inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 551):

Souvenir

Als zo velen was je aangespoeld.
op het strand, vlakbij paal zeven.
Ik wilde je een plekje geven,
voor zo lang het was bedoeld.

Briesje deed melancho dansen,
na het laatste zonnebad.
Pas, had ik nog lief gehad,
slechts een tel zag ik je glanzen.

Verzonken stal ik je van het zand,
wilde je de zee weer schenken.
In parelmoer bedacht mijn denken,
zowaar een foto van dit strand.

Schrijver: oepsie, 13 juli 2002


Geplaatst in de categorie: afscheid

4.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 1.903

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

charlotte north, 23 jaar geleden
ik heb bewondering voor het satijnachtige: zo mooi en zacht.
zelf dicht ik veel maar zo hard
ik ben zachtaardig maar mijn werk zou een rots door midden splijten.
jij schrijft zijde-mooi.
Sophie, 23 jaar geleden
Geweldig mooi! Complimenten voor oepsie!!!
Helen Josephs, 23 jaar geleden
Deze neem ik mee voor mijn schelpenverzameling...
Mooi poëtisch gedicht.
Supershirley, 23 jaar geleden
Prachtig Oepsie! Liefs Shirl
Jacy, 23 jaar geleden
inderdaad oepsie...het is weer een beauty

kuss Jacy
Jeroen, 23 jaar geleden
Een gedicht om in weg te dromen ...
Picture poetry, zoals ik het graag lees.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)