Alle inzendingen van perry meer

die spruiten zijn bedorven dat ruik je toch meteen de lucht komt je tegemoet en gaat door merg en been ik heb je toch zo vaak gezegd, koop die rotzooi niet maar je moet en zou spruiten jij stuk verdriet heel de straat is vergeven en buren aan de deur nou zal je het gaan beleven met die spruitenmeur heb je nou je zin boven dat bord groene drab…

mijn moeder en ik zitten bij het raam praten over van alles, geven dingen een naam over wat is geweest en zonder sentiment blijft mijn moeder moeder en ik haar grote vent wij lachen en zwijgen over niets de aanbieding van de buurtsuper gehaald op een nieuwe fiets later die middag drinken wij glaasjes rode wijn moeder wrijft door mijn haar…

wij hadden door de honger geen ontlasting mijn broer en ik, vooral hij was een leeg pakhuis een vreemdsoortige bouwsel waaruit zijn botten tevoorschijn kwamen bij elke zucht soms vonden wij op straat een broodkorst daar wierpen wij ons op, als waren wij hondjes onder de smalende gezichten hoog uit holle vensters donker waren de uren, zwart…

Frans je was een lieve jongen zoals je keek en de dingen onderging als vanzelfsprekend gelijk dag en nacht nu ik je steentje zie al net zo mager zoals jij later werd Frans zie ik het toch anders, het is niet zo zonneklaar de wereld is mooi maar niet rechtvaardig waarom zou die ook? alsof wij aanspraak kunnen maken op wat geluk en redelijkheid…

de wulpse weduwevrouw, in de buurt beter bekend als tante Jet, heeft op een vroege regenachtige ochtend, opdat geen spiedende blikken haar konden ontwaren, de grootste tuinkabouter uit een naburig perceel ontvreemd en prompt op haar eigen nachtkastje gezet…

kleine Jan hield zo van Kerstmis daar keek hij lang naar uit van al die mooie dingen achter de etalageruit de geur van chocolade of de kleur van marsepein daar kreeg Jan geen genoeg van daar kon hij zo vervuld van zijn hij wist al van het Kindeke uit Bethlehem hij kon de liedjes zingen met een zachte engelenstem ‘s avonds vroeg hij in zijn…

liever had ik jou toch niet gezien bleef ik eenzaam bovendien stond ik liever uren op een brug dan nu gebonden met handen op mijn rug traag is een tak in de Maas langzaam stroomt het naar later waar de avond niet langer meer van jou en mij is maar alleen nog van koud water…

uiteindelijk ben je eenzaam ieder mens staat toch alleen er zijn altijd wel vrienden of familie om je heen maar wie je eigenlijk bent en wat je werkelijk voelt en hoe je al die dingen in je leven hebt bedoeld dat weet alleen maar jij soms wil er iemand mee maar het blijft een eenzame reis in een altijd lege coupé…

Mevrouw van Giesen drinkt voor de middag met gemak een liter wijn, de goedkoopste uit het vak, om tegen de avond niets meer weten. in bed te vallen en te vergeten, een dronken vrouw waar je liever niet aan denkt Haar dochter komt soms langs wordt alleen maar kwaad schreeuwt boven een wijnglas waar of hoe het verder gaat. een kamer vol…

heb jij ook soms nachten dat de slaap niet wil komen dat alles, zo onbelangrijk voorbij blijft spoken alles blijft malen in schaduwen op het behang heb jij dat ook Anna en ben je ook bang dat er geen vrede valt te ontdekken in de vlekken op het plafond hoor jij het zuchten treden kraken lieve Anna soms is een ochtend niet eens meer…

het is wel goed met kindje maken Opel rijden, parkje lopen eendje voeren en ijsje kopen om dan te verdwijnen en ons laten staan bij het koude marmer in opperste verwarring…

er is een jongen weg het dorp is in rouw voor die jongen met zijn auto eens vielen jongens uit een boom of van een polsstok in de sloot nu vinden wij jongens heel vroeg langs de kant van de weg en bijna altijd dood…

er kruipt iets over de vloer meneer wat is dat nu telkens weer blijft het even staan draait zich om en kijkt mij aan er wacht iets in de tuin meneer hetzelfde ding schuin onder de conifeer met rode ogen en gemene mond een hangende buik en tong op de grond er zit iets in mijn stoel meneer met mijn sloffen aan schommelt het heen en weer…

als we dan een bankje vinden met de zon op onze rug denkend aan de jaren terug wat is geweest maar toch tevreden zoekt jouw oude hand de mijne blijven wij zo uren zitten zonder kijven zonder vitten geheel apart ineen geweven dan zullen er bloemen groeien eentje voor elk grijze haar een voor het verleden jaar en middenin daar bloeien wij…

zelf ben ik niet helemaal zuiver op de graat drink te veel ik ben niet eerlijk en laat vrienden in de steek ik zwijg en laat mijn moeder alleen zelf laat ik verstek ik vloek en met een grote bek laat ik mijn liefste achter in tranen om te vrijen met een vreemdeling zelf ben ik eenzaam in mijn bestaan vol schaduwen op het behang zelf…

de muggen die mij steken zoemen nog lang van plezier dankzij de wijn die ik tot mij nam en de enorme hoeveelheid bier…

trillingen boven het asfalt links, de Waterweg schepen gaan aan mij voorbij naar Engeland of verder weg trillingen boven het asfalt rechts, een groene strook houten bankjes staan langszij uitnodigend kom toch ook trillingen boven het asfalt midden, het zwarte spoor zachter onder mijn banden maar ik fiets verder door…

wij zijn hele leuke jongens die elke dag op het plein druk bezig met niets doen dan zo koel mogelijk zijn wij zijn leuk met de katjes en met de ober van het terras al zou het een stuk gezelliger zijn als hij net zo vriendelijk was wij leven van de bedelstaf maar dat is geen probleem er is altijd wel een bot of been of doppertjes met winterpeen…

meneer Dickens bent u daar nog? u lijkt zo vergeten in die kartonnen doos - pockets 50 cent- geel en stoffig voor de laatste maal wordt u meegesleept meneer Dickens verleden week zag ik u in de kerk ‘opbrengst voor het schilderwerk’ u lag daar hopeloos ouderwets en verschrikkelijk onverkoopbaar rafelig is nu uw rug verschoten op de…

de buurman is aan het verbouwen hij hakt en slaat de spaanders in het rond schuim staat op zijn mond terwijl hij klopt, boort en vloekt sjouwt, sleept en zoekt naar zijn gereedschap en handigheden om met een elektrische zaag van de juiste diameter af te zagen en dan net een centimeter te kort, zak!…

de kamer van mijn tante staat vol bloemen op behang er staan cactussen voor het raam die staan daar al zolang de gehaakte sprei op bed is door tante zelf gemaakt de kleedjes in de kamer zijn door tante zelf gehaakt mijn koffer in de gang en mijn pyjama over de stoel vertellen zonder heimwee over mijn reizigersgevoel ik logeer bij tante en neem…

onze buurman heeft zijn Dafje weggedaan nu is er een lege plek in de straat vader sprak, hoe zal hij naar het werk gaan? met een fiets komt hij te laat! daar werden wij stil van ook aan tafel zeiden wij niets het idee van onze buurman zomaar naar kantoor op een fiets! later sprak ik over regen en wind en over gevaarlijke natte wegen maar…

Het was een koude ochtend maar de zon scheen. Er hingen oranje gordijnen in de keuken die gaven een geheimzinnige gloed door, met het licht erop. Ik schoof ze open, ik wilde de vogels zien bij het voederbakje, de merels en pimpelmeesjes, die vlogen zo schichtig af en aan, dat waren net vliegtuigjes. Moeder zat al in de kamer, op de bank in haar…

theedoek op tafel, melk in het glas aardappelen afgegoten en de bonen van het gas vla in het schaaltje, de vork naast het mes vitrage half gesloten, net kwart over zes dan boven het bord, onder het schemer van de lamp schuif ik alles van mij af, vol afschuw van de damp…

hij heeft een dikke witte buik een grijns op zijn ronde gezicht koolzwarte ogen daarboven waarvan er hier nog eentje ligt hij droeg een malle hoed en hield een bezem in zijn hand zijn neus oranje als een peen een kiezelsteen als tand ik begrijp het niet hij had geen benen maar de zon ging schijnen en plots is hij verdwenen heeft…

kleine baai je bent zo stil vandaag ik hoor je gefluister niet er vervaagt een zeilboot triest en traag kleine baai nu kraken krekels mijn schedel wijzen cipressen mij na alles waarin ik geloofde dreef het verdwijnen achterna…

Tussen Maasland en De Lier ligt een veldje zo klein. Dat weet geen mens, dat is alleen maar van mij. Ik verwarm daar mijn lichaam in het prille zomerlicht. De wereld gaat open mijn ogen gaan dicht. (engels gras, engels gras hoe groen ik was, engels gras geeft mijn leven kleur eens was alles grauw en besloten maar mijn hart is nu een open…

als je alleen bent en alleen zijn duurt lang dan staar je zomaar uren uit het raam je staat daar en fluistert zachtjes zijn naam want hij verdween, er was plotseling iemand leuker er was iemand veel knapper en misschien een collega van dezelfde afdeling een stuk en grappiger bovendien maar het geeft niet, zoiets kan gebeuren hij was geen…

maar mama ik heb geen zin om te gaan die friezen zijn zo lelijk en ik kan ze niet verstaan kunnen we niet in het paleis blijven en gewoon een keertje overslaan denk aan die toestanden die kinderen met kleverige handen de stomme spelletjes met sjoelschijven klompvoet, ringsteken en bootje drijven mama laten wij net als toen verstoppertje…

laatst hadden wij een vos in de keuken mijn broer die schrok daar zo van de koffiekan viel uit zijn handen alles nat, niets bleef er droog maar de vos stond daar en trok zijn lip omhoog verbaasd keken wij naar zijn puntige tanden ksst zei ik, scheer je weg vals beest wat is dat voor een gekkigheid om hier vos te zijn nog vóór het ontbijt…