou gaan staan om buitenkroegs een peuk te roken zodat beloftes alsnog gaan stroken “meer blauw op straat” (zonder baan) maar de maatschappij is geen melkertkoe. Ouden van dagen mogen elkander steunen in plaats van op de thuiszorg te leunen, kunnen ook best met minder centjes toe Ziekenhuizen met begrotingstekorten…

Justitie heeft een plan, en wel: ‘laat de boeven maar eens samen delen ze zijn al zo lang met zo vele velen mogen getweeën in een gesloten cel.’ elke schavuit die ziet zijn voordeel in laat met dromen vrijend tunnels groeien want de plannen zullen liefd’vol bloeien het lijkt des misdaad`s loon in win win win Een enkeling die even verder…

Ik ben een papavertje in een veld heb schuw te weinig zon genoten hang luw mijn knopje kuis gesloten vanwege angst voor nieuw geweld Mijn steeltje is een beetje stuk geknakt daar `t ruwweg werd geplet een sprietje was ik nog maar net toen `k werd gekapt van het geluk Toch koester ik stuifmeel in mijn hart ook bloesem heb ik al…

Ze kijkt me aan met haar reebruin intens, verloren, angstig, triest geeft me `t gevoel te willen sterven Ik hoef je niet te laten gaan maar je kunt vliegen dus ik leg je neer; vrij de vleugels te zwerven even niet begrijpend, d`r kopje schuin tot haar donk`re ziel `t blauw verkiest vlak voor ze `t gras laat werv`len door zacht haar…

De dag begon niet anders dan normaal je werd wakker, zoals eigenlijk altijd na drie koffie pas het slaperige kwijt `t huis compleet met jouw zonnestraal Geen zachte muziek op d' achtergrond geen belletjes, sterrenstof, kaapsviolen laat staan kleine lichtjes met malle capriolen `t begon als een allerdaagse ochtendstond De gong, je trok met…

Ik haal water, ja water voor het vee uit de put die langzaam dieper wordt De rivier is droog het gras verdort maar de bron gaat stukken langer mee Ik haal water, ja water voor het wassen. In een kruik draag ik het op mijn hoofd als die valt heb ik voor niks gesloofd dus ik moet er heel zuinig op passen. Uit de put klinken echo`s van mijn…

Ik drijf mijn papier gevouwen boot over het stroompje dat bij groep negen is ontstaan door de plenzende regen en nu over ‘t plein slingert vanuit de goot Het leek eerst alsof het hozen zou blijven maar gelukkig werd het voor de pauze droog nu drijft daar ginder met een grote boog de boodschap die ik stiekem kon schrijven meester had lekker…

In het park waar de nacht het water steelt Vergeet het licht haar stralende humeur In de diepe holtes van het donker Verliest de liefde haar verlegen kleur Daar sterven schimmen in het duister En de schaduwen omhelzen elkaar Er brandt een vuur zonder rook Vlammend heet maar onzichtbaar Als het vuur de nacht vervolgt En de passie angst verstijft…

Twintig meter van de wereld lijkt de oneindig verre zon Zelfs ondergaand verblindt ze me Zoals jij dat heel goed kon Ik hoor kraaien krassen Bomen zachtjes fluisteren Stemmen een balkon lager Ik wil er niet naar luisteren Ik zie een auto parkeren Mensjes stappen uit Anonieme mini buren Ik heb een hele kluit Ik weet dat je beneden woont…

Storm loeit door buizen staal Wind waait door bomen kaal Vlagen rukken Aan buitenkant Zuchten likken Aan kaarsenbrand Windkracht zwiept Een regennatte bui Als vochtige adem Door je trui…

Onzin vult de lucht met dampen leegt de longen vol van mist waanzin volgt verleden wetten onbewogen, onbetwist Liefde heeft geen kracht te spreken waarde niet meer recht, noch krom vriendschap en nog heel veel dieper dieper dan je heiligdom Wormen volgen vaak een spoor gieren maken graag amok over resten van een held of het sterven van…

Als de nacht de wereld sluit het licht verkoopt de gracht nog even glinstert weerspiegelt waar jij loopt De mist slechts wazig niet meer dan fijne dauw de lichten doven bij de buren en bij jou Dan valt de stilte even in mijn hoofd is elk sprankje licht werkelijk gedoofd…

De vlinder is weg Ze stierf te vroeg In de lente Een leven voor de boeg De dagen zijn lang De nachten zijn zwoel Ik dool er in rond Met een leeg gevoel De vlinder is weg Zo lang gewacht Ik hou me niet groot Ik huil zacht De vlinder is dood…

Vooruit de toekomst in Eindeloos draait het wiel De kaart met verleden wegen Droefenis treft mijn ziel Want de dagen zijn zo donker De straten zijn zo glad Mijn huis is koud en kil Omdat ik jou al heb gehad Ach er zijn wel anderen Waaraan ik me warmen kan Maar met de beste bedoeling Is dat nog geen houden van…

Het mes in mijn rug Nochmaals, gestoken, gedreven En weer neem je het terug En weer ben je vergeven Hoe lang kan ik bloeden Kan het sterven gerekt Hoe lang kan ik behoeden Dat te veel liefde lekt…

Wat zou ik moeten Als mijn weten Bij het sterven overlijdt Als persoon niet meer gespleten En mijn lichaam eeuwig kwijt Ga ik dolen als een wilde Zoekend naar een eeuwig doel Zal het vuur nog net zo branden Kent de ziel ook dat gevoel Wat zou ik moeten Zonder schrijven Zonder woorden als mijn deel Ach, laat ik er maar in blijven In…

De twinkeling in de lucht, mysterieus, zwevend, bewogen. Alsof het zich heeft losgemaakt van de glinster in je ogen. De twinkeling in de lucht, delicaat met rook verweven, door strijklicht aangeraakt, heeft je als kleding omgeven.…

Vriendschap in haar vertrouwde ogen Een oase gevonden in blauwe lucht De laatste herfst nog niet vervlogen Passie in haar zilte zucht Haar zinnen, de eeuwige jeugd Op de tast, hand in hand Aan de sterrenbeelden voorbij Schelpjes zoeken op het strand Spiegelbeeld, het oude zeer Een vreemde vriend in mij Maar ook zakenman, en kleine jan…

In het land van gedachten Tussen het woekerkruid Bloeit een stilverliefje Zeldzaam naar verluidt In de zee van dromen Voorbij de onzinbaai Zwemmen scholen zachtstrelen En een enkele passiehaai In de rivier van verwarring Vluchtend voor een brand Zwemt een eenzame verlangnek Naar de overkant In de melodie van gevoelens Niet verkrijgbaar…

Achter het masker Zonder fouten Altijd mooi Pijnloos Afstandelijk En vol begrip Schuilt een mens Geef maar toe…

Een rivier van geluk Sprankelend in geluid Het kan niet meer stuk De wens komt uit Poelen van verlangen Kijken me aan Aan elkaar hangen Naast elkaar staan Moerassen van lust Zichtbaar beneveld Je hebt me gekust Lieve woordjes gepreveld Woestijnen van gevoel Liefde als zand De zon schijnt zwoel Zet alles in brand Wouden van aandacht…

Ik vloog altijd hard Op deze lange tocht Haren verward Wist niet wat ik zocht Ik vloog altijd hard Alles voorbij De wereld zwart Niet echt van mij Toen kwam de dag Dat de motor zweeg Ik steeds meer zag En niet meer steeg Ik vloog niet meer En raakte de grond Kwam zachtjes neer Precies waar jij stond…

Duizend in één vrouw adel uit een oosters rijk puur, lief en naïef Niemand kan weerstaan haar rol van ster in dromen Ooit zal ze komen als haar tapijtje maar wou…

Ik ben zo bang Dat het niet gaat gebeuren Als een hap lucht Een droom, een vlucht Ik vrees Dat de wereld doordraait Verdort en van steen Met of zonder iedereen Ik ben bang Voor de pijn die komt De tranen die het kost Voor de dood verlost…