Alle inzendingen van oepsie

Het Winterland leek schilderij zelfs het gras deed geen concessie brak frêle af van de impressie de sporen van het ijs in mij Het lentekind kwam aangefloten vrolijk smolt ze bij `t ontdooien m`n gelaat in zachte plooien tot mijn zaadje was ontsproten Sprietje groeide uit tot halm waar ik eind`lijk in kon klimmen om mijn kleur te laten…

Ik heb een kaarsje aangestoken dat je nu voor je branden ziet een theelichtje, meer is het niet waaruit een vlammetje is ontloken wakkerend probeert het moedig de hele kamer te verwarmen je in eenvoudigheid te omarmen klein, verlegen maar warmbloedig Ik stak dit kaarsje voor je aan niet omdat ik een god vertrouw maar omdat ik geloof in…

In `t Noordland werd ik verleden mei na een lezing ‘seks in`t dialect’ in knauwkeurig Frieslands afgebekt de zaal stond er netjes voor in de rij Ze lieten graag hun tongval pikken het bleken allen Friezerikken…

Vroeger liep ik met mijn blote hoofd als een ballon in kruidige wolken rookgerij waar met het leven in de brouwerij `t heerlijk helder nog sneller werd verdoofd Vliegen van kroeg naar kroeg of uren hangen aan een bar steeds iets meer in de war pas bij `t vallen vroeg genoeg om het bed eens op te zoeken want de centjes raakten op en alleen…

Er is geen hemel na het wijlen hoewel ‘t soms dromend prachtig lijkt wanneer je over `t randje kijkt niet verder denkt dan even keilen De dood mag mij wel deef’nitief anders zal ‘k geen rusten vinden ik heb te veel verraden vrinden (beloofde trouw aan menig lief) Ik wil nog wel een uitleg trachten verbeeld je haar`ge legers spinnen…

Ik heb een piet van u gevonden hij lag vanochtend bij de kachel zijn situatie leek me nogal hachel aan mijn schoentje vastgebonden ik heb hem van ‘t papier ontdaan het plakband van zijn snor getrokken (daarachter bewaarde hij zijn sokken) hij bleek ook nog verpakt in cellofaan Bassend dreunde hij ontstemt en luid -maakte duidelijk in dichterlijk…

Men moet maar in de kou gaan staan om buitenkroegs een peuk te roken zodat beloftes alsnog gaan stroken “meer blauw op straat” (zonder baan) maar de maatschappij is geen melkertkoe. Ouden van dagen mogen elkander steunen in plaats van op de thuiszorg te leunen, kunnen ook best met minder centjes toe Ziekenhuizen met begrotingstekorten…

Justitie heeft een plan, en wel: ‘laat de boeven maar eens samen delen ze zijn al zo lang met zo vele velen mogen getweeën in een gesloten cel.’ elke schavuit die ziet zijn voordeel in laat met dromen vrijend tunnels groeien want de plannen zullen liefd’vol bloeien het lijkt des misdaad`s loon in win win win Een enkeling die even verder…

Ik ben een papavertje in een veld heb schuw te weinig zon genoten hang luw mijn knopje kuis gesloten vanwege angst voor nieuw geweld Mijn steeltje is een beetje stuk geknakt daar `t ruwweg werd geplet een sprietje was ik nog maar net toen `k werd gekapt van het geluk Toch koester ik stuifmeel in mijn hart ook bloesem heb ik al…

Ze kijkt me aan met haar reebruin intens, verloren, angstig, triest geeft me `t gevoel te willen sterven Ik hoef je niet te laten gaan maar je kunt vliegen dus ik leg je neer; vrij de vleugels te zwerven even niet begrijpend, d`r kopje schuin tot haar donk`re ziel `t blauw verkiest vlak voor ze `t gras laat werv`len door zacht haar…

De dag begon niet anders dan normaal je werd wakker, zoals eigenlijk altijd na drie koffie pas het slaperige kwijt `t huis compleet met jouw zonnestraal Geen zachte muziek op d' achtergrond geen belletjes, sterrenstof, kaapsviolen laat staan kleine lichtjes met malle capriolen `t begon als een allerdaagse ochtendstond De gong, je trok met…

Ik haal water, ja water voor het vee uit de put die langzaam dieper wordt De rivier is droog het gras verdort maar de bron gaat stukken langer mee Ik haal water, ja water voor het wassen. In een kruik draag ik het op mijn hoofd als die valt heb ik voor niks gesloofd dus ik moet er heel zuinig op passen. Uit de put klinken echo`s van mijn…

Ik drijf mijn papier gevouwen boot over het stroompje dat bij groep negen is ontstaan door de plenzende regen en nu over ‘t plein slingert vanuit de goot Het leek eerst alsof het hozen zou blijven maar gelukkig werd het voor de pauze droog nu drijft daar ginder met een grote boog de boodschap die ik stiekem kon schrijven meester had lekker…

Je bent niet de zoveelste vlinder, noch een even vluchtig zweven. Je bent van hier tot ver achter ginder, de laatste pure betovering gebleven. Je bent geen spreuk uit oude boeken, noch verbijsterd stil verstand Je bent de waarheid uit de doeken, met het verlangen in de brand. Je bent mijn jeugdig groen verlegen. Je bent mijn kansen…

Ik zag een oude man, aan zijn eind. Diplomatique lijden. Ik zag hem leunen, hoofd hangend, tegen een stoel. Zag zijn gedrongen gapen naar adem. Ik beleefde zijn mompelend spreken. Onhaast verstaanbaar, onteer in geloof.…

Ik zal haast naïef haar levenslust geloven en blind verliezen Ik zal verlegen dansen voor haar ogenblik en zal onhandig struikelen zodra ze kijkt…

Oma is het woord toen ik deze foto zag niet van mij, maar toch Een bos vol grijze krullen geen weet van mijn bestaan Geen weet van mij zo lief is zij…

Hoe laat is het morgen vroeg bij jou? Hoe lang zal ik je wakker kussen? Hoe vaak mag ik je dromen sussen? Hoe laat is het morgen vroeg bij jou? Hoe vroeg moet ik je laten gaan? Hoe lang zal ik je moeten missen? Hoe vaak zal ik je naast me gissen Hoe vroeg moet ik je laten gaan? Hoe laat is het te vroeg voor mij? Hoe lang kan ik nog naar…

Voorbij razen grazende vlekken. Weiland groen, en Friese luchten. Door sloten verdeelde verrigheid, waarheen gedachtengangen vluchten In reine zwaanse taferelen, en schaaps herkauwend stoïcijns In plat, landelijk vervelen. In wind wentelend gepeins.…

Vals licht streelt mijn wezen. Schone schijn treft mijn ziel en opgepoetste glans van hoop. Nog altijd ongelezen Vals met tanden scherp getekend, schaduw van verweer ontbloot Verblindend reflecterend in afgesleten rondingen. Als ongeschonden aangeprezen.…

Weinig gasten, zoals meestal maar voor het uur, vrij veel. Het eerste licht speelde met flarden. Ogen groen van blauw in geel. De waas trok je rimpels recht en de rook bracht het verleden, verschaalt als bier en de cologne, waarmee je me wist te overreden. Ik zit weer in mijn kroegje, terwijl de ochtend van haar liefde zingt, die ik hier…

Ik ben veel te jong om toe te geven dat we beter zouden moeten weten dan te vegeteren met de kreten. Verhard door een pijnloos leven. We hebben veel liever een god van goud En alle monniken zijn oud.…

Aan de Oosterdijk zat eens een kras fietsenzaakje waar heel vroeger, toen al emancipaat, de regel bestond ”op een gazelle gaat zelfs een vrouwe keurig rond” zo verkocht Jonkheer Douwe menig fiets voor een knaakje. En mocht de velocypide onverhoopt niet meer willen na een frigide gillen beroerd gelaten -op de zanderige paden- werd de stuurvrouw…

Als zo velen was je aangespoeld. op het strand, vlakbij paal zeven. Ik wilde je een plekje geven, voor zo lang het was bedoeld. Briesje deed melancho dansen, na het laatste zonnebad. Pas, had ik nog lief gehad, slechts een tel zag ik je glanzen. Verzonken stal ik je van het zand, wilde je de zee weer schenken. In parelmoer bedacht mijn…

Woorden rijgen mijn gedachten, tot schichtig grote ogen. Het licht is uitgelogen, een doek kan liegen verzachten. Uren vliegen, muggen steken. Beelden gillen, angstige prevels. Duistere steegjes, grijnzende gevels. Het beest heeft in mijn hoofd gekeken. Schaduw kruipend gefluister, met hoog piepende kraken. EN NU VERDOMME SLAPEN! Schreeuwt…

Daar, het bord van einde snelweg. Daar, waar rustig zijn weer mag. Bijna thuis en in de spiegel, slechts de woorden, 'guret ag'. Daar, de lichten van die kruising. Lokkend groen, niet stil te staan. Onverhard naar links en rechts. Moeilijk, om hier af te slaan. Daar, de poort in dompel maanlicht. Spitsen glans, gerenoveerd. Stenen hoop…

Volle melk van draak Traan van maagdlijk riddersbloed Liefste over den dag Drink op mij kerlen En ik zal zijn wat ge zoekt wees rat in mijn val door schimmelkaas beneveld hihihihi…

Zij kent zo haar dagen haar woorden en haar zinnen Ze kent haar eerste liefde van buiten en van binnen Hij kent zo zijn verschiet gekozen en gezocht Zijn eeuwig aller eerste verraden en bekocht De waarheid is gegaan in de leegte van de vragen waar slechts pijn is te verdragen die de boete heeft gedaan.…

He jood, gaat het goed? Zijn de doden het nog waard? is terreur de wet? God is overal hij kijkt, jij moet dat weten Toen, ster op je borst Zal allah ook zo schijnen?…

Rook scherpt mijn denken in muziek zit ze gevangen de inspiratie Woorden vallen snel vervangen zelfs de stilte Een nieuw nummer velt lyriek amazonehout…