Alle inzendingen van pama

Je woont in waar je het beschrijft, de hemel kan niet lichter zijn, je stelt je in op dingen, die je drijft, met een steeds kleiner diafragma vast, haarscherp raak je het beeld, uitgelicht in een tegengesteld contrast, elk detail belooft een nieuw ontwerp, maar de realiteit slaat terug en de dichter verwerpt de last in schijn, een…

Als ik naar de kalender staar, geen sneeuw hindert het zicht door de bomen blijft het bos het bos in dit licht groeit het uitzicht in het kijken dat ik het verzon, verder dan de zoom van het inzicht tot aan mijn horizon er is niets nieuws in de verwachting achter de zon, geen vlok te zien als dit uitblijft, is ook de nacht niet uitzichtloos…

Naast – hand in hand - mijn lief, vast te houden, niets te missen, van de onbevangenheid in haar natuur alles hield de adem in, de wind in het ruisen van de bomen,zelfs de zee verstilde in de boezem van het hart in deze periferie kregen zelfs beton en staal zachtere vormen, hardheid verborgen in milde aarde van elke ondoorgrondelijke…

De choreografie van angst, het falen, een trein net niet gehaald, mand vol eierschalen uitgegleden op de medeklinkers, uiteengespat in zinneloze verhalen door dezelfde droom te dwalen, voor een spoorboom die niet open gaat, vandalen op hoek van elke straat, zo talrijk als klinkers met een hetzelfde gelaat zo blijven ik hangen…

Ik heb mijn tanden in dit jaar gezet, de zandloper is zonet gekeerd, het nieuws zit in het getal, te vroeg geplukt misschien, nog net niet in verval, het groen niet uitgerijpt, om de wensen uit het oude decorum in korte tijd te verwerken,zijn de dag en nacht te jong, onervaren in deugd de duurzaamheid te wegen? Of blijft de toon zo…

Het is misschien volmaakt geluk, waar het al enige maanden aan ontbrak, dat hield ons vast in het onvolmaakte duister, bewoog door de ether en riep het over zichzelf uit, het lijkt wel of de winter de ogen sluit uit ongemak. Het wordt weer lente kennelijk te vroeg, wanneer we ons houden aan aantoonbare geluiden zijn de vogels…

Een hechte vriendschap heeft geen ander streven, dan verdieping van beider geest, een hoger doel van het leven waarin het goed vertoeven is, een band, die verder reikt dan de openbaring wat eerder is geweest, wordt empirisch spiritueel zonder enige conventies, met als enig doel de lichtheid op te nemen, te laten rijpen. Laten we genieten…

Nog worden we niet vatbaar resistent voor een gemeenschappelijke ziekte, toch zet ik de hoop van besmetting als wapen in, in het verlangen alles op het spel te zetten op de huid van je gezicht door elk sproetje in een roos om te zetten voordat ik vroeg of laat de ogen sluit een bijdrage aan de jaren vriendschap in de bittere zinnen…

Steeds vaker een wonderlijk beleven, er steken groene wijsvingers omhoog uit zwarte aarde naar de hemel, de bomen hebben zich niet vermomd met ijzel of sneeuw, maar met het fluweel van mossen maakt hun deel kraaien krassen met een klagende geluid de stilte uit van weer en wind heeft met passende voorkennis een ander klimaat al heeft…

In gevoel alsmaar te moeten te kiezen, en als ik me de weg vergis, toch maar door te gaan, waar al lang geen pad meer is, geen duidelijk doel, ingeslagen door de tijdsmechaniek die richting geven moet aan de voortgang van stappen, een voorspelbare tragiek, zal me in de herhaalde vraag verliezen of ik wel het juiste heb gekozen, kan…

Schering en inslag, waaraan niet ontkomen, deels een levensklucht. Ziel van loof ontdaan, bossen die er niet meer staan, zo raak ik mijn stem kwijt. Bloed in zwart op wit, als aders zich openen, kleur delft het onderspit. Grens van prikkeldraad de willekeur van angsten verkort de levensloop. Wij komen van ver, om weinig…

Ik ben in een film geboren regie heb ik niet nodig, ik speel een soevereine held in elk verhaal, een script is overbodig , isolement van de verbeelding deel ik met mijn lief zonder haar gretigheid te verliezen, balancerend op de raakvlakken van zwart en wit , vrees de samenloop van ieder stuk op het schaakbord van haar Muze,herken…

Ik bouwde aan een droom, het leek een vaste handeling, maar op die bewuste nacht niet uit de steigers kwam, blokkade door gêne en de schroom, beperkt de wil om de ogen weer te openen tot het licht wordt, het onbewuste spreekt zich uit wat eerder is geweest moed ontbrak dus ik hield de wakkere ogen stijf gesloten om de imperfectie…

Toen ze ooit samen vloeiden als een stromende beek in alle opzichten in hun bedding ongelijk tot in hun midden een steen viel hun wegen tijdelijk gescheiden, elk draaiend aan hetzelfde levenswiel door gedachten uiteengedreven, hadden zij veel en zoveel meer gemeen, ze vloeiden uiteindelijk ineen als twee druppels water, in het geheel…

Ik schoof de grendels dicht, in mijn meervoudige kamers van het hart, ooit bloeiden er rozen door de tijd en ervaring gehard, voor elke kamerdeur lag de keus van een regenboog of doornenkrans in dromen, er drupten tranen uit elke ruimte die ik binnentrad waar ik schaduw niet van licht kon , scheiden van een onregelmatige hartenklop…

Wij telden de tijdspassen in elkaars hand om naar de verre horizon te kijken, er bleven waterstromen achter op het strand het waren onze gedachten die het watervlak raakten, samen met de rimpeling van de oostenwind in elke plas zagen we ons evenbeeld vertragend in het schuim van golven, in een uurwerk die ons oneindig leek. We…

De morgen kleedt zich in de jute zakken van oude plunje, de zon drapeert z’n stralen en vertekent de ornamenten van een verdwijnend jaar, een vluchtig contrast tussen schaduw en licht, wat zich op de kortste dag weer heeft opgericht, Ik zag je roerige wijzerplaat op je slapen, een kloppend bewijs van een gevoelsstroom in ontembaar…

Zo stil in het hoofd, zo stil, zodat ik altijd wat hoor, tussen alle regels en wetten door zijn vermomde geluiden kwetsend voor het luisterend oor, ze vullen ongenode de witte vlekken in mijn geestesoog, het is de rust die ik omarm, ook niet van een dialoog, geen pretentieloze discussies, waarin altijd iemand over z’n waarheden…

Ook mijn misleidende schaduw al werd hij door mij gestenigd, gaf ik steeds een nieuwe kans, in twee gelijke gedaanten, verenigd tot een decagram die nijgt naar eenzijdigheid waarover ik mij buig en minzaam zwijg, beschouw het beeld aan de mij voorbestemde norm, stap uit de dubbelvoudige spiegel in het zelf en de schaduwzijde van…

Wie nog tranen over heeft of daar tegen moet weren, zal opgaan in een wereldzee, de witste zwanen deinen met de zwartste sterren mee. Als beleven kijken is, wijkt alles voor het nietig stof, géén pakkende gelijkenis en verworden gedachten snel tot geschiedenis. Verleer mezelf niet te overschatten, verwen het maar als het onderhuidse…

In dit licht heb je wat je hart begeert, mijn hart verteert in niets, in chaos wat niets om het lijf heeft, het iets z’n plek inneemt ik blijf je volgen in die context, verteert het weinig tot het niets, waaruit aan het alles uiteindelijk niets ontbreekt.…

De stoutste dromen die ik droomde bleken contouren van een oud verhaal beleving opgeklopt tot Kathedraal, die oprijst uit de schimmen van vergetelheid en van de tijd, die onverzadigbare gastronoom, in zijn meedogenloze paukenslagen van herinneringen aan chocolademelk, wat langzaam uitdooft in het verre licht van mijn jeugd, daarachter…

Uit twee vurige stenen vonkt het vuur, ontstaat naast pijn de warmte waar verlangen op ontdooit, spelend plooit een naam tussen je borsten gedrapeerd door je wilde haar, beproefd in vlees en bloed, ik door de krachtigste tintelingen ben gevoed, loop op de wateren van temperament op dit late uur of in zeven sloten tegelijk…

Zacht is het, de winter moet nog komen de kerstboom gaat gebukt onder vrachten van onechte sneeuw, van onder die deken wordt alles met elkaar vergeleken, we blikken terug naar het nu of naar het verleden straks vieren we de kortste dag en keert het licht in onze ogen terug. We zingen een eindeloze deun die met de kandelaars elk…

Keuzes zonder maat of duur men verdrinkt erin, het zingt ons toe in elk vuur, het verslindt zich in een explosie gevoel soms tijdelijkheid, blijkt de eruptie slechts een krater, om daarin te verdrinken, lijkt de weg van eindigheid maar smeekt weer voor de beleefde associatie in een nieuwe stap de brede delta van gestreden…

Kuierend door december tinten, in thuis te komen, mogen bewonen om te beminnen, een omtrekkende beweging tussen bestaande richtlijnen, die ontspruiten uit gedeelde blijdschap dat pallet kleurt het hele wezen, in alle geuren, die samenvloeien een wisselend raamwerk van de dromen, dan ben ik je zeer nabij, vandaag en…

Ik kwam je onverwacht weer tegen in dit nog lopende winterjaar, op een dat kruispunt bij de altijd bloeiende hazelaar, waar we elkaar al hadden verloren omdat wij de zonnegang niet hadden verkend in onverlichte treden deze af te wegen, de blik gericht op de fixatie van de horizon, de slinger van de levensklok dreunt onverminderd door…

De seconden gaan te rap om de uren te vergaren, wat ons alleen bindt is tijd, gesponnen over de rug van de oude en toegeworpen jaren, om elkaar weer te ontmoeten, misschien dan we zwaaien naar elkaar en wel terug, al moeten we bekennen dat we elkaar nog steeds niet leren kennen. Wat mensen scheidt, verleidt door angst door dezelfde…

Zie de stip aan de horizon en droom mijzelf bloot te geven aan de wildste ideeën en gedachten, waarin de beek eerst nog helder leek, de bedding en transparantie regelmatig door emoties werden verlegd. Onder een kier van de ochtendmist hervindt de ondeelbare tijd zich in de herhaalde dageraad, waarin we alles kunnen verwachten maar zijn…

Er komt een man die zijn luie stoel verlaat, zich kalm verheft, zich naar believen kleedt, z’n baard herschikt en zich verdiept naar eigen traktaat en met zijn hand de uitstoot van het jaar behoedzaam van de rode mantel slaat, hij maakt zich even vrij om een nieuwe gesp aan zijn broekriem te maken, elk jaar komt er een gaatje…