Alle inzendingen van peTer

hier sta ik dan een oude eik wiens takken ooit jong en groen nog zich verstrengelden met een appelboom uit de wortels van die omhelzing entten zich de loten die schuilend eerst groter groeiend later uit onze schaduw traden zo is vol het leven in het kleine woud dat wij samen waren tot rot op zekere dag ziek en dodelijk mij…

het kostbaarste bezit is het leven zelf dat jou gegeven en jij gegeven hebt het mooiste bezit is de liefde gegeven en ontvangen van mensen om je heen de fijnste herinnering is aan goede tijden samen met de mensen die jij en jou betekenen de grootste hartstocht is het jonge leven dat jij en jouw liefde de wereld schonk dat…

Mosterdgas. Het klinkt naar nog. Naar hompen Passendalekaas. Naar preskop met bruin brood. Het was de geur van stikkend vuur. Blaartrekkend gif: een trage, gele adder die onder je oksel kroop. Longen liepen vol als loopgraven. Maag en darmen trokken samen tot je lippen bloed afvuurden. Mosterdgas. Het klinkt nog naar. Naar hompen Passendalekaas…

ooit om elkaar fladderend waren het de vlinders in hoofd hart en buik die wolken roze kleurden toen regende de hemel in voor- en tegenspoed met rozenblaadjes rood het verbond ter zegening daarna kleurden zij strengelend in liefde elkaar de hand houdend tot koperroden slingers zo het leven samen zinnend weefde zich zo de passie tot…

weet je pa ook na vandaag wel zal zonder antwoord het waarom toch mij blijven bozen zal ik tranen huilen van verdriet om het verlies van vanzelfsprekend toch altijd jouw aanwezigheid in het hier en nu maar weet je pa de armen om elkaar trots of troostend knuffelend geslagen zal ik blijven voelen zoals dag in dag uit in voor en…

tollend de gedachten herhalen van uur tot uur zich de herinneringen naast de zorgen ook in moeilijke tijden als je vast wilt houden wat jou innig lief is is het lastig slapen hopeloos is het denken als het weten onontkoombaar stil onzegbaar dat fluistert wat jij niet horen wilt geïnspireerd door de liefde waarin jij je wortels…

in de wind bewegend als ware het natuurlijk waggelt grond genageld ter verleiding lokkend wulps de billen wiegend pink haar soortgenoten even is er aarzeling als ruiken zij van list het onraad van bedrog tot uiteindelijk sneller voor instrijkend landen dan de vleugels slaan dons en veren dromend net zo lustig ogend over golvend waterbed…

het vieren van jouw jaren is als een goed glas wijn dat jong nog van jaren lenig ook en soepel smaakt het verlangen wakkerend bruist zij lente in het leven dat fruitig en verlokkend mensen min bekoren doet stevig zacht en romig ook als de tijd en het lief leert dat niet tot de rand gevuld altijd het glas kan zijn krachtig en vol…

mijn vader de ogen kijkend zie ik alles wat ik ben wil ik het antwoord weten op wat mij bewegen laat fluister mij vader fluister mij dan ter bevestiging het antwoord op de vindtocht van mijn leven ook nu ik hier en jij daar bent vertel mij vader vertel mij dan ben ik grootgebracht geworden de zoon de man en de mens die jij wilde dat…

tussen huis en water waggelend paraderend het straatje op en neer kijkt kleurrijk gevederd met peinzende argwaan de wilde eend mij op zwijgend verwijt hij stil wat mens toch kijk je nu dat ik spetteren wil zoals ik snateren moet is deductief en inductief de aard toch van mijn zijn alleen onze eieren leggen wij niet zoals de mensen…

nu nog weet hij warm zich gehouden door vleugels wakend om hem heen geslagen die voor kou en kwaad hem hoeden en bewaken nu nog ziet hij is zijn donzen vachtje vaal en grijs en bruin als is hij thuis niet bij het prachtig wit van zijn pa en ma nu nog lelijk eendje maar welkom toch tot eens hij sierlijk is dan zal van nature uit…

de hora ruiend op het einde ziet van oud naar nieuw op versleten laatste benen reikhalzend het jaar uitzien naar blanco nog de nieuwe tijd met daar aan de overkant sterren stralend ons herinnerend die vele vrienden en vriendinnen de ouders ook en de kinderen die ooit ons de weg plaveiden met dankbaar vol de knapzak voor hen die ons…

groot en machtig als een paard komend uit zomers waterrijk moeras waar zij bomen en struiken aten trekken als koude tijden dagen donder en bliksem het bevroren land op hun hoeven de jagers vluchtend op het noordelijkst van de aarde vinden jaarlijks zij hun schuil bij die altijd wit bebaarde claus voor wie in vliegensvlugge vaart zij de…

in duister de ringvaart gracieus en schoon ligt de kop gevouwen op wit en rein het lijf majestueus de zwaan als is zij dromend haar charme lonkend lokt zij mij te komen tot rond de ogen zwart gelijk in pilotenbril gezet dominant haar ogen vuren afstand of ik vlieg je aan zwijgend dreigend talend zelfbewust zo verdedigt zij als een…

vensterbank zetelend als een sfinx met groen grijze ogen kijkt hij hautain mij en de wereld neer op en voorbij nederigheid speelt hij de ochtend enkel als honger knagend de lege voederbak klagend bedelend hem miauwen doet stil overigens zwijgt hij het weten betuigend de voordeur ja die nog delen wij in overig de ruimte slechts…

de kop geheven schuin omhoog zijn oren spitsend waarschuwt hij stil tot daar dan mag jij gaan verder komen moet je niet de staart strak hoog en staand zijn lippen krullend blaft hij grommend waar je bent moet je blijven waag het niet hier te komen…

wit de wereld toverend valt sneeuw gestaag over tuin en terras een dekbed vormend voor het raam achter glas de koude neerslag schuilend kijkt groen en geel gejast als bedelt hij de koolmees staand zijn kopje scheef kralen mij vragende oogjes waar toch is die vetpot die gisteren nog hier stond als later weer verdreven koning winter…

hoog de hemel kijkend staat hij op een paal krietend krijsend alsof hij zeggen wil vanmorgen nog toch vloog daar mijn lief onder haar chocoladen kop boven rood haar poten vonkte wit als pas gepoetst zilverend het verenkleed dat naar voedsel vissend in de zilte vismarkt dook als een vlokje sneeuw door zonnestraal verdreven schoot…

toerend in mijn eentje waggelend door hollands waterland zie ik tot de dames ter bekoring die op afstand hen beschouwen hoe ijdel zich woerden protsen in van sloot en plas hun spiegel het eens gekozen lief dan spetterend tot zij nat ten slot het jawoord geeft door haar snavel dan te richten op als lelijke eendjes de verliezers die hij eerst…

waar als kinderen blij in het dorp de mensen aapjes papegaaiend kijken stapt de habitat ontnomen loerend stappend driftig een getergde leeuwin dromend van de vrijheid die prachtig en drachtig de jagers van haar namen omdat toch het circus hier haar wel bevallen wilde met groot geëerd publiek ontslagen uit die poppenkast moet zij nu…

lief ondeugend groter zeven jaar is hij gegroeid het muisje bij het eten verstopt onder opa’s tafel viert vandaag een feest op eens verfoeid de school pleziert hem nu het leren van toveren met letters die hij zelf nu schrijven kan tot rekenen met cijfers voor muisje nooit genoeg zijn de dagen gauw te kort de xbox en het lego immers…

zompig waren de hectaren zomers groen en winters kaal waar stads de mensen lonkend rij aan rij nu huizen staan ooit daar lag zijn kolonie waar in bronsgroen vederpak kruiend op de wind gericht hij zijn gedachten droogde kronend zilverig zijn manen kon hij genieten van zijn vangst die uit rijk toen het water nog zijn gehaakte snavel viste…

met regen aan de luchten vliegt hij vluchtend waar muggen hangen blijven naar het huis en raat waar met slanke taille hij de vorstin wachtend weet die ondier kauwend klagend het werkvolk ordonneren zal hem wacht geen min geen bijenkorf met zoet want eens in de kolonie zijn kop gestoken is trekt hij haar klappen zoals hem de jampot doet…

van nature ben ik niet zegt de wetenschap aanhankelijk lief en sociaal door de eeuwen heen in het script van mijn dna zijn er fouten geschreven niet meer of minder is het aangeboren een beperking aldus zeggen de geleerden een foutje in het systeem die aan baasje en bazin trouw zich verbinden laat een open gezicht denk ik met een zonnig…

zoals mensen paadjes maken nam ook de olifant de kortste weg toen wild als varkens hij zag komen op ivoren jacht een mensentroep niets ontziend de massa vluchtend met daarin kostbaar opgebaard het porselein dat werd gespaard plette hij de kast tot gruizelement alsof hij zich excuseren wilde nog trompetterde hij luid voor beleefdheid…

vandaag zingt voor jou de kalender van de tijd voor dit huissens meisje sarah-jong de jaardag ooit een handjevol baby ook zo de wolken kleurend roze van geboorte nog groeide tarvo het meisje japie groot waarna van nature volgde de weg van wieg tot ledikant bedremmeld werd het deerntje bedeesd door aloysius geschoold waarna als…

op het ritme van de tijd vieren wij vandaag de jaardag van jouw leven niet vanzelfsprekend even maar nadrukkelijk dankbaar voor de gift en gaven die jij ons bent en gaf dagelijks genieten wij uit onze passie geboren de vruchten van jouw zijn die jij op eigen wijze doorgaf aan het leven dat zich baren liet uit de liefde die jij ringde…

hooghartig als een gigolo langs benen strijkend verleidt hij kopjes gevend laatdunkend het voetvolk zijn stokpaard rijdend tot aandachtig kroelen eens de schoot veroverd nestelt baarden likkend hij tevreden snorrend zolang het hem bevalt hautain vertrekkend weer omdat het hem verveelt de mens verwijtend kijkend met donker felle ogen…

wanneer in voorjaarsgras dartelend wij de lente boden dan nog zijn wij schattig boodschapt blatend het schaap maar de waardering daarna een beetje meer respect die is ver te zoeken zo mekkert het voort worden wij niet als lammetjes ter slachtbank geleid dan wel aan goden ter offer eerst gekeeld dan geslacht schande wacht de brave…

rood rondborstig wulps blikkend tikt zij het raam als ware zij vragend om aandacht een meisje van plezier niets verhullend zingt zij temend ach kom nou laat mij erin zo zonder jou is het eenzaam hier guur ook en koud vliegen vangend vlug de schoot schuilend kruimelt zij nootjes tot natuurlijke drift in het hoogste lied haar ontladen…