nooit meer hetzelfde
wat hebben we samen
veel bergen en dalen gelopen
door sneeuwstormen en smerig weer
zo goed ook als bij stralende zon
we maakten grapjes en we lachten
deelden onze gedachten of niet
we vochten met en scholden elkaar
tot wij in elkaars armen thuis kwamen
we joegen de stuipen op elkaars lijf
lachten en haalden herinneringen op
tot met onze ogen vol tranen
verdwaald wij elkaar weer vonden
ik zal je missen mijn vriend
want mijn vindtocht in het leven
zonder jou hier naast mij
zal nooit meer hetzelfde zijn
... Verdicht ter herinnering | 9 november 2019 ...
Zie ook: http://www.brondeherinnering.wordpress.com/
Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte, 10 november 2019
doodkorte.nlGeplaatst in de categorie: afscheid
missen 3.0 met 4 stemmen 
115
115
Geef je reactie op deze inzending:
Mooi wandelvriendengedicht! Zeer herkenbaar bij mij!
De wandelweekends vlogen voorbij…
Duizend kilometers lang,
vrienden, zij aan zij…
Samen schoten wij talrijke lachsalvo’s af,
dronken bier en wijn,
op ons gezellig samenzijn…
Het landschap,
onze bondgenoot,
de zon, steeds onze vennoot
Nieuwe waarden verrijkten onze mind…
Ons lichaam pochte met gezondheidsstootjes,
dat is toch fijn?
En… eenmaal terug thuis,
maakten wij reeds plannen,
om terug te gaan…
Nu, 20 jaar later,
klinken wij samen,
met zij die er nog zijn...
op de voorbije -
en de komende niet meer wandelende jaren…